Al beni götür buralardan anne. Burada güneþ bile soðuk. Dokun cümle ýrmaklarýma. Avuçlarýna dolsun kelimelerim. Belki anlarsýn beni o zaman anne. Ýç yüreðimdeki korkularý. Bir su gibi akar hayatým. Suyum kendi içine akar anne. Akýt içine duygularýmý. Belki yüreðine bir su gibi düþerim. Acýlarýmý hissedersin anne. Benim hiç dostum yok anne. Zamansýz açan bir çiçek gibiyim. Yapraklarým buz solur anne. Bu yüzden sýcacýk gülümseme çok görülür bana. Sözden öteye geçmez, sevilmelerim. Ve cümle yalanlar dolar kulaklarýma. Ýþitmekten korkarsýn insan seslerini. Bir gürültü kopar her gün kulaklarýmda. Hep de sözlerim kesilir dudaklarýmda. Dudaklarýmda bu yüzden bitmeyen cümleler var. Tadý yok konuþmalarýn. Konuþtukça insan dolu gemiler batar denizlerimde. Buna raðmen sadece benim cesedim vurur kýyýlarýma. Kýyalarda yaþayanlar, raký içer. Sarhoþ naralarýndan dolayý feryatlarýmý kimse iþitmez. Ezanlar da okunur semtimde. Oturduðum semt bir taburedir anla anne. Bir çay ocaðýna benzer þehrim. Bir küp þeker gibi katýlýr hayatýma insanlar. Herkes dört köþe iken yanýmda, ben masaya dökülen ve masa ucundan baþka hayatlara akmak isteyen çay gibiyim. Bu yüzden beni buralardan götür anne. Bir tabuta koy beni anne. Canlý canlý göm beni baþka semtin canlýlýðýna. Belki o zaman yaþam kalitesi olur kefenim. Üzerime atýlan yaðlý paçavralardan kurtulurum. Yaþadýðým semtin maðazalarýnda, aradýðýmý bulamam. Aramak kýrk yaþýndaki bir adama yakýþmaz. Hala bana hayat çocuk muamelesi yapar. Ýsterim ki beni pazarlayan bütün iþportacýlardan, kendimi çalayým. Suçum kendimi çalmaksa baþka insanlarýn standlarýndan cezamý çekeyim. Bu kadar ucuz muyum ki, kendimi kurtarmaya çalýþtýðýmda semtimin insan pazarýndan, hýrsýz damgasý yiyeyim. Al beni sen kurtar anne. Beni bana mahkum etmiþler. Yüzümü týrmalayanlar, yüreðimi dikmiþler. Bu yüzden acým çok büyük. Ýnsanlar, iyilik etme niyetiyle duygularýmý ipe germiþler. Anne senden de bana fayda yok. Bir ben miyim yüzü koyun yatarken, sýrtýnda kurtlar dans eden. Neden yüreðim kurtlanýrken, dudaklarým kan kusarken, elmayý, armudu, eriði hayat bana sevdirir. Ölüm dudaklardan baþlar anne. Ýstemem erik ya da erikler gibi tekil ve çoðul isimleri. Bana sonsuzluðu bul getir anne. Hiçbir yerde bulamam sonsuz mutluluðu. Kýrk yaþýndan sonra bir avizeme bakýp, bir arabamýn farlarýna bakýp kendi kendime ne adammýþým ben deyip sahip olduklarýmýn beni kandýrmasýna izin veremem. Bana sonsuzluðu satýn al anne. Bana Ahmet ile armut arasýndaki farký söyle anne. Ýkisi de dibine düþer. Artýk bu yaþtan sonra armudun sapýný, Ahmet'in çöpünü çekemem. Bana mum alma anne. Mum çok gölge yapar anne. Kimsenin gölgesinde yaþayamam. Bana sonsuz ýþýk dolu bir mutluluk ver anne.