Kalp, acýlarý, hüzünleri gömebilen bir yapý deðilmiþ meðer. Zaman kazma kürek olamýyormuþ söylenenin aksine. Yýllar önce bana söylenen, ''zaman her þeyin ilacýdýr'' tesellileri geliyor aklýma. Neden mi? Çünkü zamanýn ilaç olmadýðýný anladým da ondan, kalpteki yaraya kabuk bile olamadýðýný anladým da ondan.

Zaman, eski tozlu raflarýn tozuymuþ, yazýk...

Gerçek duygular, yeniden yeþermeye en müsait olanlarmýþ meðer. Ne kadar zaman geçerse geçsin tükenmiyormuþ söylenenin aksine. ''Zamanla unutursun'' lakýrdýlarý çalýnýyor kulaðýma. Neden mi? Çünkü zaman deðilmiþ sevgiliyi unutturan da ondan, gerçek duygularý yeþerten sevgilinin iki tatlý sözü, bir çift gülen gözüymüþ de ondan.

Zaman, yaðmurlu bir günde odamýn camýný kaplayan buðuymuþ, yazýk...


Gerçek acýlar, telafisi artýk mümkün görünmeyenlermiþ meðer. Zaman öylece silemiyormuþ yaptýðým hatalarý söylenenin aksine. ''Zaman örtü gibidir'' sözü yankýlanýyor beynimde. Neden mi? Çünkü zamanýn örtemediði hatalar varmýþ da ondan, telafi þansýný sunan da sunmayan da sevgilinin güzel ama kýrýk kalbiymiþ de ondan.

Zaman, piþmanlýklarýmýn en güçlü kolu,
gönül ateþimin sönmeyen koru,
gördüðüm köyün kýlavuzu,
beni bir tenhada bekleyen pusuymuþ, yazýk...