derdin ki ne güzel kokuyorsun. ben güzel kokular sürünüp yanýna her geliþimde, sen dünyamý egzoz dumanýyla doldururdun. çekip giderdin, bagajýna doldururdun gitme deyiþlerimi. git deyiþlerimi þimdi plakan yaptým arkana taktým. yolun açýk git sevgili. sana birlikte el sallayacaðým yeni bir sevgili buldum. þunu unutma sevgili el sallayan herkesin bir eli boþtadýr. þimdi o elim doldu sevgili.


ne zaman tetiði çekip kafama sýkmak istediysem, seni görememenin verdiði soðukluk parmaklarýmý dondurdu. öyle üþüdü ki parmak uçlarým, kendimi vuramadým. ah sevgili aþkýn yine yaþattý beni. söyler misin sevgili nesin sen, beni ne yaþatmaktasýn ne de öldürmektesin. bana her gün çiçekli kefenden elbiseler giydirmektesin.

bir rüzgar ol savur saçlarýmý. yok bu da yetmez. bir fýrtýna ol kopar beni. yok bu da yetmez. bir tayfun ol bütün saçaklarýmý uçur. aklýmý baþýmdan öyle al ki seni gördüðümde bir deli gibi döneyim. herkes hortum geliyor sansýn, sokaklarý boþaltsýn. tüm þehir bize kalsýn.

aþk dört tarafý gözyaþý deniziyle çevrili bir adadýr. o adadaki palmiyeler, kumsallar ve martýlar bir cennet yaþatýr insana. bu yüzden aþk adasý için gözyaþý dökenler, bir yandan da cenneti yaþar aslýnda.

kýyafetlerimi zarf niyetine üstüme giydim. gel sevgili gel aç þu zarfý gel mektup okur gibi oku beni. bütün çýplaklýðýyla kendimi sana yazdým ve her kelimemi sadece sana sakladým. yýllarca tenime kazýdýðým yalnýzlýklarýmý öpüþlerinle sil. noktasýna, virgülüne kadar artýk dudaklarýna kat beni.


kim cetvel kadar düzgün ki beni doðru ölçsün. hepiniz farklý þehir plakalý arabalarsýnýz. basýn gidin hayatýmdan. istediðiniz þehirde park edin. elbet bulursunuz bir hemþehri. benimse hemþehrilerim güvercinlerdir. sizler hep onlarý cami önlerinde öldürürsünüz.

odundan kaþýk, kayadan heykel, topraktan çömlek oldu da senden ne köy oldu ne de kasaba. allah neden yarattý seni. bir maydanozdan demir çýktý da senden bir þey çýkmadý. çok yazýk.

bir piyanosun. ben ise davulum. nasýl düðün edeceðiz biz þimdi. sen arjantinde tangosun ben rizede horon... nasýl ayak uyduracaðýz birbirimize. sen bir makassýn ben bir kumaþ... nasýl dikiþ tutturacaðýz þimdi. en iyisi sen saç ol ben kepek... her gece yýkanalým birlikte.


Býrakýn bana virgül ve nokta olmayý. Elbet bilirim cümle kurmayý. Ey insanlar zaten bu hayat denen kitabýn kötü cümlelerisiniz.


dünyada tadýnda bir düþman bulmak zor. hepsi kaldýrýma düþmüþ muz kabuðu gibi. tek maharetleri ayaðýný kaydýrma çabalarý. þöyle nar gibi bir düþman isterim. içini açtýkça binlerce yeteneðini dökmeli önüme. öyle çoðaltmalý ki kendini, her potansiyeli beni korkutup kaçýrmalý. yok yok yok. kýyamet bu olmalý.


Madem ki öyle dedim, öpüþtüm onunla son defa. Dudaklarýna deðdirdim içimdeki ateþi ve cehennemi. Öyle yandý ki içi, þimdi anladým seni, yaþattýklarým için özür dilerim dedi. Bir daha da konuþmaya gücü yetmedi. Bir kuru aðaç gibi yandý her yeri. Dallarý çatýrdadý, kabuklarý tek tek koptu... Bedeninden çýkan sesler sadece bunlar oldu.


