Ýnsan zaman geçtikçe bedenen büyür.Ama ruhen büyümek için zaman yetersizdir. Çünkü aldýðý darbeler insaný ruhen büyütür.Hata yaptýkça insan olgunlaþýr.Olgunlaþýr ama bu sýrada kaybettikleri,feda ettiklerinin yerini kim nasýl doldurabilir?
Üniversiteyi bitireli iki yýl olmuþtu.B. þehrinde matematik öðretmenliði yapýyordum.Artýk olgun bir öðrtmendim.Sorumluluklarý olan.Mezuniyet balom,tayinim,Ýstanbul’dan ayrýlýþým, annemin ve babamýn aðlamaklý yüzü.Hepsi geride kalmýþtý.Hepimiz alýþmýþtýk. Ders anlatýyordum.Bir anda kapý açýldý okul öðretmenlerimizden biri
-Müdür bey sizi çaðrýyor dedi.Acaba bir hata mý yaptým diye ürkerek müdürün odasýna gittim.
-Lütfen oturun Ecem haným
-Dersim var eðer çok önemli bir konu deðilse ...Adam baþýný yavaþça öne eðdi.Sonra
-Baþýnýz saðolsun.Ne dediðini duyamadým ama içimden bir ses …
-Baba diye baðýrdý.Dudaklarýmdan tek kelime çýkmýyordu.Ruhum cehennem azabýnda yanarken emin olmak için
-Kim öldü dedim nefesim týkanarak.Zaten bilmiyor muydum?Söylemesine bile gerek yoktu.Baþýmý sakince salladým.Gözlerinin içine metanetle bakarak
-Teþekkürler müdür bey.Ýzninizle ben dersime gitmeliyim dedim .Bütün gün boyunca olgun
davranmaya çalýþtým.Akþam evime gittiðimde ancak rahatladým..Ama ne annemi arayacak ne de aðlayacak kadar güçüm yoktu.Sonra aynada kendimi gördüm.Tamamýyla yabancý bir ben önce aðlamaya ,hýçkýrmaya çalýþtým fakat kahkahalarla gülmeye baþladým.Bu ilk sinir krizimdi.Tüm felaketlerimin ilk habercisi.Öbür gün öðleden sonra ancak uçakta yer buldum.Evimize geldim ayaklarým titreyerek annem babamýn sandalyesinde oturuyordu..O kadar yalnýzdý ki…Gözlerimi ondan ayýramýyordum..
-Ecem diyen Murat’ýn sesiyle kendime geldim.Annem baþýný hýþýmla kaldýrdý bana baktý.Ýkimizde yerimizde donmuþtuk.Geçmiþten bir hatýra sislerin arasýndan belirginleþmiþti o an.Ben sekiz yaþýndayken amcamýn cenazesine gitmiþtik.Herkes aðlýyordu.Eþi,kardeþlari,çocuklarý aðlýyordu.Çocuk aklýyla eve döndüðümüzde babama
-Baba niçin aðlýyordunuz?
-Çünkü amcamýný kaybettik.Hýþýmla baþýmý kaldýrmýþtým.Babamýn gözlerinin içine bakarak
-Bence çok yapmacýktýnýz.Bir tiyatro izliyormuþ gibiydim sanki .Eðer sen ölürsen ben aðlamayacaðým demiþtim.Babam üzüntüyle gözlerini bana çevirmiþti...Anneme doðru yürürken sanki hala sekiz yaþýndaymýþým gibi hissettim.Hala o akþamda,o arabaymýþýz gibi.Bir tek babam eksikti.
-Baþýmýz saðolsun dedim.Annem hýçkýrarak bana sarýlýrken yalnýzlýðýn kavurucu ateþi vücudumu sardý.Bütün gün boyunca evde koþturup durdum.Misafirlerimizle ilgilendim. Baþsaðlýðýna gelenler evlerine daðýlýrken üst kattaki babamýn çalýþma odasýna girdim.Orada ne kadar durduðumu bilmiyorum.Pencerenin kenarýna gidip karanlýðý izlÝyordum duygusuzca. Kapý açýlýp biri girmiþti içeri.Baþýmý o tarafa çevirdim. Karanlýðýn içinde bir erkek silueti bana bakýyordu.Sonra içeri geldi tam karþýmda durarak
-Kusura bakmayýn.Kimsenin olmadýðýný sanýyordum.Aþaðýda o kadar sýkýldým ki…Tatlý bir þekilde gülümseyerek
-Baþsaðlýðýna mý geldiler yoksa dedikodu etmeye mi dedi. Sesinde tuhaf bir fransýz aksaný vardý.R ve ðlerin üstüne öyle bir bastýrýyordu ki sesi.
-Ne diyorlardý?dedim merakla.
-Neymiþ ölen adamýn bir kýzý mý ne varmýþ kýzý aðlamýyormuþ Onlar da dedikodusunu yapýyorlardý kýzýn mutfakta.Bende oðlum kaç ,sakin bir köþeye git dedim kaçýp buraya geldim ama size yakalandým iþte.Ellerini havaya kaldýrýþý ,konuþmasý,gülümsemesi o kadar lütufsuz du ki kendimi tutamayarak gülümsedim
-Sen.. ne düþünüyorsun?
