« Okunacak en büyük kitap Ýnsandýr » der, Hünkarýmýz Hacý Bektaþ Veli.
« Ýnsan ne müthiþ canavardýr.
Ne büyük yeniliktir.
Ne müthiþ ucubedir.
Ne büyük kaostur. Ne müthiþ çeliþkinin öznesidir.
Ne büyük bir harikadýr.
Tüm nesnelerin yargýcýdýr. Bön bir solucandýr.
Doðrunun yöneticisi, bilgisizliðin ve yanýlgýnýn laðamýdýr.
Evrenin þatafatý ayný zamanda pisliðidir » diye tarif eder insaný Pascal.
Dört ayrý kapýdan geçerek, kýrk ayrý basamakdan çýkarak, süzülerek, yoðurularak, piþerek « Ýnsan-ý Kâmil » olmanýn yolunu da gösterir yine Pir’imiz Hacý Bektaþ Veli, Pascal’ýn tarif ettiði o Ýnsana.
Ancak bunu anlayana.
Oysa biz;
Bir Baþbakan tarafýndan Ýnsanlýk nasýl yýkýlýr, ona tanýk oluyoruz.
Tabi ki o yalnýz deðil, sarmaþýk gibi Anadolumuzu saran bir zihniyetin ürünü.
Önce derinden, inceden inceye, çaktýrmadan baþladýlar.
Ýnsaný yücelten her ne varsa onlarý yoketmekle devam ediyorlar.
Hep birlikte, Türkiye’de, Kars ilinde, bir Baþbakanýn yýkým emrine, bir belediye baþkanýnýn bu emire biyat ediþine, Ýnsanlýk anýtýnýn yýkýmýna karar veriþine tanýk oluyoruz. Hem de demokratik bir þekilde !
Yýkýlacak olan bir anýt deðil sadece.
Bir Ýnsanlýk anýtý.
Bir lideri, bir ideolojiyi, bir sýnýfý, bir tarafý, bir bireyi sembolize etse bile bir sanat eseri yýkýlmaz.
Beðenip beðenmeme hakkýmýz var… bitti.
Kaldý ki yýkýlmak istenen kutsal ve evrensel bir deðerse, hatta ve hatta yýkým kararý verenleri bile Ýnsan olduklarý kadar (!) içine alan bir Ýnsanlýk anýtýysa bu hiç yýkýlmaz.
Bu nasýl bir tehlike böyle.
Kars’lýlar, tüm Türkiye’liler, bu ne büyük bir suç ortaklýðý farkýndamýsýnýz.
Dünyaya hakim olan kötülükler, kötülerin çok olduðundan deðildir, kötülere sessiz kalanlarýn çoðunlukta olmasýndandýr bilirsiniz.
Ancak, bu kadar da kötü, bu kadar da kötülere sessiz kalýnmaz ki kardeþlerim.
Açlýktan insanlar ölürler.
Acýdýr, dayanýlýr.
Savaþlarda insanlar öldürülürler.
Acýdýr ve yine dayanýlýr.
Ya Ýnsanlýk öldürülürse !
Bu acýyý hissedecek kim kalýr geriye ?
Mehmet Aksoy “Dozerin önüne bedenimi siper edip heykelimi yýktýrmayacaðým” diyerek, insanlýk için duyduðu acýnýn, fiziksel acýdan daha þiddetli olduðunu çýnlatýyor kulaklarýmýza.
Duyuyor musunuz ?
Ýþte sanatçýnýn þimdiden ve derinden hissettiði acý budur.
Körlüðümüze ýþýk, saðýrlýðýmýza ses olmak istiyor sanatçýmýz.
Bu ýþýðý görenleri, bu sesi duyanlarý, insanlýk anýtýný yýktýrmamak üzere, bedenini siper etmeye, Mehmet Aksoy’un omuzuna omuz vermeye davet ediyorum.
O müthiþ ucube’nin dozerine karþý gelmek üzere, Avrupa’dan sanat severlerle orada olmaya hazýrýz.
Yargýsýz ve iþkencede canýna kýyýlan, direnmenin destanýný yazan Kaypakkaya’yý övdüðü için, hapse mahkum edilen Pýnar Sað ve Mehmet Özcan sanatçýlarýmýzýn da yanlarýnda olduðumuz gibi.
Görüþmek üzere müthiþ ucube.
Tunus’da yakýlan ateþ, Mýsýr’ý kavururken, bir anýt siluetinde Kars üzerinden ýþýk olup Anadolu’ya sýzabilir.
Kimbilir !
Söz konusu olan,
Ýnsanlýk.

Durak Arslan
Strasbourg, 03.02.2011