Yeryüzündeki her çeþit zulme ve zalimlere karþý çýkmak, Kur'an'ýn önemli emirlerinden biridir. Zulüm, Kur'an'da birçok yerde kullanýlan bir kavramdýr. Eziyet etme, haksýzlýk yapma, haktan/adaletten sapma ve sýnýrlarý aþma anlamýnda kullanýlýr. Karþýtý ise adalettir.

Ýnsanlara karþý yapýlan haksýzlýk, eziyet ve iþkence, haksýz yere cana kýymak, hýrsýzlýk yapmak, Allah'ýn sýnýrlarýný aþarak insanlarýn hakkýna tecavüz etmek, müminleri yaþadýklarý yerden sürüp çýkarmak, tüm bu eylemler Kur'an'da verilen zulüm örnekleridir.

"...Kim Allah'ýn sýnýrlarýný çiðnerse, gerçekte o, kendi nefsine zulmetmiþ olur..." (Talak Suresi, 1) ayetiyle bildirildiði gibi, sýnýrlarý aþan kiþi kendine zulmetmektedir. Allah'a ortak koþmak da Kur'an'da zalimlik olarak ifade edilir.

Hani Lukman oðluna -öðüt vererek- demiþti ki; "Ey oðlum, Allah'a þirk koþma. Þüphesiz þirk, gerçekten büyük bir zulümdür." (Lokman Suresi, 13)

Peygamberimizin(sav) zulüm konusunda birçok hadis-i þerifleri vardýr. "Allah, zâlime muhakkak ki mühlet verir de onu yakalayacaðý zaman, göz açtýrmadan aniden yakalar." sözlerinden sonra, Peygamberimiz þu ayeti okur: "Onlar, zulüm iþlemektelerken, ülkeleri (veya nesilleri) yakaladýðý zaman... Rabbinin yakalamasý iþte böyledir. Gerçekten O'nun yakalamasý pek acý, pek þiddetlidir." (Hûd Suresi, 102) (Buhâri, Tefsir 161, hds no: 206; Müslim, Birr 61, 62 -2583- ; Ýbn Mâce, Fiten 22, hds no: 4018)

Bir baþka hadisinde de, "Kim bir kiþinin zâlim olduðunu bilerek ona yardým etmek üzere zâlim ile birlikte yürürse, Ýslâm'dan dýþarý çýkmýþ olur." buyurur. (Ýbn Kesir, Hadislerle K. K. Tefsiri, c. 5, s. 2089)

O halde zulme rýza göstermek, engel olmak için çaba göstermemek de o zulme ortak olmaktýr. Kur'an ahlâkýný yaþamaya çalýþan, insanlýk onuru taþýyan her insan zulümle mücadele etmelidir. Tarihte de baskýlara, eziyetlere, tüm olumsuz koþullara ve engellemelere sabýr ve kararlýlýk gösterip direnen müminler, þerefli bir hayat yaþamýþ, bugün müminlerin saygýyla andýklarý birer örnek olmuþlardýr.

Allah Kur'an'da, Kendisini birleyerek, þirk bulaþtýrmaksýzýn, katýksýzca iman edenlerin yeryüzüne mirasçý olacaklarýný, zalim zorbalarýn da yok olacaklarýnýn müjdesini verir.

"Ve onlardan sonra sizi o arza mutlaka yerleþtireceðiz. Ýþte bu, makamýmdan korkana ve tehdidimden korkana ait (bir ayrýcalýktýr)." (peygamberler) Fetih istediler, (sonunda) her zorba inatçý bozguna uðrayýp -yok oldu- gitti. (Ýbrahim Suresi, 14-15)

Bu müjde kuþkusuz müminler için çok büyük þereftir. Ancak bu büyük þeref, büyük bir sorumluluðu da beraberinde getirir. Her Müslüman'ýn fikir mücadelesi yapabilecek bilgi donanýmý ve kararlýlýða sahip olmasý gereklidir. Zayýf býrakýlanlarýn durumu unutulmamalýdýr. Masum ve savunmasýz insanlar açlýk ve sefalet içinde yaþarken, insanlar eziyet ve iþkence görürken vicdanlý insanlar bunlarý görmezden gelemez.

Cennet halký, ateþ halkýna (þöyle) seslenecekler: "Bize Rabbimiz'in vadettiðini gerçek buldunuz mu?" Onlar da: "Evet" derler. Bundan sonra içlerinden seslenen biri (þöyle) seslenecektir: "Allah'ýn laneti zalimlerin üzerine olsun." (Araf Suresi, 44)