Sonbahar günleriydi,hava açýk hafif bir rüzgar esiyordu. Toroslarýn yamaçlarýnda kecý otlatan bir çoban... Elinde deyneði sýrtýnda abasý... Uzun boylu sert mizaclý biriydi. Ali okulundan yeni ayrýlmýþtý coban sinan. Köyde keçileri otlatan tek çobandý.Yýllarý keçi otlatacaðý için üzülüyordu. Keçiler tek bir kiþinin keçisi degildi belli bir ücret karþýlýðý tüm keçilere bakýyordu.
Yaþlý bir annesi ikide kýz kardeþi vardý.. Onlarýn geçimi küçük yaþta yýkýlmýþtý üstüne.. Babasý küçük yaþta býrakýp baþka biriyle evlenmiþti bile..O kaderine isyan etmeden geçimini yapmaya çalýþýyordu.
Ve köyde eþkiyalarýn oldugu dair sözler dolaþýyordu. Sinan aldýrýþ etmeden ayný gezden ayný kýrdan geçerek keçýlerini otlatýyordu.Hava tüm suskunlugunu bozmuþ yagmur yagmaya þimþek çakmaya baþladý. Sinan iyice ýslanmýþ keçilerin peþinden gidemiyordu bile..Keçiler ki nerede uçurum kayalýk varsa orada otlanýrlardý. Akþam olmuþtu bile.. Kullandýðýný saate su geçmiþ saatte çalýþmýyordu. Keçileri tam toplayamamýþ köylülerde yardýma gelmemiþti.Soguktu ortalýk sinan ýslanmýþ diþleri islemþiz týkýr týkýr diye sesler çýkartýyordu. Bir yandanda görevini tam olarak yerine getiremenin buruklugu vardý içinde.Köye vardýðýnda kecilerin bir kýsmýnýn olmadýðýný söyleyip küfür edenler vardý. Sinan bu duruma çok kýzýyordu. Çünkü durumun böyle olmasýný kendi de istemiyordu.Ama hadi kecimi bul diyordu köylünün biri geceydi . Göz gözü görmüyordu siste vardý zaten. Koþarak eve vardý. Oradan annesinin yaptýði çörekten bir tane alarak dagýn yolunu tuttu.Anne yüreði kuzum gecenin otuna nereye diye baðýrdý. Gitme bu yagmurda yaþta diye ona yalvardý. Ama o böyle yatamazdý.Ýþinin karþýlýðýnda. Küçük kýz kardeþleri abi bizde gelelim dedilersede sinan yanlýz cýktý yollara. Daglarda geziyordu,bir keçi melemesi duydu. Koþtu sesin geldiði yere evet keçileri bulmuþtu. Aylardýr ayagýnda kahrýný çeken ayakkabý olarada yýrtýlmýþtý bile. Ama olsun buldum dedi mallarý... Eve getirdi sahiplerine teslim etti.Ama üzerindeki elbiseler ýslanmýþ sinaný bir hastalýk tutmuþtu. Ama iyileþmeliydi yarýn keçiye gidecekti.Yaþlý annesý ona bir dag çayý yaptý . Ýçti sinan. Ayaklarýna dikenler dolmuþtu ayaklarýnýn acýdýðýný biliyordu. Ama o tazecik bedeni yorgunluktan yataklara düþü verdi. Ama geç olmadan kapý þiddetle çalýndý. Kýmdi acaba bu yine ne oldu ola bu saatte diye düþündü. Ama kapý hala çalýnýyordu. Sinan bitkin halde kapýyý açtý. Birde ne görsun uzun býyýklý sýlahlý kara yagýz üç adam içeri girdi. Sinan bu kiþilerin kim oldugunu bilmiyordu. Ama eþkiya olduklarýný tahmin etti. Karagözlü kara þalvarlý adam biz acýz dedi. Tamam abi dedi sinan kazandýðý parayla aldýðý aldýðý tahin ve pekmezden karýþtýrak onlara ikram etti. Annesi yataktan uyanýp adamlarý gördü ahþap evin tahta aralýklarýndan. Uyumadý ve inþallah hayýrlý giderler diye dualar ediyordu.
