Çok zor zamanlardý; Gecenin zifiri karanlýðýný ve sessizliðini bozuyordu güneþin ilk ýþýklarý. Buralara yabancý olan bir koku taþýyordu sanki rüzgar. Bu bozulmaya yüz tutmuþ, kötülüðün karanlýðýnda kaybolmuþ ümitlerin Çoktan tükenip gittiði bu yerlere. Ama topraktan bir bir filizlenmekte olan sevgi çiçekleri ,Yüce Yaratýcýnýn açýlan ellere, dökülen gözyaþlarýna içekilen acýlara sabreden yüreklere bir armaðýnýydý Yakýnda vuku bulacak olan.

Müjde! Müjde! Müjdeler olsun! bu ses henüz býyýklarý yeni terlemekte olan delikanlýlýk çaðlarýna yeni giren bir gençin dudaklarýndan dökülüyordu. Gözlerinde tarif edilmez bir mutluluk ve heyecan birazda sevinçle karýþýk bir teleþ vardý parýldayan yüzünde. öyleki yýlllardýr süren çaresizlik ve acýnýn unutturduðu bir heyacandý.
-müjde! müjde! Müjdeler olsun diye haykýrdý yüreðinden gelen engelleyemediði bir mutlulukla.
-Ne oldu ne var çocuk nedir seni bu kadar sevindiren dedi hayattan yana bir ümidi kalmamýþ adam.
-Osmanlý osmanlýlar geldi
- Ne dedin bir ordu mu? ne zaman? söylesene konuþþsana çocuk! Adamýn içi de kýpýr kýpýrdý
-hayýr ordu deðil sadece bir kaç kiþilerdi sanýrým 7 adam sakin ve olgun þekilde çocuk Adamýn O anlýk heyacaný yerini kadere sitem edercesine öfkeyle karýþýk alayca bir duyguya dönüþtü. sinirden gülerek mýrýldandý sadece kendi iþitebileceði bir ses tonunda.
-eh be çocuk git iþine 7 adam mý dedin sen ,hýh bize 70 bin adam ancak yardým edebilir 7 adammýþ
O an Orada Bulunan Birkaç kiþi daha vardý, henüz olaylarýn heyecaný ve sonrasýndaki hayal kýrýklýðýnýn etkisi altýnda farkedemedikleri.
-Allahýn(c.c) yardýmýyla 7 adam 70 adama galip gelir dedi kendinden gayet emin bir ses Adam ve çocuk sesin geldiði yöne çevirdiler baþlarýný.

Dönüp arklarýna baktýlar adam ve genç çocuk; Baþtan aþþaðýya süzdüler kýsa ama yetecek kadar zaman. Sesin sahibi ; ayaklarýnda çarýk bot tarzý bir ayakkabý, gri ve siyah parçalý yarým þalvar, üstünde iþlemeli beyaz bir entar,i onun üzerinde de yine iþlemeli yeþil bir yelek, son olarakta kýsa kollu cübblesi baþýnda beyaz üzerine siyah ve yeþil parçalý sarýklý bir Yiðit gördüler. Býyýklarý kýsa, sakallarý bir tutam kadardý 25 ila 30 yaþlarý arasýnda bir adam gördüler. Ardýndan 6 adam daha geldiler peþinden.
-Görülmüþ þey deðil dedi Adam ben gözlerime inanýrým dedi.
-Hafif tebessüm etti Osmanlý yiðit.
-Demek sizlerden gerçekten Osmanlýsýnýz?
-Evet bizler osmanlýyýz Ben hasan Bu yiðitlerin baþýyým.
-Sizler Muhammedisiniz Duylursa kelleriniz gider!
-Biz kelle koltukla yaþamaya alýþýðýz dedi Osmanlýlardan birisi.
-Peki buaraya neden geldiniz canýza mý susadýnýz?
-Buraya Zalimin mazluma ahýnýn hesabýný görmeye geldik. þimdilik bu kadarýný bil.

-Yedi Kiþi bu nasýl olucak acaba! dur! dur! söyleme tekrar siz yetmiþ kiþiye bedeldiniz deðilmi dedi adam alay ederek.
- Hasan aðam býrak þuna bir osmanlý tokadý patlatayým
-Dur Mahmut sakin ol
- Genç bizi Kliseye kadar eþlik edermisin Pederle görüþmeliyiz
-olur dedi genç biraz korkarak birazda çekinerek. zira o bu yerlerde hep korkuyla yaþamýþ ve zalimlerin zulmunune tanýk olmuþtu ama yakýnda gerçekten iyi mert insanlarýnda yaþadýðýný öðrenecekti.
-Ne þimdi de Kliseye gidip günah mý çýkartacaksýnýz dedi kahkayaý patlattý adam ha ha ha
-Gider ayak belaný arama be adam dedi tekrar mahmut
-Hasan gence söyle bakalým genç ismin ne senin?
-Peter efendim
-Peter hadi gidelim

genç peter önde 7 yabancý hemen yanlarýnda Kliseye doðru yola koyuldular sabahýn bu çok erken saatlerinde