Kývranýyoruz sancýlar içinde.. Çýðlýklarýmýz hapsolmuþ ruhumuzun derinliklerinde duyulmuyor. Demir parmaklýklarýn arkasýna hapsolmuþ hayatlarýmýzla, özgürlüðün meþalelerini yakmaya çalýþýyoruz. Kelime daðarcýðýmýz yetmiyor duygularýmýzý haykýrmaya.. Suskunluðun pençesinde kývranýyoruz sancýlar içinde.. Mutluyuz; mutsuzluklarýmýzla..

Kaderine terk edilmek mi, yoksa kaderden kaçmak mý susturan? Ya da korkularýmýzýn esaretindeki zavallýlýðýmýz mý bizi dilsizleþtiren? Bilinmez.

Deli rüzgarlarýn savurduðu yapraklar gibi, nereye konacaðýný bilmeden savrulmak; konduðu yere baðlanýp, sonra tekrar savrulan ruhlar, dipsiz kuyularýn karanlýðýnda çýðlýk çýðlýða baðrýþýyor. Kendi derinliðinde kaybolmak deniyor buna..

Kendi derinliðinde kaybolmaktan korkanlar, hiçbir þey düþünmeden, hissettiðini söylemeden kaçýp, gitmek istiyorlar. Bilmiyorlar ki, gittikleri yere kendilerini de götürüyorlar. Düþünceleri, duygularý, hatýralarý býrakmýyor peþlerini.. Sorarsan, gitmiþ oluyorlar. Cesaretsizliðe yenik düþüp, korkularýna kýlýf uydurmaya çalýþarak hayata kafa tuttuðunu sanýp, yenilmenin dayanýlmaz hafifliði içinde suskunluða mahkum olmak.. Mutlular; mutsuzluklarýyla..

Kaçýþlar, nafile arayýþlar, oradan oraya savrulmaktan toz duman olmuþ kirlenmiþ ruhlar.. Kirli ruhlarýn hamallýðýný yapan temiz bedenler, taþýyamaz olmuþ kirliliðin aðýrlýðýný.. Ruh mu yorgun beden mi? Saðlýklý bedende hasta ruhlar dolaþýyor gecenin karanlýðýnda.. Kovalýyor birbirini yüklerini hafifletmek için ama daha da aðýrlaþýyor ruh bedende, yaþanan her paylaþýmda.. Yalnýzlýða mahkum suskunluklar.. Mutlular; mutsuzluklarýyla..

Doðru diye bilinen yanlýþlar hapsediyor bizi demir parmaklar arkasýna.. Yanlýþ kurgular mahkum ediyor ruhumuzu mutsuzluða.. Korkularýmýzla yaþamayý öðreniyoruz. Kafa tutmak, zincirleri kýrmak yerine kaçmayý hayal ediyoruz ama kaçamýyoruz da.. Kývranýyoruz acýlar içinde.. Sorarsanýz biz mutluyuz; mutsuzluklarýmýzla..

Gülen yüzler arkasýna gizlenmiþ feryat eden ruhlarýmýzýn çýðlýklarý yükseliyor sessizlik içinde.. Sessiz çýðlýklar kaplýyor evreni.. Daralýyor zaman, tükeniyor hayatlar.. Mutsuzluk senfonisi eþliðinde.. Kalabalýklar içinde yalnýzlýðýn ezgileri, tutsaklýðýn naðmelerine eþlik ediyor suskunluklarýyla.. Yalnýz ruhlar evreninde mutluyuz; mutsuzluðumuzla..

SAADET TOKSÖZ