Bilsen nasýl bir ümit ile niyetlenmilþtim
Kimseye söz etmeden sinemin suskunluðunda yadettim ve þevle beslenmiþtim
Kim ne dersin demeden, ne yaptýðýmý muhakemeden arileþtirmeden hasretmiþtim
Ne vakit ummanýn suhuleti aklýma gelse, olsun gönül bu diyerek aþký zikretmiþtim



Neden leylayý anlamadan nefeslenmiþtim
Mecnunu iradeden vazgeçiren vecdi için nasýl peþiþan halimle gözyaþý dökmüþtüm
Niçin kalbi letafetlerden bu denli uzak bir haldeydim, ihsan ve inayeti görmüþtüm
Hangi asadan tutsam, içtiðim badelerin serabýyla avunsam, hicraný göðüslemiþtim



Niye bu ahvalin derd-i gamýyla göçüyorum
Her an sinemde baðbuzumunu yaþýyorum, nereye gitsem ve baksam aðlýyorum
Niçin bu gönlümü avutmak için çare bulmuyorum sanki kapýldým ahýna gidiyorum
Duymadýðýn feryatlarýma, sinemi daðlayan sancýlarýma bel baðlýyarak yanýyorum



Sus söz etme demiþtin, yýllardýr sustum
Kalbi yakarýþlarýmla, mahcubiyet olan firakýmla, fecre kadar çýðlýðýmla pustum
Kimseye seslenmeden, nefesimi ayan etmekten çekindim, aþkýn o firkatine adandým
Her vakit sual etmekten kaçýndým, an ve beklenen zaman için nasibim için aðladým



Neden çok görürsün bu feryadý mý söyle
Yýllara sari gizlediðin o naif ve ülfetli nefesinle gönlüme bir nebze sürur bahþeyle
Farký fark etirmeyen bu idrakimden, bir tebessüm ederek yadetmekten imtina etme
Kalbin ve ruhun hicran bahþeden ahengini dinle, hasret hüznü var bak bu sinemde



Mustafa CÝLASUN