Denizleri daha doðrusu Karadenizi çok sevdiðim halde,bir o kadar da ürkerim.Beni ifade ettiðini düþünürüm kendimle baðdaþtýrýrým bazý hallerini.

Bazen çok durgun ve hassas dokunsan kabaracak ve içindeki milyonlarca damla dýþarý taþacak.Bazen de çok ürkek küçük dalgalarla kendini ifade edemeden içindeki ürkeklik dalgalarý ile baþa çýkmaya çalýþan,bazense öyle kendinden eminki kýyýdaki hangi taþa çarpmayý düþündüyse gidip kuvvetli bir dalga ile o taþa çarpan ve bu esnada ,o istem dýþý fakat en doðru dalgalanmayý yaþar.Çünkü o denizdir ve o deli dolu bir þekilde kýyýlara çarpmak içindir.Fakat ben denizin en çok verici,sabýrlý ve duygulu engin sevecenliðinin olduðu zamanlarýný severim .O zaman koca deryada sadece bembeyaz sevgi kayýklarý ,sabýr vapurlarý, huzur ve güvenin rengi olan uçsuz bucaksýz uzanan masmavi halýlar görmek olasýdýr.Ve gökyüzü ile aralarýnda öyle güzel bir bað kurulmuþtur ki ,ikisini birbirinden ayýrt edebilmek imkansýzdýr.

ARTIK YER GÖK ,DENÝZ,

GÖK YER DENÝZDÝR....SEVÝL