Mýsýr Bir Ýç Savaþa Doðru mu Gidiyor?

Seval Deniz Karahaliloðlu

Dehþet içindeyim! Mýsýr’da ciddi bir katliam yaþanýyor. “Marat ve Sade” oyununun iþaret ettiði gibi
“bilinçli olarak, despot yönetim tarafýndan bir kaos ortamý yaratýlýyor”.

Asker olaya el koysun istiyorlar. Çünkü, ülke tam bir iç savaþýn eþiðinde. Þiddetin boyutlarý inanýlmaz! Tek kelimeyle korkunç.

Romantik devrim fikirleri içinde sarhoþ olanlar, gerçeði kabul etmek zorundalar. Sokaklardaki þiddetin boyutu iç savaþ tablosu çiziyor. Yaðma, talan, yýkým, yangýn, yaralama, sayýsýz cinayet ve tecavüzler. Masum insanlarýn üzerine açýlan ateþ. Sayýsýz yaralý ve ölen insanlar.

Sokaklarýn tek istediði insan gibi yaþamak, aþ, iþ ve özgürlüktü. Daha iyi bir yarýn yaratmak için sokaða çýktýlar ama sokaðý yönetecek bilinçli bir liderin yokluðu iþi baþý bozuk bir isyana dönüþtürdü.

Kaosu, iç savaþý, katliamý, sokaklardaki þiddeti, yýkýmý, talaný, kundaklamayý önleyecek devrimi yönetecek, bilinçli bir devrim lideri ve devrim kadrosuna ihtiyaç var.
Despot yönetim lidersiz kalabalýðýn zaafýný ve “lidersizlik” kartýný gördü ve bu karta oynadý..

“Alternatifsizlik” yaratmaya çalýþan despot Hüsnü Mübarek ve gözünü kan bürümüþ adamlarý sokaklarý kan gölüne çevirmeye kararlý. Ne kadar masum insanýn öldüðü Mübarek ve taraftarlarýnýn umuru deðil. Ýç savaþ çýkmasý umurlarýnda deðil.

Amaç bir “belirsizlik ortamý yaratarak”, kendi sunduklarý alternatifi halka kabul ettirmek. Halký askeri darbeyi “ister hale” getirmeye çalýþýyor. Kaos yaratarak, ülkede güvenliði yok ederek, güvenlik açýðýný askerle kapamayý istiyorlar.

Bu nedenle, devrimin baþarýsýzlýða uðramamasý için ne yaptýðýnýn farkýnda olan, þiddeti önleyecek, karþý tarafýn adýmlarýný görecek buna karþý bir strateji geliþtirecek, çözüm üretebilecek, lider vasfýna sahip bir devrim liderine ve iyi bir yönetici ekibin varlýðý çok önemli. Bu baþýbozukluðu, belirsizliði, alternatifsizliði, kaosu ve iç savaþý önler.

Despotun devrildiðini varsayalým. Lidersizlik durumunda, baþa þeriat yanlýsý Humeyni benzeri bir figürün geçmesi demek durumun eskisinden daha kötü olmasý demektir. Yani, sokaklara dökülen halkýn devrim öncesinde ellerinde olaný da kaybetmeleri demek olacak.

Ýran devrimini anýmsayýn, devrime omuz veren komünistler, insan haklarý temsilcileri, aydýnlar, entelektüeller, sanatçýlar, yazarlar, gazeteciler, muhalifler, akademisyenler, üniversitelerdeki araþtýrmacýlar ve kadýnlar. Ýlk onca onlar tasfiye edildiler. Sistematik olarak sindirildiler. Direnenler, yok edildi. Sessiz sedasýz, devrim karþýtý olmakla suçlanarak öldürüldüler. Kimse sesini çýkaramadý. Ýtiraz edemedi. Bu insanlarý savunamadý.

Peki, bu insanlar hayatlarýný ortaya koyarak bu devrimi neden yaptý? Çocuklarýna daha iyi bir yarýn býrakabilmek, özgür, laik bir Cumhuriyetle yönetilmek, insanca yaþayabilmek ve özgür olabilmek için canlarýný seve seve verdiler. Neden? Humeyni yönetimi baþa geçsin diye mi?

Ayný þey þimdi Mýsýr’da sahneleniyor. Belki biraz deðiþik bir versiyonla sahneye konuyor ama bu sefer sokaklar kaybetsin istemiyoruz. Halk kazansýn. Hak ettikleri insanca yaþamý, özgürlüðü ve Laik Cumhuriyeti ülkelerine getirebilsinler ama bunu yapabilmek için çok ciddi bir yapýlanmaya ihtiyaç var. Yoksa gözünü kan bürümüþ Hüsnü Mübarek gibi canavarlara yem olmamak elde deðil.

Bu nedenle, “ biz bu devrimi neden yaptýk?” dememek için

Bu “devrim” nereye gidiyor? Sorusunu çok dikkatle düþünmek lazým!