rüyalarýma girme sevgili. yarýn erken kalkýp iþe gitmem lazým. gecelerimi bana býrak sevgili. beni ekmeðimden etme sevgili. senin kokun fýrýndan yeni çýkmýþ çýtýr çýtýr simite benzer. eðer senin kokunu alýrsam ve bu simitin yanýna bir de çay gider deyip sonra uykusuz kalýrsam, iþten atýlýrým sevgili. müdürüm ne anlar aþktan. ona desem ki sevgilimin kokusunu aldým da uykusuz kaldým. o da ben anlamam der.

hayatýmda bir þiir, bir mýsra, bir virgül, bir nokta olanlara selam olsun. ben boþ bir kaðýtsam eðer, bana önyargýlarýný, sevgilerini, nefretlerini yazan herkese kalemin daim olsun derim. beni buruþturup çöpe atanlara da selam olsun. ben sizin elinizden ne geldiðiyim. elinizden ne geliyorsa yapýn bana. yine de elleriniz dert görmesin. belki ileride bir çay içerim ellerinizden dostluk adýna belli mi olur.

sevgililer gününde sevenlerden biri fýrýndan sýmsýcak ekmek aldým bir tereyaðý al gel dese olmaz mý? bölüþmek en güzel davranýþ deðil midir? neden herkes yüzük peþinde...


hayat bazen eline hep býçak verir. der ki git birisini öldür. yok dersin ben ekmeði ikiye bölüp paylaþmak istiyorum. öyleyse der ekmeði ikiye böl de paylaþ. sen de gidersin bir ekmeði ikiye bölersin. bir bakarsýn ki, fýrýncýnýn ekmekteki parmaklarýný kesmiþsindir. eðer insanlar görselerdi, sevgi adýna yapýlan zulümleri, severken daha dikkatli olurlardý. çünkü sevgi ve aþk çiçeði severken dalý incitmemektir.


bir insanýn gülümseyiþinin arkasýnda, tanklar yürüyorsa, bil ki savaþ kapýna çiçeklerle dayanmýþtýr. ve yapacaðýn tek þey, düþmanýna ayný silahla karþýlýk vermek olacaktýr. çünkü ellerinde sýfýr olanlar, ayný zamanda sadece " o " olurlar. o bir sýfýrdýr ayný zamanda.


ya insanlar niçin bu kadar birbirine benziyor. kopyala yapýþtýr olmuþ hepsi.

neden her yer gri, siyah... hayatýn kýrmýzý olmasý için illa kan mý akmalý. hadi o renkten vazgeçtim, bari güneþ çiçeklerden daha rengarenk olsa. sanki ateþli bir hastalýða yakalanmýþçasýna, onun da benzi sapsarý...


Bazen insan "git" diyebilecek kadar güçlü olmalý. Çünkü hiç kimse kendisine çektirilen acýlarý unutabilecek kadar güçlü deðil.

hepimiz bir böceksek, kanatlarý büyük olanlara hayranlýk duymak niye.

geç anlýþan bir espriyim. beni önce kimse anlamaz, sonra anlarmýþ gibi yapar, en sonunda da ne kadar zeki olduðunu göstermek için gülmeye baþlar. iþte bu yüzden sahte gülüþlerle beraberim.

yüzünün aþaðýsý buz kesip, yanaklarý ateþlenenler acýnýn gerçek yüzüyle karþýlaþanlardýr. çünkü gerçek acý, bir taraftan yakarken, diðer taraftan insana soðuk sular döktürür. hem ateþlenen hem buz kesilen insan, acýdan eriyerek su gibi süzülür.

sýkýntýlar yaþanýr kýymet bilmek için, doðruyu görmek için yaþanýr belki de. sýkýntýlar yaþanýr, kendimizi bulmak için. bir yol zahmeti gibi çekilirken hayat, kusurlu olan yollar deðildir bizleriz. kusurlarýmýz hayat yolumuzdaki çukurlar olur. onlarý düzeltmedikçe çektiðimiz yol zahmeti bitmez.

bana derin düþüncelere dalma diyorlar, ne yani sýð düþüncelerle mi yaþayayým. yaþadýklarýmýn anlamýný derinliðine öðrenmesem, hayatýmdaki seviyemi nasýl bileceðim.

yalnýzlýktan tek baþýna iken hiç olanlar korksun. çok þükür benim tam aksine kalabalýktan zorum var. ben katýksýzken daha saf ve temizim. bu yüzden selde kopan kütükler gibi girmeyin hayatýma ey insanlar.

