19. yüzyýlýn ilkel bilim anlayýþýyla bir varsayým olarak öne sürülen evrim, o yýllardan bu yana hiçbir bilimsel bulgu veya deney tarafýndan doðrulanamadý. Tam aksine, teorinin iddialarýný doðrulamak için baþvurulan tüm çalýþmalar teorinin geçersizliðini kanýtladý. Biyoloji, paleontoloji, genetik, biyokimya, mikrobiyoloji, canlýlýðýn rastlantýlar sonucunda meydana gelemeyeceðini kanýtladý.

Tek bir aminoasit bile rastlantý sonucu oluþamadýðý halde, yüzlerce farklý aminoasitin belli sayýda, belli koþullarda ve belirli bir sýra içinde birbirlerine eklenerek oluþturduklarý proteinlerin, doðal koþullarda kendiliðinden oluþtuklarýný öne sürmenin saçmalýðý ortadadýr. Ve bu, aminoasitlerin rastlantýlarla meydana geldiðini öne sürmekten çok daha akýl ve mantýk dýþý bir iddiadýr. Bu gerçeðin yaný sýra Yaratýlýþý kanýtlayan 350 milyon fosilin -kiminin saklandýklarý depo ve müzelerden çýkarýlarak- gözler önüne serilmesi, Darwinistler’i büyük çaresizliðe sürükledi. [1]

Darwin ve diðer evrim teorisyenleri, canlý hücresinin yapýsýnýn çok basit olduðunu ve bu basit yapýnýn tesadüflerle kendiliðinden oluþabileceðini zannediyorlardý. Hatta Darwinizm’in Almanya’daki en büyük destekçisi olan ve sahte embriyo çizimleri ile tanýnan Earnst Haeckel, o dönemin mikroskoplarýyla incelediði hücrenin, "içi jöle dolu basit bir baloncuk" olduðunu söylüyordu. Oysa ilerleyen bilim gösterdi ki; hücre, olaðanüstü bir kompleksliðe sahipti.

Hücreyi bir bina gibi düþünürsek, proteinlerin, bu binalarýn hem inþaat malzemelerini hem de karmaþýk makinelerini meydana getirdiðini söyleyebiliriz. Birbirinden farklý sayýsýz görevi üstlenen proteinler canlýlýðýn yapýtaþlarýdýrlar. Cansýz atomlarýn birleþmesiyle oluþan ve þuur, bilgi ve akýl sahibi olmayan protein molekülleri nasýl olup da hayret verici organizasyon yeteneði ve sorumluluk üstlenerek canlý bedenindeki faaliyetleri gerçekleþtirebilmektedirler? Henüz bu soru için bir yanýt bulamamýþ iken, tüm evrenin ve canlý- cansýz tüm varlýklarýn rastlantýlar sonucu oluþtuðunu iddia etmesi, evrim teorisinin, geçmiþin en büyük hurafesi, bugünün ise en büyük espri malzemesi olduðunu ortaya koymaktadýr.

Tek bir canlý hücresi, muhteþem kompleks bir yapý iken, 100 trilyon hücreden oluþan insanýn rastlantýlar sonucu oluþtuðunu ileri sürmek; buna bilim denebilir mi? Bilim, evrimi desteklemez, tam tersine çürütür. Tarafsýz olarak bilimi savunan bir insanýn evrimi savunmasý da aslýnda mümkün deðildir. Evrimin gündemde tutulma nedeni, bilimsel bir teori olmasý deðil, materyalizmin dayanak noktasý olmasýdýr. Kýsacasý, evrim propagandasý bilimsel nedenlerle deðil, ideolojik kaygýlarla yapýlýr.

Örneðin günümüz ünlü Darwinistlerinden Richard Dawkins’in geçtiðimiz yýl, Ýngiltere’de, üzeri ateizm propagandasý afiþleriyle dolu 800 kadar otobüsü turistik gezi amacýyla kiraladýðýný söyleyebilir miyiz? Amacý çok açýktý; kitleleri ateizme sürüklemek. Ateizm- Darwinizm baðlantýsý konusunda þu sözleri söyler Dawkins: “Beni bunun þahidi, bu konunun avukatý gibi görüyorlar. Ve bana soruyorlar; Dr. Dawkins, evrime olan inancýnýz, evrim üzerine çalýþmalarýnýz sizi ateizme mi döndürdü?’ diye. Buna ‘evet’ demek zorundayým... Benim gibi insanlar evrim lobisi için kötü haber gibidirler. Oysa ben bu konuda, bu alanda konuþan kiþilerin hepsinden çok daha açýk sözlü ve dürüstüm . [2]

