Ýnsan bilseydi baþýna gelecekleri
Kendisini üzecek olanlarý elbette ki sevmezdi
Eðer bilseydi gözyaþý akýtacaklarý,
Hayatýna hiç dâhil eder miydi onlarý?

Eðer insan bilseydi vefasýz kalpleri,
Daha en baþtan onlara selam bile vermezdi.
Ayýrt edilebilseydi eðer yalancý diller,
Zaten umursanýr mýydý o hoþ sözler?

Ey kalp! Ýncinmeye ne de meyillisin,
Birileri kýrsýn da parçalara ayrýlayým diye beklersin.
Her bir parçan bir yana savrulur,
Gönlünü alacaksa ancak binde bir bulunur.

Ey kalp! Yaþadýðýn her þey sana bir ibret olsun.
Bu aldanýþlar, yaralanmalar artýk son bulsun.
Silkelen ve at üzerinden tüm kýrgýnlýklarý,
Unutma! Sadece sevgi tedavi eder tüm yaralarý.

Karþýlýksýz, vefakâr bir dostun kalbi,
Eþittir, dünyanýn en deðerli hazinesi.
Çýkarcý, gelip geçer bir vefasýzýn kalbi,
Eþittir, deðeri olmayan bir çöp tanesi.