aslýnda hiçbir takýntým yoktur. nedense hep saçlarýma toz, paçalarýma çamur olarak takýlýyorlar. bunda benim hiçbir suçum yoktur. onlarý silmeye çalýþtýðýmda da ne kadar takýntýlýsýn diyorlar. onlarýn da bu cümleden daha zekice kurabilecekleri bir yetenekleri yoktur.

aslýnda iyi insan yoktur. sadece affettiklerin ya da göz yumduklarýn vardýr.

bir adam yolda yürüyormuþ. karþýsýna aðaç çýkmýþ. demiþ ki iyi ki bir þey olsaydýn karþýma çýkmazdýn. o anda bir araba gelmiþ, aðaca çarpmýþ. adam, aðaç sayesinde ezilmekten kurtulduðunu anlamýþ. fakat bilmiyordu ki, aðaçlar, hayvanlar, arabalar, binalar ne kötülük edebilirler ne de iyilik... hastahane veya okul kötü olamaz, kötü olan içindekilerdir. insanlar saraylar yaptýlar da, yine de entrikadan vazgeçmidiler.

anlayýþsýz insanlar kime benzer bilir misiniz? sevdiðinin cebinde aþk mektubu bulur da, kendisine yazýldýðý halde bir baþkasýna yazýldýðýný zannederek evi terk edene benzer. anlayýþsýz insan 1: karþýsýndakine güvenmez 2: hiçbir þeye sonuna kadar sabretmez. 3: karþýsýndakinin duygularýný çözemez 4: hemen sýrtýný dönüp gider.


türkiyede faþist çaðdaþlar, sosyalistler, ulusalcýlar, milliyetçiler, dinciler vardýr. bu yüzden tüm bu ideolojilerdeki insanlar karanlýk güçlerden, odaklardan, yabancý mihraklardan beslenirler. türkiyede demokratik bir savaþ bu yüzden olmaz, tek savaþ güç savaþý üzerinedir.


kedilerin dostluðu olmaz; sýðýndýðý yer olur. aþklar, sevgiler bir limansa, ona sýðýnacak gemilerin boyutu önemli deðildir. çünkü sýðýntý olmak kiþiliksiz yaþamaktýr. eðer bir ülkede insanlar sýðýntý gibi yaþarsa, onlardan ne vatandaþ olur ne de dost. bir kedi gibi bulduklarý her damda yaþarlar.


senin için adaklar adadým: Koyun kestirdim, dana kestirdim. yazýk olmuþ onlara. anladým ki, asýl hayvan sendin. keþke onlarý sevseydim de, seni yüreðimin en keskin duygularýna kurban etseydim.


damarýmda kanýmsýn, canýmsýn, hayatýmsýn dedim. bir baktým ki, aþk gözlüðüm düþtü. iþte o an ödüm patladý. meðer sadece yaptýðým ayýdan post istemekti. aþk öyle bir þey ki, karýncadan bal, ayýdan post istetir. benim de yaptým buydu.


kalbimi bir kadeh gibi kýrdýn. bu yüzden seni sarhoþ edecek yürek kalmadý bende. aþk bendeydi ve þarap bendeydi; fakat sen aþkta bana karþý kurnaz davrandýn. sen git, bir tilki gibi üzümlere bak þimdi. seni sarhoþ edecek duygu kalmadý bende. yüreðimin kýrýklarýndan sýzdý aþkýn. aþk saflýk ister bir þarap gibi, sen ise kurnaz ve yankesici oldun tilki gibi.

Ben seni günahkar yüreðimle sevdim. Dualarýmda hep gül kokulu hülyaydýn; ama seni görünce gül yapraðýnýn arkasýndaki dikenlere saklandým. Büyük günahlarý saklar gibi senden saklandým.

yalnýzlýk yanýnda kimse olmamasý deðil senin kimsenin yanýnda olmamandandýr.

bana gözlerini versen de dünyaya öyle sert baksam. çünkü gözlerim býldýrcýn bakýþýna sahipken, kimseyi korkutamam. o zaman da herkes gözlerimi çýkarmaya çalýþýr. buna caným nasýl dayanýr.

yaðmurlu havalarda aðaç altýndan kaçanlar, güneþli havalarda gölgesine sýðýnýrlar. büyüklük odur ki, senden kaçan gölgene sýðýnýr. eðer giden geri gelmemiþse, bu gidenin büyüklüðün deðil, senin küçüklüðündendir