Darwin, entellektüel anlamda tatmin olmuþ bir ateist olmayý mümkün kýlmýþtýr... [3]

Türlerin Kökeni kitabýndan önce ateist olmak oldukça zordu." [4]

Bir diðer Darwinist William Provin ise þöyle söyler: "Hiçbir tanrýnýn varlýðýna ihtiyaç yoktur. Ölümden sonra hayat yoktur. Etik deðerler nihai olarak her türlü temelden yoksundur. · Hayatýn nihai olarak hiçbir anlamý yoktur. Ýnsanýn özgür iradesi diye bir þey yoktur." (Allah’ý tenzih eder, yüceltirim.)

Evrimci George Gaylord Simpson’ýn söylediði de ayný paraleldedir: "Ýnsan, evrende anlama kapasitesine ve potansiyeline sahip tek varlýktýr. Ama bilinçsiz ve akýlsýz maddelerin bir ürünüdür. Böylece dünyaya geliþini kendisi baþarmýþ olan insan, sadece kendisine karþý sorumludur." [5]
Bazý bilim adamlarý, modern bilimin ýþýðýnda ortaya çýkan gerçekler karþýsýnda Darwinizm’in psikolojisini dile getirirler. Örneðin Pierre Grasse: "Herhangi bir canlý organizma, inanýlmaz derecede büyük bir "akýl" içerir. Bu, insanlarýn en büyük mimari eserleri olan katedralleri inþa etmek için kullandýklarýndan çok daha büyük bir akýldýr. Bugün bu akla "bilgi" (enformasyon) diyoruz, ama anlam hala aynýdýr. Bu bilgi bir bilgisayarda programlanmamýþtýr, ama bilgisayardakinden çok daha dar bir yere, DNA’daki kromozomlara ya da her hücredeki farklý organellere sýkýþtýrýlmýþtýr. Bu "akýl", hayatýn "olmazsa olmaz" þartýdýr. Peki ama bunun kaynaðý nedir?... Bu hem biyologlarý hem de filozoflarý ilgilendiren bir sorudur ve bilim bunu asla çözemeyecek gibi durmaktadýr." [6]

Prof. Dr. Michael Behe: "Hayatýn üstün bir akýl tarafýndan tasarlanmýþ olduðu anlayýþý, hayatý basit doða kanunlarýnýn bir sonucu olarak algýlamaya alýþkýn bizlerde bir þok etkisi yaratmýþ durumda. Ama diðer yüzyýllar da benzer þoklarý yaþamýþlardý ve þoklardan kaçmak için bir neden de yok."[ 7]

Burada birkaç örneðini verdiðim sözlerden anlaþýlýyor ki, evrim yalnýzca Yaratýlýþa alternatif olmasý amacýyla ve bilim deðil materyalizm adýna savunulan bir hurafedir. Evet, M. Behe’nin söz ettiði gibi, herkesi kapsayan þoklardan kaçmamak gerekir... Ýnsanlýk, dünyanýn öküzün boynuzunda bulunduðu ya da düz olduðu, yüksek daðlar sayesinde gökyüzünün düþmediði, dünyanýn evrenin merkezinde yer aldýðý gibi dogmalardan kurtuldu. Bugün de yaþamýn tasarlanmadan, kendi kendine oluþtuðu þeklindeki materyalist ve evrimci hurafeden kurtuluyor... Ýnsanlýða geçmiþ olsun.


Kaynaklar:

[1] http://www.evrimteorisi.info/
[2] Expelled “No Intelligence Allowed” Movie, Ben Stein, 2008
[3] The Blind Watchmaker s. 6
[4] Richard Dawkins: You Ask The Questions Special
[5] George Gaylord Simpson, Life of The Past:An Introduction to Paleontology, New Haven: Yale University Press, 1953
[6] Pierre P. Grassé, The Evolution of Living Organisms, 1977. s. 168
[7] Michael Behe, Darwin’s Black Box, New York, The Free Press, 1996, s. 252-53