O kadar çok kötüyüm ki kaldýrýmlarýn bile canýnýn acýdýðýný hissediyorum yere basýnca. O kadar aðýrým. Aptal adam ona bakýyorum sanýyor. Baktýðýmý göremiyorum ne zamandýr.
Duyurulmalý.
"Çiðdem iyi deðil, hiç iyi deðil" denmeli. Kimse ümitlenmemeli, faydalanmamalý bu halden.
Düþündüm de
Çiðdem kaçmýþ duydunuz mu?dense kimse üzülmez. Kaçmýþtýr, belliydi onla bunla gezen aþiftenin tekiydi, bunalýmlý, orospu kafalýydý üstelik abuk subuk yazýlarý vardý, aleviydi. Okulu da bitmiþti çalýþmýyordu üstelik yaþý da gelmiþ aman iyi olmuþ denirdi. Babam üzülürdü. Annem aðlardý. Ýnsanlar durmadan konuþurdu. Ne de olsa aðýzlarý var.

Þimdi o kadar çok yaram var ki sende çýkmýþ ileri geri hala beni konuþuyorsun. Umurumda deðilsin. Sen ve senin o boktan ailen… anlamadýðým þey þu tamam hepinizi zamanýnda çok sevdim. Ama hala niye size ölüp bitiyorum sanýyorsunuz ki. Demek kimse sizi sevmemiþ. Çok ayýp yapmýþým ben adam gibi sevmekle. Bunun kötü bir þey olduðunu sayenizde fark ettim.
Sümsüðün tekisin ayrýca, kendine özgüveni olmayan filan iþte. Umarým yoluma çýkarsýn. Hoþ ne desem boþ o yüzden sanýrým bir þey demem. Sen konuþmaya devam et. ben seni eskiden çok sevdim, seni de, seni de ve seni, seni, seni… çok adam sevdim ben bunu da bil. Sevgilime aþýk olmam yadýrgandý sevgilim tarafýndan. Ne yani ben seni seviyordum ve hep seni sevmek istiyordum. Bu kötü mü? Bunu sen istemedin diye. Sen beni sevmedin diye ben ömrümü beni sev diye mi geçirmeliydim. Bu kadarý sana bile haksýzlýk. Yani sen gibi düþünen kaç adam, kaç boktan sümsük evlat yetiþtiren aile var kestiremiyorum. Tabiri caizse yüzüme gülünüp arkamdan ana avrat kayan sizlere anca bu þekillerde hitap ederim. Bilirim alýnýr, celallenirsiniz. Ama ben gerçeðim siz deðil. Aramýzda mevcut olan farklardan biri bu halim. Ben terbiyesiz, arsýzým. Dýþýmda kalanlar terbiyeli, içten hesapçý, ruhu satýlmaktan fahiþe olmuþ yalaka, tek derdi birbirini nasýl becerebileceðini tasarlayan boþ bedenler, neyse bunu ben kadar siz de bilirken yazýyor olmam saçma! ama

Adýna üzgünüm, ben gibi insanlarýn nesli tükendi. Yoksa bende istemem her mutsuz olduðunda beni düþünmeni. Sanýrým bu senin kaderin ve bu iþler yukardan ayarlý. Seni her gün beceren kanatsýz meleklerin bir bok’a yaramaz. Büyüyünce anlayacaksýn. Ama o zaman da zamanýn yetmeyecek. Bir hiç olarak öleceksin. Çoðumuzun baþýna bu gelecek. Hayat bu kadar, fazlasý deðil. Bir þeyi öðrenmek için yaþamak gerekmiyor. Bir þeyi sevmek için sevilmekte. Hepimiz çok seri biçimlerde üretilen mallarýz. Defoluyuz. Ayrýca dýþ ülkeler piyasasýnda deðerimiz yok.

Ölmek sanýrým çare deðil. Gitmekte. Bunlarý düþünüyor olmak bile saçma. Ben aciz ve güçsüz bir insan deðilim. Adam da deðilim gidebilecek kadar. Ahmaðým, kendimi öldürecek kadar ahmak deðil. Çok iyi dostlarým var üstelik. Çok iyi bir ailem, ölmek inanýn budalalýk olur. Tek dostu olmayan insanlar tanýyorum ben. Birbirinin kuyusunu kazan insanlar. Birbirlerine yalan söyleyen güvenmeyen sahte dostçuklar biliyorum. “Aman nazar deðmesin size mavi boncuk takalým.” Deyip alay etmiþliðim vardýr bu tiplerle.
Ukala doðdum, ukala büyüyorum. Ama kendimden memnunum.
Kendinden memnun olmayan parmak kaldýrsýn.
En son kendine varanýn götü boklu.
Yerden kalkan aþk köpeði.
Sabreden ahmak kesinlikle cennete gider.
Bla bla bla
Hepsi bir yana
Dokunmadan sevdiðim adam, yaþadýðýný bilmek güzel, bu aðarlýk güzel. Ben biliyorum bunu hissettiðimde aklýnda olmam kader deðil. En kötü anýmda düþüncene sýðýnmam...
Çok arebesk olacak ama biz birbirimiz için yaratýldýk.
Bu yüzden kavuþamayacaðýz.

21.01.2011
Çiðdem Taþ