Günahkar
1
Ben alçaðým.Evet ..Alçaðýn tekiyim.Günahkar,yalancý,hain,sadist bir alçaðým.Þu anda penceremden yaðmuru izliyorum..O kadar temiz ki.sesi bile beni kendimden geçirmeye yetiyor.Geçmiþime karanlýk anýlarýma geri götürüyor.Ayný böyle bir günde baþlamýþtý herþey.Yaðmur yaðýyor.Güneþ kara bulutlarýn arkasýna saklammýþtý yine.Yine..Herþey yine böyle bir günde son bulmuþtu.Ama bu safer.Saf bir kýz deðildim.Bu sefer katildim.Kocamýn,doðmamýþ çocuðumun,ailemin ve en kötüsü de onun katiliydim.Öye caniydim ki öyle hýrslý …öyle iðrençtim ki…Þimdi günah çýkarma zamaný galiba.Ama insan piþman olduðunda günah çýkarmaz mý?Oysa ben hala piþman deðilim.Hala grçeði tüm çýplaklýðýyla görmeme raðmen onu sevdiðimdan piþman deðilim.Ama yaptýklarýmdan nefes aldýðým her saniye iðreniyorum
Yine böyle yaðmurlu bir gündü.Annem sýcak tarhana çorbasý piþirmiþti.Evde ekmek kalmadýðýný farkedince beni bakkalal yollamýþtý.Tabii benim içni hava hoþ nasýlsa yaðmuru özellikle herkes kuytu bir köþe saklanmýþken yaðmurun altýnda yürümekten ,þarký söylemekten çok mutlu olurdum.Annem görmeden mantosuz dýþarý çýktým.Tuhaf bir gurur duyuyordum.Islanmaktan tuhaf bir haz alýyordum.Adýmlarýmý her saniye biraz daha yavaþlatýyor.Bu büyünün sona ermemesi için elimden geleni yapýyordum..Gözlermi kapatmýþtým.Geleceðin getireceði güzel günleri düþünüyordum.Ama her masal gibi benimde rüya alemim çabuk bitti.Eve vardm yüreðim burkularak.Ýnþallah annem beni böyle görmez diye dikkaltlice girdi içeri.Hemen ekmekleri mutfaða koyup yemek salonuna gitmeden önce üstümü deðiþtrdim.
-Kýzým sen mi geldin
-evet baba .
-kýz ekmekleri getir Açýlýktan ölürecek misin bizi.Üstümü hýzlýca deðiþrip aekmekleri doðradým sonrada kalhvaltýya baþladýk
-Sabahlarý sýcak tarhana gibisi yok-Öyle öyle bey.Hoþ þu kýzý bekleye beklye bir hal oldu ya çorba
-Of anne koþa koþa gittim-
-Ben seni bilmez miyim .Mantonu giymedin tabii.Sonra da annem farketmesin diye üstünü deðiþtirdin
-Ama anne ben…
-Tamam haným sabah sabah atýþmayýn yine kzým sende birdaha o halde çýkma.Mazaallah hasta olursun.
-ok ,my dear
-Babasýnýn kýzý .. Bu akþam babanýn patronu yemeðe geliyor.Dýþarý çýkmak yok bana yardým edecksin bütün gün.
-Annelerin en huysuzu diye boynuna sarýldým.Sen otur ben herþeyi yaparým.Annem gülerek-Hee...Sakarlýðýný bilmesek…Hem sakar hemde dalgýn.Kýz sen bu kafayla nasýl evleneceksin.Ahmet bak söylüyorum bu kýz evde kalacak diyordu annem gülerek
-Ýyi ya bizim yanýmýzda kalAcak .
-Di mi babiþko…Ben size bakarým .
-sen önce þu okulunu bitirde
Sonra ev temizliðine baþladýk.Bahçeli ik katlý bir evde oturuyorduk.Bu ev dedem yapmýþtý.Eleri bu tür iþlere çok yatkýnmýþ.Annemin dediðine göre efendi,hoþ sohbetli,tatlý biriymiþ.Ama öfkelendimi gözleri dünyayý görmezmiþ.Babam üniversiteyi býrakmaya kalktýðýnda baðýrýp çaðýrdýktan sonra onu bir odaya kilitlemiþ.
-Oðul aklýn baþýna gelene kadar bu odadan çýkmayacaksýn.Ben oðlum bizim gibi olmasýn derken oðlum üniversite bitirecek derken sen dellenip bana kafa turasýn haaa…
Babam bir hafta o odada kimsyle konuþmadan kalmýþ.Sonra da dedeme hak vermiþ.Sonuçta mimar olmayý kendisi istemiþti.
-Anne
-Hýý-Babamla siz nasýl tanýþtýnýz?
-Ne o kýz ?
-Of anne Sadece merak ettmi sende ne düþünüyorsun
-Tamam… tamam..Annemin gözleri dalmýþtý.
-Babanla abim üniversiteden arkadaþtýlar.Babaný abimin düðünüde görmüþtüm.O kadar yakýþýklýydý ki.Gözleri sarý sarý bakyordu.Yüzünde hep muzip bir ifade vardý…Sonra o
da beni farketti.Birden annem rüya aleminden çýktý.Bana öfkeyle baktý.
-Sonra ne olacak evlendik sen doðdun.Annem duygusal kadýndýr .Ama duygularýný kimseye göstermeyi sevmezdi.
Bende gülerek
-Anne ben nasýl dodum diyince
-Kýz sen iþ mi yapýyon Anne ben nasýl doðdum diyor utanmaz Sen evlen o zaman anlarsýn….Git camlarý sil diye baðýrdý bana.Her zaman ki gibi.
Akþama kadar bir tomar laf yedikten sonra iþleri bitirdik.Babam patronunu ve ailesini getirmeye gitmiþti.Kapý çaldýðýnda annme heyecanla kapýyý açmaya gitmiþti.Ben balkondan yaðmuru izliyordum.O kadar dalmýþým ki anem beni çaðýrýncaya kadar orda durdum.Sonra da içeri girdim.Çok hoþ bir bayan gördüm önce
-Hoþ geldniz hanýmefendi diye yavaþça sýktým ellerini O ise gülerek bana sarýldý
-Ahmet bu senin kýzýn mý?Ne kadar tatlý..Islanmýþsýn yavrum öpüyordu beni.
Annem saygýyla
-Kýzým yaðmuru çok sever dedi.O sýra da ben babamýn patronunun elini öptüm.Daha sonra onu gördüm.Bana bakýyordu.Odaya girdiðimden beri birisinin bana baktýðýný hissediyordum.Ona doðru gitmeye baþladým.Kömür gibi bir çift göze doðrugidiyordum.Rüya gibiydi.Anlmsýz bir þekilde kalbim çarpmaya baþladý.Heyecanden öleceðimi hissediyordum.
-Merhaba dedi Ellerini uzatmýþtý.Yavaþça o ellere dokunurken sesini vücudumun her hücresi hissediyordu
-Ben Melih .Sende Ecem olmalýsýn.Sadece baþýmý sallayabildim.Dudaklarý muzip bir þekilde yukarý kývrýlýrken sadece ona bakakaldým Ellerim hala avuçlarýnýn içindeyken sadece onu görüyordum.Kalbim yerinden çýkarcasýna çarparken yaðmur pencereye þiddetle vururken sadece O vardý.Ýlahi bir varlýk gibi……..