Eþkiyalar yemeklerini yediler. Sinana bakarak seni almaya geldik. Agamýz seni bekler dedi. Sen çetin yiðit bir delikanlýsýn dediler. Sinan benim ailem var annem ve kardeþlerim var diye söyledi. Eþkiyanýn biriþi sen þimdi gelmezsen onlar hiç olmayacak dedi.Bu sözü duyunca gözü yüzüne sýgmadý adeta.. Sinan caresizdi aklýndan plan yapýyordu. Hadi gidelim dedi. Sinan iki dakika bekleyin diyerek annesigilin yattýðý odaya gitti. Kardeþlerini ve annesini öperek ayrýliyordu ki annesinden boguk bir sesle oglum caným oglum gel sarýlayým sana doya doya diye bir ses geldi. Sarýldý annesine doya doya... Eþkiya bagýrdý hadi veled gidelim yolumuz çok daha diye. Sinan kendisine olmayan babasýnin ayakkabýlarýný giyerek yola çýktýlar.. Kestýrmeden dedi eþkiyanýn biri yoneldiler geze dogru.. Köpek sesleriyle köyden uzaklaþtýlar... Sabah köylü sinaný cagýrýyordu. Ama sinan artýk yoktu. O artýk taþlara sarýlýp agaçlarý ugultularýný dinleyecekti.Küfür deðil rüzgar sesi gelecekti kulaklarýna.
Sabaha karþý eþkiyalar konagýna vardýlar. Ama sinan çok yorgun ayaðýna olmayan ayakkabý ayaklarýný vurmuþ ayaklarýndan kan akýyordu. Sinaný eþkiya baþýnýn huzuruna cýkarmýþlardý. Eþkiya baþi ona bütün eþkiyalýk kurallarýný anlatmýþ ve buradan kaçmasý gibi bir suçta öleceðini söyledi.
Ýlk olarak aþcýya yardým edecekti. Ama köyünden gelen haberler içler açýcý deðildi. Eþkiya baþýna bir köy habercýsi anlatýyordu. Sinan evindeki tüm eþyalarý köylüler yakmýþ ve annesine ve kardeþlerine zulm ediyorlarmýþ. Eþkiya baþý bunu sinan duymasýn diye ikazda bulundu ve bize düþmez onlarla ugraþmak. Bu cocuk cok iþimize yarar diyordu. Orada zaten çobandý baþka coban bulurlar dedi.
Sinan tüm bunlarý duymuþtu kaçaçaktý gece.. Köyün habercýþi gece yine gelmiþ sinanýn ailesinin evinin yandýðýný ve annesi ve kardeþlerinin bulundugunu büyük ihtimal onlarýnda öldügünü belirtiyordu. Sinan göz yaþlarýný tutamadý..hýçkýra hýçkýra agladý.sinan gece kaçacaktý. Annesi kardeþlerini görecekti. Gece nihayet oldu karanlýkta baykuþ sesinden baþka ses yoktu. Sinan yattýgý minderden kalktý ve yavaþ yavaþ oradan uzaklaþtý..
Bir þilah sesi ve baþýndan bir acýyda haykýrdý .. Sinan vurulmuþtu. Acý geçti yalpaladý.. Bir silah sesiyle yýgýldý yere.. Eþkiyalar koþup geldiler.. Baktýlar sinan. Ve oraya gömdüler.Ama sinanýn ailesinin cesedine ulaþýlamadý.Her sene orada bir ýþýk belirir ve cýglýklar tüm köyde duyulur. Halada bu ýþýk evin yandýgý gün yanar. Köydeki keçiler hep zehirlenip ölürler... Sinanýn mezarýndan haber yoktur.. Kayabolmuþtur. Eþkiyalar o sene soguktan donup öldüler... Bazý çobanlar sinanýn öldügü dagdan sesler geldiðini söylerler...

Sinan Ýspenoðlu