SENÝ SEVMELERÝM BÝR FOTOÐRAFA BAKMAK GÝBÝYMÝÞ. SENÝ ÖNCE CEBÝMDE TAÞIDIM. SONRA YAKAMA TAKTIM. SONRA ARKANDAN AÐLAYARAK, KENDÝ KENDÝME AÐLADIM. GÖZYAÞLARIMI SÝLÝP DEKLANÞÖRE BASTIM. BÝR BAKTIM KÝ SEVDÝÐÝM SADECE KONU MANKENÝYMÝÞ. ONUN BOYU POSTU BANA SADECE SANAT ÝÇÝN GEREKLÝYMÝÞ.

insan nerede. insan gelinlikte ya da takým elbisede. insan nerede kýrmýzý çiçekte, beyaz çiçekte, sarý çiçekte. peki insanlýk nerede? o yok hiçbir yerde. insanlýk yaným yalnýz bu yüzden.

lahana yapraðýnda bile yaðmurdan sonra bir damla birikir. içinde bir damla insanlýk olmayanlardan sarma bile olmaz.

ben bu þehrin sokaklarýný çok sevdim; çünkü kaldýrýmlarýna gölgem düþtü taþlarýna ayak izlerim kaçýþ tablolarý çizdi.

rizede çoðu zaman yalnýz gezerim. bana derler ki yanýnda niçin bir arkadaþýn yok. yanýmda kendim gibi dahi varken, aptal arkadaþlarla neden gezeyim. bunu kimseye anlatamam.

dostluklar çoraba benzer. çok gezer ve tozarsan kokmaya baþlarlar.

elime býçaðý verenlere yüreðimin kesip yarýsýný verdim. benim gibi ölsünler diye deðil, benim gibi yaþasýnlar diye. onlarýn yüreksizliðine yüreðimin yarýsý armaðaným olsun. benim yüreðimin yarýsý kadar sevsinler de bakayým dayanabilecekler mi. onlara en büyük bedduam bu olsun.

her zaman þapur þupur sesinden çok yüreðin çarparken çýkardýðý sesi sevdim. bu yüzden hiçbir sofrada yer edinemedim.

karpuzu yiyenler çekirdeklerini saymazlar. beni de yiyip bitirenler, kendileri için barýndýrdýðým sevgi çekirdeklerini göremediler. oysa onlar için bir tarla dolusu sevgi doluydum. geniþ düþünemedikleri için þapur þupur yaþamayý tercih ettiler. eðer dünyada midelerini doyurmak isteyenler, bir çekirdek tanesi kadar da olsa yüreklerini doldurmuþ olsalardý, dünya cenneten tarla olurdu.


her þey mükemmel. deniz mükemmel, güneþ mükemmel, bir sinek kanadý bile mükemmel. bir eksik var, yanýmda sen yoksun. iþte asýl sorun bu. gün batýmýnda manzara mükemmel. bir eksik var, o renk armonisi içinde göz rengin eksik.

istersem þu kapýdan çeker giderim. kalýyorsam sebebi sensin. içerde býrakacaðým çiçeklerin kurumasýndan deðil, senin sararýp solmandan korktuðum için hala yanýndayým. bir çiçeðin için, bahar gelene kadar karlarýn altýnda donmaya razýyým. ey sevgili senin býrakmýyorsam, gözlerin güneþim olduðu içindir. sensizlik benim karanlýðýmdýr.


bu gece saz sendin, keman sendin, söz bendim. ortada dans eden sen, yaz sýcaðý bendim. eteklerinin savruluþu sen, aþk esintisi bendim. ben üç kere aþktým. sen o kelimelerin yazýldýðý kalp. o kalbi üç kere göðsüme kazýdým. sen saz iken, keman iken ve dans ederken.

mazaret kabul etmem. ellerim küçük olabilir ama; ey sevgili bil ki seni uçurumlardan onlar kurtarýr. öyleyse dokun avuçlarýma. ister seni bir güvercin gibi göklere uçurayým ister bir serçe parmaðý ol ellerimde, seni bir ömür taþýyayým.


hasretin denize akan bir lavdýr. için için yanarken, duygular içinde boðulmaktayým. varlýðýn benim cennetim olmazken, yokluðun cehennemim olmuþtur. ey sevgili yetiþ! yoksa cehennem dünyada kurulacaktýr. bir müslüman olarak bu inancýna ters kalacaktýr.

