KARA YAZI
Birkaç gündür hava hem kapalý hem soðuk. Üþüyorum. Bütün kent sabýrsýzlýkla baharý beklerken ben kar yaðsýn istiyorum. Aðaçlar tomurcuklanýp uyanmadan önce, mis gibi bir beyazlýk bütün sokaklarý kaplasýn. Ve illa da gece yaðsýn. Sabah kalkýp bakalým ki; her yer bembeyaz. Son bir kez ak bir yorgana sarýnsýn bu kocaman kent. Bembeyaz, tertemiz, aydýnlýk olsun. Yoksula kýþ cefadýr bilirim. Odunu, kömürü olmayana acýmadýðýmdan deðil inanýn. Kýþ kýþlýðýný, puþt puþtluðunu bilsin diye…
Garipler madenlerde, tersanelerde, daðlarda ölüp giderken üç gün sonra bile duyulmuyordu. Günlerdir televizyonlar görkemli cenaze törenleri yayýmlýyor. Her televizyon kanalýnda kamera önüne öbeklenmiþ birkaç uzman kiþi ölen kiþinin erdemlerinden, ne kadar deðerli bir kiþi olduðundan dem vurup duruyorlar. Zenginin sadece parasý deðil, cenazesi bile çenemizi yoruyormuþ meðer. Haberim yokmuþ. Ölmeseydi adamýn deðerini de anlayamayacaktýk. Ne kutlu, ne yüce, ne erdemli bir ölüm… Yüz binler meydanlarý doldurmuþ. Camilere sýðamamýþ, sokaklardan taþmýþ. Ölümü bile hepimizin iþtahýný kabartýyor. Mademki öleceðiz, hiç olmazsa böyle ölelim bari diyesim geliyor. Ýhtiþamla, hürmetle, övgüyle…
Acayip bir memlekette yaþýyoruz, elmalarla armutlarý topluyoruz. Sonuç hep ayva çýkýyor. Koçaný ise banko bizim kýsmetimize düþüyor. Adamýn cenazesi televizyonlarý, gazeteleri bölmedi ama bizim çay ocaðýnýn gündemini tarumar etti. Üç üniversiteden terk, okul kaçkýný, bir baltaya sap olamamýþ Taksici Süleyman ne söylesek karþý. Bir de öfkeleniyor ki akýllara zarar. Gazetelerden, kitaplardan birkaç cümle ezberlemiþ tekrarlayýp duruyor. Onun aklýna uyanýnkine turp sýkayým. Kendi adýma onunla gebersem sidik yarýþýna girmem. Taþ olurum, duvar olurum susarým. Delinin ipiyle kuyuya mý ineceðim?
“Rahmetli bilgili adamdý, inançlý adamdý hem de karizmatik, ”dedi biri. Vay anam sen misin bunu diyen? Bizim insanýmýz zaten böyleymiþ. “Deveye diken, bize …ken yaranýrmýþ. Evet, çok inançlý bir adamdý. Ayný gün içinde üç kere Cuma namazý kýlmýþlýðý vardýr. Yoksula cennetin anahtarýný daðýtýp kendisi lüks içinde yaþayan biriydi. Dünyalýðý yedi sülalesine yeter diyorlar. Siz aç karnýnýzý doyuramýyorsunuz onun çocuklarý özel okullarda okuyor. Kendisi de resmen nankör. Cumhuriyetin nimetlerinden yararlanarak okumuþ, kaný bitlendikten sonra ona yüz çevirmiþ, her zaman cumhuriyet düþmaný olmuþtur. Kurduðu ilk parti bile laikliðe aykýrý çalýþmalar yürüttüðü için kapatýldý. Her zaman cumhuriyetin çaðdaþ, aydýn, ilerici bir evladý olmak yerine, cemaatin sadýk bir üyesi olmayý seçti. Zaten Milli Nizam Partisini cemaatin desteði ile kurdu. Neredeyse ömrü boyunca meclisten maaþ aldý. Ama her zaman o meclisi ve cumhuriyeti küçümsedi. Atatürk’ün “Hâkimiyet kayýtsýz þartsýz milletindir.” Cümlesini “Hâkimiyet Allahýn’dýr.” þeklinde telaffuz etti.