-Bazýlarý acýlarýný kendi içlerinde yaþarlar dedi gözlerimin içine bakarak
-Aðlamak onlar için acýlarýna saygýsýzlýktýr.Aðlayarak acýlarýndan arýnmak yerine acýyla yaþamayý tercih ederler.Ama gözyaþýnýn tuzlu tadýna bir kezde olsa varmak gerek.Elleri tenime deðinceye kadar aðladýðýmýn farkýnda bile deðildim.Hýçkýrarak
-Sende kimsin?dedim.Bana sýmsýký sarýlarak
-Ben Timur.Ama bana iyilik meleði diye de seslenebilirsin.Ona sýmsýký sarýldým o kadar sýcaktý ve ukalaydý ki kendimi güvende hissetmekten alamadým.O sýrada farkettim kapýnýn önündekini.Bize bakýyordu.Tiksiniyormuþ gibi gözlerini bana çevirdi.Bakýþlarýnda öfke vardý..Sonra gür sesini duydum.
-Timur gidelim.Babam bizi bekliyor.Timur kulaðýma onun duyamayacaðý bir þey fýsldayarak benden uzaklaþtý.Odadan çýkarken son bir kez bana baktý.O hala ordaydý bana bakýyordu.Baþýmý hemen çevirdim.Pencereden dýþarý bakarken gülümsemekten kendimi alamadým.
-Bana yeni bir gömlek borçlusun. demiþti.Gözlerimin kapandýðýný hissettim.
-Ýyi mi Hasan abi? Diyen bir sesle uyandým.Gözlerimi açtýðýmda ilk onun soðuk yüzünü gördüm.Bir an bu rüya mý demekten kendimi alamadým.Sonra kalbimdeki acýyý hissettim.Elimi Melih’e uzattým.Reddetmesini bekliyordum.Ama o ellerimi avuçlarýnýn içine aldý.Ona bakarak
-Ne oldu dedim.
-Sadece bayýldýn prenses diyen bir sese yöneldim.Hafif fransýz aksaný olan bu sesi tanýyordum.
-Hey beni tandýn mý?Bu kaç ?Beni görüyro musun diye üst üste sorular sormaya baþladý.
-Ti…m…ur dedim fýsýltýyla.
-Timur sen doktor beyi yolcu et.Sonra da Ecem’in annesini bize götür.Timur þaþkýnlýkla
-Ama Ecem dedi.
-Bu gece ben yanýnda kalýrým. Dedi ellermi daha da sýkarak.Evde ikimiz kalmýþtýk.Bana bakýyordu.Kaþlarý o kadr çatýktý ki.Ellerimi avuçlarýndan çektim. Kaþlarýna dokundum hafifçe.Sonra gülümseyerek
-Böyle daha iyi dedim.Þaþkýnlýkla bakýyordu bana.Gergin yüz hatlarý yumuþadý bir an
-Dün niçin bana öyle bakýyordun
-Nasýl bakýyordum?
-Tiksiniyormuþ gibi.Nefretle
-Üzüldün mü?
-Babam nasýl öldü dedim bir anda
-Ahmet bey hastaydý.Þeker hastasý
-Þeker hasta mý?Ben bilmiyordum.Yani nasýl olur .. Ne zamandan beri
-Beþ yýl oldu.
-Beþ yýldýr hasta ve ben…Hiç br þey söylemedi.Odadan çýkmak için ayaða kalktý.O zaman týkanýyormuþ gibi hissettim.
-GiÝTME diye yataðýmdan fýrladým.Sonra önüne düþtüm.Gözyaþlarýmý kontrol edemiyordum
-Sende gitme býrakma beni diye yalvardým.Beni kucaðýna alýp yataða götürdü.
-Hiçbir yere gitmiyorum
-Yalan söylüyorsun.Gideceksin….GÝT .Git o zaman seni istemiyorum.Hiç birinizi istemiyorum.Yalnýz kalmak istiyorum…GÝT.GÝT.SENDE GÝT…diye baðýrýyordum.
-Ben hiçbir yere gitmeyeceðim dedi fýsýltýla.Yüzümü avuçlarýnýn içine aldý
-O kadar narinsin ki sana dokunmaya kýyamýyorum.
-Nerden biliyorsun?Ben çok güçlüyüm dedim umutla.
-Bu yüzden mi benden kaçtýn?Sen… hala masum bir çocuksun.Hala küçük bir kýz çocuðusun
-Biliyorum .Çirkin,kýsa boylu,þiþko,kalýn bacaklýyým.
-Hmm..Hala hatýrlýyorsun..Sonra kaþlarýný çatarak boþluða baktý.zun bir süre öyle durdu.Yüzündeki gergin ifade yerini gülümsemye býrakýrken bana döndü.Gözleri o kadar parlaktý ki,Yüzünü yüzüme yaklaþtýrdý.Ne olduðunu anlayamadan dudaklarýný benim dudaklarýma deðdirdi bir anlýðýna.Sonra yataktan hýzlýca kalkarak kapýya gitti.Son bir kez bana döndü.
-Hiçbir yere gitmiyorum.Artýk istesende benden kurtulamazsýn dedi.Kalbim o kadar hýzlý çarpýyordu ki Melih’in de sesini duyduðuna emindim.O aþaðý inerken dudaklarýmda hala onun sýcaklýðýný hissediyordum.Gözlerimi pencereye çevirdim
-Baba kýzýný yalnýz býrakma.Ona doðru yolu göster.Onunla mutlu olmamaý saðla dedim fýsýltýyla.