Geçmiþ yýllarý bir bir hüzün ve sürurla araladým
Bazen içinden çýkamadým, bazen fevkalade hayýflandým, ibretim için sakladým
Ne kadar ah-u figaným varsa, sinemde ukdeleþen sancýlar her an palazlansa andým
Her karede bir geçmiþ umudu aradým, zaman zaman heyecanlandým, nasýlsa aðladým


Duman ismini koyduðumuz bir kedimiz vardý
Ne kadar vefakârdý, günlerce kýsmeti için arandý, hiçbir vakit, bizleri utandýrmadý
Ne verdiysek kanaat etti, sabýrla yol almayý marifet addetti, derin sýcaklýðý sarardý
Ne zaman çaðýrsam, hiç zorlanmadan koþardý, neden karþýlýðý beklemeden aþinaydý


En yakýnlarýmý düþünüyorum gülümseyerek
Rekabeti iliklerimize kadar terennüm ederek, koþulsuz bir yarýþ olduðunu bilerek
Kimi zaman hüzünlenerek, kimi vakit tebessüm ederek, kahkaha aratmayý düþünerek
Yanan sobada patates közleyerek, muhabbetle çay içmeyi bekleyerek, heves derlerdik


Pencere kenarýndan sokaðý seyretmeyi isterdik
Gelen geçenin keyfiyete iþtirak ederek, manalar tanzim etmeyi isterdik, gülerdik
Sanki uzak bir diyardan gelen ezan sesi ruhumuzu ihata ederdi, neleri hissederdik
O an ve akan zamanda her nedense hüzünlenirdik, çok yakýnýmýzdaydý bilemezdik


Merak etmeyi ve fakat nizamýyla nefeslenmeyi beceremezdik
Ne verirlerse ve hatta ne söylerlerse itibar ederdik, neden yalan söylesin ki derdik
Aldatýlmayý ve kandýrýlmayý hiç içimize sindiremezdik, derin bir düþünceyle seyrederdik
Ne zaman nedenleri sual etmeyi ve tahkikin vecdiyle nefeslenmeyi akdettim, o an emindim


Kimseyi suçlamadan, nefsi yelpazeyi tanýmadan
Akýl ve idrak nimetine vakýf olmadan, aþkýn, kalbin sahibi için olacaðýna inanmadan
Sevmenin bir bedelini beklemeden, ne derlere asla itibar etmeden, vuslatý ruhumda görmeden
Kalbimi ve tevdi edilen emanet-i ihsaný sahibin rýzasýný ikmali için telakki ederek göçmeden



Þerefi ve sýfatý hesabýn içinde ki koltuktan bilmeden
Mazlum ve maðdur nefesleri en yakýnýmda görmeden, mezarý manzara niyetiyle seyretmeden
Ölüm için, dilenen ve bekleyen mizan kimin, nefsanî telakkilerle zulmetmek nasýl bir seçim bilmeden
Ýnsan olmanýn, adamlýk konusunda sýkýntý duymadan, kul olabilmek için ihlâsý aþkla tanýmadan göçmek



Mustafa CÝLASUN