Bu çocuðun adýný taksici Süleyman yerine Gâvur Süleyman olarak deðiþtirmeli. Ne ölüye hürmeti var ne diriye. Ölenin arkasýndan kötü söz mü söylenir? Artýk onun yiyecek ekmeði, içecek suyu kalmamýþ. Mezarýndan çýkýp cevap da veremez. Hayýrla anmak lazým, hayýrla ve hasenatla… Kime söylüyorsun?
Çay ocaðýn sakinlerinden Bekir, “Masal bunlar, hepsi fasa fiso deyince,” Taksici Süleyman iyice azdý, kudurdu. Senin hayatýn masal… Televizyon izlemekten baþka ne mok yaparsýn? Onlar ne söylerse senin için o doðru. Bir tek kitap okumuþluðun mu var? Gazetelerin de sadece resimlerine bakýyorsun. Sizin imanlý, temiz ve dürüst dediðiniz bu adam hazineyi dolandýrdý. Hesabýný veremeyince hapis cezasýna çarptýrýldý. Onun için özel yasa çýkardýlar. Niye? Hapis cezasýný evinde çekecekmiþ. Hapiste yatanlarýn ne suçu var o zaman? Devleti dolandýran herkes hapis cezasýný evinde çeksin. Hey yavrum hey! Çifte kavrulmuþ badem içi. Siz bu yollarý giderken ben dönüyordum.
Sizin göklere çýkardýðýnýz bu adamýn memleketimize yaptýðý büyük hizmetleri sayayým. Ne büyük adam olduðunu bir kez daha anlayýn. Televizyonlarda kadayýfýn altýný kýzartarak insanlarý oyalamak. Aðzýndan düþürmediði demokrasiyi, iktidara gelince sokaktakine fazla görmek. Susurluk aydýnlatýlsýn diyenlere “Gulu gulu dansý yapýyorlar” demek. Aðýr sanayi hamlesini baþlattým, herkese iþ olacak, ekmek olacak diyerek Anadolu’da yüzlerce temel atmak. Vatandaþýn oylarýný alýp bu temelleri boþ çukurlar olarak býrakmak. Beþ parti kurup dördünü kapattýrmak. Ýlk Türk otomobili Devrim’i o yaptýðý yalanýný uyduranlara “Durun benim o iþle hiçbir alakam yok,” diyememek. Ortalýkta Kýbrýs Fatihi masalý ile böbürlenerek dolaþmak. Yoksul insanlarýn inançlarýný sürekli sömürmek, ne olduðu hiçbir zaman anlaþýlamayan Milli Görüþ nutuklarý atmak. Kalabalýklara yemin ettirmek, Cuma namazlarýnda en kalabalýk camilere gidip namazý büyük bir gösteriye dönüþtürmek. Ayakta bile duramadýðý halde sýrf oðluna miras olarak kalsýn diye partinin baþýna geçmek. Devletin en üst mevkilerinde cumhuriyetin yasakladýðý tarikat þeyhlerini, þýhlarý aðýrlamak. Zoru gördüðünde sývýþýp kaçmak. Bu mu þimdi sizin inançlý büyük adam?
Söyledim arkadaþlara ama dinletemedim. “Laf atýp kudurmayýn þu deliyi,” dedim. Dinleyen kim? Ölünün arkasýndan kötü konuþulmaz. En fazla bir helâlýk ister sizden. Atlas kumaþ, gümüþ çanak, kuþsütü deðil. Çok serveti varsa ne olacak? Kefenin cebi yok ya. Fesat bu Taksici Süleyman… Hem de kýskanç. Adamcaðýz çalýþmýþ kazanmýþ. Dünya kýrk kulplu bir kazan. Sen de tut bir kulpundan, sen de kazan…
Seyfullah
Bursa
Mart 2011