bir cam yanmadýkça þekle girmez. eðer elimde cennetten bir bardak görüyorsan, ne kadar yandýðýmý anla. zira suyu ve bardaðý en çok sýcaktan bunalanlar sever.

canýmýn tatlý çektiði anlarda bir muþmula gibi yanýma geldin. hem keyfimi kaçýrdýn hem de aðzýmýn tadýný.

köylüyü seversen köylü, þehirliyi seversen þehirli olursun. seni sevdim seveli ne köy oldum ne kasaba.

ben aþka bana özlemler yaþatmadýðý sürece, kýrýk bir çay bardaðý misali yüreðimden kan akýtmadýðý ve yüreðimi acýtmadýðý sürece aþk demem. þimdiki aþklar, taþ çatlasa da ne bir arzu gibi gözlerimi yollara diker ne de bakýþlarýma sokak resimleri çizer.

DÜNYANIN EN ADÝ ÝNSANI SEVÝYORUM DÝYEREK ÇÝÇEKLERÝ KOPARANLAR, KUÞLARA MERMÝ YAÐDIRANLAR, ÝNSANLARI MINCIKLAYANLARDIR. BÖYLE ÝNSANLARIN ÖKÜZLERE TAPANLARDAN TEK FARKI KENDÝLERÝNÝN ÖKÜZ OLMASI VE KENDÝLERÝNE TAPMALARIDIR.


kabaða þerbet katarlar da tatlý olur. önce kabak çiçeði gibi açtýn. sonra kabak gibi büyüdün. belki çok tatlýsýndýr da; fakat bir kabak çekirdeðini doldurmayacak kadar deðersizsin. hadi gülüm, kabak tadý verdin. yol al kabak iliði gibi. tüm bostan senindir.


cevizlerin içi de beyne benzer; fakat kargaya yem olmamayý düþünemezler. týpký senin kargalara yem olman gibi...


bütün sütleri de döksem bu dünya sofrasýnda süt dökmüþ kedi gibi olmayacaðým. yine de aslan gibi kükreyeceðim.

hayat bir sokak sevdiklerim sokak lambasý sevmediklerim çöp tenekesi. böyle yürüyorum artýk.

tüm okyanuslar sizlerin olsun. fanusumun içinde beni rahat býrakýn.

ben mükemmelliyetçi deðilim. senden insan olmaný bekleyemem. sadece köpek olduðunu anladým da, bari mal köpeði deðil, süs köpeði ol.

bir dað ne kadar büyük olursa olsun, ondan bir böðürtlen alamýyorsan dik duruþu diken kadardýr.

ben köy dolmuþu deðilim ferrariye benzerim eðer razýysan bas gazýma eðer razý deðilsen git köyüne.

bir saat gibi beynim. her dakika aklýmdan sen geçiyorsun. saatler boyu seni biriktiriyorum içimde. tüm tik taklarým yüreðimin sesi. sana sesleniyorum yirmi dört saat. sen akrep kesiliyorsun ben yelkovan. saatlerce aþkýn zehirliyor beni ve dakikalarca acý çekiyorum. anla artýk seni seviyorum. her gün süren bu iþkenceye dayanamýyorum.

tanrý mutlu olsun diye sevdim seni. bir elma tadý bile vermeyince aþkýn, bir þeytanlýk yapýp attým seni yüreðimden.

sensiz yalnýzým; seninle yapayalnýzým.

itle yatan kadýn sokak köpeði doðurur.

her insanýn hayatý kendi hapishanesidir. aslolan o mahkümiyet içinde mutluluða ve özgürlüðe pencere açabilmektir.

aþk bir ayakkabýdýr. sýkýyorsa býrak, bol geliyorsa vazgeç, tam geliyorsa devam et.

ben gül olsam rengim olur musun. ben bulut olsam yaðmurum olur musun. þair olsam þiirim, yara olsam acým, yürek olsam kaným, ey sevgii karým olur musun.

insanlarýn iyiliði sahte kötülüðü gerçektir. çünkü herkes iyi görünme çabasýndadýr ama asýl gerçek kötülüklerini saklama çabalarýdýr.

eþeðe laf anlatana kadar ata biner gidersin.unutma eðer bir jokeysen zaten eþeði tercih etmezsin.

tavþan dünyayý havuçtan ibaret sanýr. ne zaman ki bir kartalýn pençeleriyle tanýþýr; o zaman anlar ki yediði havuçlarýn bile bir bedeli vardýr.

istersen güneþ ol her yeri aydýnlat. köstebekler, solucanlar seni göremezler. bilgi ve gerçek de öyledir, asla taþýn altýnda saklananlara ýþýk vermez onlarý aydýnlatmaz.

bir can ne kadar dayanýrsa azraile, bu yürek o kadar dayanabilir sensizliðe.

