Annesi onu güneþin yaþam haykýran sabahýnda kaldýrdý.

Oda bu güzel uykuyu hiç bozmak istemiyordu,yaþamý anlamayan benliði kendini sorgulama þansý bile vermiyordu,oda daha 10 yaþýndaydý.

Yaþamýn zorluklarýný daha o yaþta sýrtýna yüklenmiþti,babasý çalýþmýyor,annesi ise ev temizliðine gidiyordu,oda daha 10 yaþýnda 2 küçük kardeþine bakýyordu,sabahlarý okula gidip,okuldan geldikten sonra trafik lambalarýnýn yanýnda durup arabalaýrn ön camýný temizlemeye gidiyordu.

Onun arkadaþlarý yaþamýn çocukluk yýllarýný yaþarken,o yaþamýn çirkin ve zorluk yüzünü görüyor ve öyle yaþýyordu.

Sýnýfta en çalýþkan,disiplinli,suskun,içine kapanýk biriydi,öðretmenleri onu çok sefer onu öðrencilere örnek olarak gösterirlerdi.

Okul bahçesinde arkadaþlarý oyun oynarken o ders çalýþýyor,derslerden geri kalmak istemiyordu.

Bunu gören öðretmeni yanýna yaklaþtý

–Oðlum neden sende arkadaþlarýnda birlikte oynamýyorsun.

–Þey öðretmenim dün akþam elektirik gitti ders çalýþamadým,o yüzden derslerden geri kaldým.

–Tamam oðlum.

O öðretmenine istemeyerekte olsa yalan söylemiþti,öðretmenine okuldan çýktýðý gibi çalýþtýðýný diyemezdi,hep utanýrdý bu durumundan,araba camlarýný silerken,tanýdýk birinin çýkmamasýna özellikle öðretmeninin çýkmamasý için dua ediyordu.

Arkadaþlarý oyun oynarken o çalýþýyordu,çalýþtýðý yetmemiþcesine eve döndüðünde sarhoþ babasýndan dayak yiyiyordu,bu durum annesini çok üzüyordu eþinin oðluna her vuruþunda yüreðinden bir parça kopar gibi oluyordu,oda korkuyor ses çýkaramýyordu.

Birgün dýþardayken yaðmur yaðdý,sýðýnacak bir yeri olmadýðý için sýrýlsýklam olmuþtu,yaðmur dinmiþ güneþ açmýþ,güneþin vurduðu yerde gökkuþaðý doðmuþtu bu durum onu çok sevindirirdi.Gökkuþaðýný severdi,her akþam annesine kendisinin birgün gökkuþaðýda çýkacaðýný ve ordan sana sesleneceðim diyordu.

O gördüðü tüm düþlerde hep gökkuþaðýna binmiþ ordaki mavi güzelliklere bakar,o güzellikler içinde koþardý.Ama tüm güzellikeri hep babasý yýkardý,babasýnýn ona her vuruþunda içindeki düþler birer birer onu terkediyordu.

Babasýnýn onun kahramaný olmasý isterken,düþlediði ülkenin celladý olup vermiþti.

Kazandýðý tüm parayý babasý akþam eve gelip ondan alýr dýþarý çýkar meyhaneye gider sabah sarhoþ olarak dönerdi.

Ama o kendisini deðil annesini düþünürdü,babasýnýn annesine vurmasýna izin vermez kendisini annesine siper ederdi.

–Yapma baba anneme vurma.

Birgün trafik lambalarýnýn yanýnda beklerken siyah bir araba durdu,camlarýndan ötürü arabanýn içini göremiyordu,arabaya yanaþtý arabanýn ön camýna su sýkmaya baþladý,adam arabanýn yan camýný açýp yüksek bir sesle.

–Silmesene oðlum,istemiyorum.

–Abi ekmek parasý lütfen izin ver.

–Hayýr oðlum çekil git iþine,zaten sizden gýçýk oluyorum pis cahil insanlar,anneniz sizi doðurur ve dýþarý atar ve bizim baþýmýza bela eder.

Bu sözler kurþun gibi gelmiþti ona adam durmadan sövüyordu.

–Sahibin yokmu senin oðlum Alah bilir annen þimdi kiminle yatýp kalkýyor,baban ise belli deðil neyaptýðý git orus……

Ýnanýlmaz bir acý hissediyordu neyaptýðýný bilmez oldu,yaþamýndan çok sevdiði annesine bu adam küfretmiþti,onuru kýrýlmýþ sanki üzerine kaynar su dökülmüþtü.

Arabanýn içinde baþka insanlarda vardý,kadýn sesleri geliyordu adam her küfrettiðinde kadýnlar kahkaha atýyorlardý.Artýk dayanacak gücü kalmamýþ öfkesini dýþa vurmuþtu yerde bulduðu bir taþla arabanýn camýna attý ve cam o anda paramparça oldu.

Çocuktu ama bunu kaldýramazdý,deðer verdiði varlýða kimse hakaret edemezdi.

Adam arabadan çýktý küfürler savurarak çocuðu yere atýp tekmeliyordu.Çocuðun aðzý burnu kanda kalmýþtý daha 10 yaþýndaydý,acýnýn ve zulmün cellatlarý onu dövüyordu.

Birden sanki babasýnýn sesini duyar gibi oldu

–Býrak ya þu pislikleri hadi gidelim.

Evet bu babasýnýn sesiydi,kendisine pislik diyen babasý yani düþlerinin celladýydý.O küçük bedeni ile adamdan kurtuldu babasýnýn yüzüne baktý yüzü kan içindeydi ama dimdikti gözleri öfke kusuyordu,babasýna öyle bir baktýki onurlu bir bakýþtý bu.

Babasý dondu yerinde kaldý birþey diyemez oldu,dakikarlaca arkadaþýnýn sövdüðü ve dövdüðü kiþi oðluydu canýndan bir parçaydý.

Oðlum diyemedi utandý yüzü kýzardý,ama oðlu onurluydu onursuz olan babasýna baba dedi.

–Baba

Arkadaþý ve yanýnda bayanlar durdu

–Babamý

–Evet baba,o benim babam.

Serdar Özdemir (Gizemli ÞAÝR)
18 Þubat 2011/Cuma

Saat:15:44