örümceðin aklý olsaydý kelebeði avlamak yerine ona kazak örerdi. geçimini de o þekilde saðlardý.

Allah'ým içi kurtlu bir aðacým. Ne olur baltalarý bari benden uzat tut.

her dostluðun incitici bir yaný vardýr. kedinin tüyleri yumuþaktýr ama týrnaklarý serttir. en iyi dostluk kediye fare olarak yakalanmamaktýr.

dost cüzdana benzer. paran yoksa hiçbir iþe yaramaz.

insanoðlunda en þaþýrtýcý þey keyif yapmak için balkon yapar bir bakarsýn kendini ayný yerden yere atar.

yazmayý becerecek kadar zeki, yaþamayý beceremeyecek kadar aptalým. ben bir yazarým.

dað olan taþlarla övünmez. mýcýr olanlar kayayý dað sanýr. zavallý olanlarýn sevgililerini dað gibi görmeleri ondandýr.

mutluluk bir kelebek kanadýdýr. asla göklere ulaþtýrmaz ve bir ömür yetmez gerçek mutluluðu tam anlamýyla yaþamaya. býrak örümcekler mutlu olsun; sen olamýyorsan. onlarýn ördüðü að, senin üþüyen yanlarýný örtsün.

beni yaktýn piþirdin ve yedin. sonra bulaþýklarý yýkar gibi, gözlerini silerek bana seni seviyorum dedin. afiyet olsun sevgilim. þunu bil ki çok büyük hata ettin. ben en çok helvaya benzerim. beni yiyen kendi cenazesini kaldýrýr bilemedin.

bahtýmýn karalýðýna, gözlerinin ýþýðý yeter.


bu ülkede 364 gün öðretmenlerin maaþlarý ve tatilleri konuþulur. 24 kasýmda ise öðretmenlere serenatlar söylenir. öðretmenine bir gün deðer veren devlet ve millet öðretmenlerden dolayý 364 gün dedikoduyu, þikayet etmeyi, bir günde de ikiyüzlü olmayý öðrenir.

kurt kuzuya, köpek mala, ayý bala gider. bize de bir þey kalmaz.

hayat ayýya benzer. biz de o ayýdan her gün kýl koparmaya çalýþýrýz.

hani bazý saçlar vardýr hangi þampuaný kullanýrsan kullan sürekli kepeklenir. aslýnda benim kafamda sorun var. hangi insanla karþýlaþtýysam ya kafama uymadý ya da saçlarýma. artýk baþýma huni geçireceðim.

bir þiire ruhunu, güzelliðini, adýný þair vermez, yazýldýðý kiþi verir. þimdi anlýyor musun þiirlerim neden güzel. çünkü seni yazýyorum.

yanýnda bir bardak su olsaydým, dünyanýn bir çöl olmasýný isterdim.


herkes sana benim gibi seni seviyorum diyemez. ben sana seni seviyorum derken dudaklarýmýn çatlaklarýndan çaðlayanlar dökülür.

eðer cebimde bozuk para varsa kendimi güvende hissediyorum. bu olsa olsa gariban öz güveni olur ama olsun ne yapalým. aslýnda gariban deðilim bir gariplik var bende o kadar.

senin o gözlerinin beyazý ile göz rengin arasýndaki çizgiyi özledim. orasý benim dýþarý çýkmak istemediðim tek yerdi.

asla beklemeyin. mutluluk çat kapý gelendir.

artýk seni çaya kaç þeker atayým kadar bile düþünmüyorum. biliyorum ki gerekirse çay bile þekersiz içilebiliyor.

ey aþk rafadan yumurta mýsýn. aþktan ciðeri yanýp kebap olanlarýn halinden anlamaz mýsýn.

insan birini sever. onu önce kral ya da kraliçe yapar. daha sonra aþýk olur. o kralýn ya da kraliçenin hükmü altýna girer. ardýndan sevmemeye baþlar. bakar ki o yücelttiði kiþinin aslýnda bir manavdan farký yoktur: bir hýyarla kandýrýlmýþtýr.

aþk parmaklarýnýn ucuna kadar donmaktýr. sevgili donan parmaklarýna elleriyle eldiven olandýr.

çöldeki bir insan için bir avuç su okyanuslardan daha büyüktür

elleri donan insan parmaklarýný ilk önce ateþe uzatýr. iþte hayatýn üþüyen yanlarýnda ellerimi ilk uzattýðýmsýn. üþüyen yüreðimi teslim ettiðimsin.

insanlara yalvarmayanlarýn, insanlardan bir þey beklemeyenlerin tanrýsý vardýr. gerisi putperesttir aslýnda...

ben intihar ediyorum. kendimi edebiyat denizine atýyorum. kelimelere boðuluyorum. ölüyorum. siz bunu nereden bileceksiniz ki. kaç yazarla tanýþtýnýz ki onun ölümünü de tanýyasýnýz.


bugün sokakta yürürken beþ kiþi bir kiþiyi dövüyordu ve yüz kiþi izliyordu. ne büyük yüzsüzlük deðil mi? dövülene acýdým ve kavgaya müdahil oldum. az daha dövülenin kafasýný ayaklarýyla ezeceklerdi. onu tuttum, korudum. ve kazaðým kan içinde kaldý. onu boþ verin yüreðim kan aðladý. allahtan bir kiþi daha bana yardým etti de dövüleni dövenlerin arasýndan çýkardýk. ve bir çýkarým daha yaptýk, insanlar yaþamýyor, dizi izliyor. iyi bir izleyici toplum olduk. þimdi bu topluma sesleniyorum: alkýþþþþþþ


insanýn sadece gözünde beyazlýk vardýr. gerisi kör karanlýktýr.


ey allahým iyi ki çiçekleri yarattýn. yoksa seni sevmeyecektim.


bu dünya bir kuru soðan. ya aðlarsýn ya da yanýna zeytin katýp keyfine bakarsýn.


kargalar bile gülüyorken haline, bülbüller neden sana þakýsýn.


huzur, sükunet.................... karayemiþ meyvesinin beyaz çiçekleridir. tüm kara talihine raðmen beyaz çiçekler açabiliyorsan, meyve verirsin koyu kýrmýzý da olsa. sabrýn meyveleri böyledir iþte.


her insan bir maðazadaki kazaða benzer. o maðazadan kazýklanmadan çýkamazsýnýz. öyleyse kendi kazaðýnýzý kendiniz örünüz. en çok kendinize güveniniz.


hiç siyah boyadan renkli resimler yapabilir misiniz? kara toprak yapýyor ama.


sanma ki erikler konuþmaz. aðýzdayken çýkardýklarý seslerle beni niye yiyorsun der.


denizin güzelliðini bir de denizde boðulanlara sorun.


türküler bölünebilir mi? bölünür elbet. bir dili ikiye ayýrýr gibi bölünür. peki susulur mu? hayýr... kan revan içinde yine söylenir:
boþa baðlanmamýþ bülbül gülüne
kar koysam köz olur aþkýn külüne
þaþtým kara bahtým tahammülüne
taþa çalsam ezilmiyor mihriban...


artýk iki þeyi seviyorum: biri sessizlik diðeri sensizlik. ikisinde de kafamý dinliyorum.


sen ay tutulmasý gördün mü o ne ki? sen güneþ tutulmasý gördün mü o ne ki? ben sana tutulmuþum. var mý bundan ötesi?


boþ insan boþ bardaða benzer. aðzýna bir damla su vermez. ortalýkta ise vakýf çeþmesi gibi dolanýr.


suyun güzelliðini derede, taþýn güzelliðini duvarda, insanýn güzelini tabloda görürsün.

mutlu olmak bir bebeði sallamaya benzer. salla gitsin.

buzlu su, soðuk su, sýcak su, kirli su, tuzlu su, berrak su, tatlý su.... her gün içtiði su için bu kadar þey söyleyen insan benim için neden her aklýna eseni söylemesin.

dostlarým sizleri çok sevdim; ama ben en çok köpeðimi özledim. ah karabaþým ah. ne göbeðin vardý, ne tespihin ne de nazýn, tripin ve kaprisin. çok asil ve þýktýn.

kýz oðlana bana öküz gibi niye bakýyorsun demiþ. oðlanýn cevabý demek ki hurdalardan da tren yapýlýyor olmuþ.

bugün çarþýda þunu hissettim: çarþý sanki loto bayisiydi. insanlar çok iddealý yaþýyordu.


ilgi görüyorum diye havalara girme; unutma bu ülkede en çok eþekler tecavüze uðruyor.


hiçbir insan dað deðildir ki seni seviyorum diye baðýrdýðýnda ayný ses sana yankýlansýn.

romanla tahrik oluyorum; bana masal anlatma.

þimdiki sevgililer tüp ile tüpçü gibi. oysa eskiden leyla ile mecnun vardý.

ben grip olduðumda sen þurup içtin mi? öyleyse neden hep seninle þarap içeyim?

bu dünyayý zindana insanlarýn gölgeleri çevirir.


neden hep insan iliþkilerinde karþý taraftan suçlanan ben oluyorum. tek suçlu ben miyim? hep karþý tarafý suçlayan dolmuþ þoförleri gibi insanlarla karþýlaþýyorum? artýk anlýyorum ki böyle insanlarla bir yerlere varýlmýyor. ve artýk anlayýn dolmuþlarýnýza gelmek, dolmuþlarýnýza binmek istemiyorum. artýk beni suçlayýp durmayýn! ben yayayým siz dolmuþ þoförü! hadi artýk gazlayýn!


herkesin içini ýsýtan bir ateþ vardýr. eðer bir gülsen sadece su ararsýn.


mutlu olmak mý istiyorsun. neden, niçin, nasýl, ne zaman, kim, kimi, acaba sorularýný sorma. hayatýn dili yoktur, cevap vermez. hayatýn tokadý vardýr sadece.


kötülükten önce kibir elbisesi, gösteriþ elbisesi, þýklýk elbisesi giyilir. alçakgönüllülük giyenden kötülük göremezsin. þýkýz ve kötüyüz.

insanlar habire baþkalarýnýn gözüne girmeye, baþkalarýnýn gözüne batmaya çalýþýyor. neden mi toz kadar küçüldük o yüzden.


polisten polis tadý, doktordan doktor tadý, öðretmenden öðretmen tadý alýnmýyor. neden mi? çünkü insanlýk tarlasýnda kötü yetiþiyorlar.


yüreðinden vurulmuþu, alnýna silah dayayarak korkutamazsýn.


aþksýz bir insan nasýl çikolatayý bol bol yerse ben de sana öyle dön dön diyorum.


bana penye verildiði günleri özlüyorum
þimdi ne verseler boþ
eskiden penyeler ucuzdu
þimdi
verenler ucuz.


insan diye karþýma çýkacaðýna keþke bir raký þiþesi olsaydýn.


ben kimseye yenilmedim. ya kendi aptallýðýma ya da bir baþkasýnýn aptallýðýna yenildim.


bazý insanlarýn hayatý soðan doðramaya benzer, gözlerinden yaþ eksik olmaz. bazý insanlarýn hayatý karpuz almaya benzer ne çýkarsa bahtýna. benimse hayatým dondurma külahýna benzer. herkes aslýnda dondurmanýn peþindedir.


önce sabah vaktiydin, sonra yüzüme serpilen su. ardýndan öðle sýcaðýydýn iliklerime kadar iþleyen. akþam siyah bir gözdün, gece cýrcýr böceði sesi. ama asla rüyalarýmýn kadýný deðildin; adýn yastýk altýna konulan bir roman adýydý uykumdan önce.


insan balta girmemiþ orman gibidir. insan lafla deðil baltayla medenileþir.


doðru ezan gibidir herkesi camiye sokmaz.


diyorlar ki bir torba kömüre oy veriyorlar. ona bakarsan ege sahillerini talan edenler de villaya, köþke karþýlýk oy veriyorlar. sizce hangisi daha insani?


öðretmen olduk, doktor olduk, müteahhit olduk, çiftçi olduk, esnaf olduk. keþke biraz da zeki olsak.



herkes gorillere bakmak ister.
herkes kendinden daha bir çirkinin olduðunu görmek ister.



hayat bir sofradýr; lütfen önünüzden yiyin.


türk bayraðýnýn yeryüzünde o kadar düþmaný var ki; eðer hala göklerdeyse melekler yüzündendir.