Ankara’ya kar yaðarken içim daralýr sen yoksun
Hayal meyal hatýrlarým o benzersiz gülüþünü
Ellerini gönder bana ak zambak misali koksun
Benim için uykusuz kal bir kerecik böl düþünü.

Uzak diyarlardan þimdi turnalar haber getirir
Telekleri karda donar benim içim cayýr cayýr
Oralarda unutursan haberin rüzgâr yetirir
Mahzun koyma ben yetimi ayda yýlda zaman ayýr.

Ankara’ya karlar yaðar güller üþür ben üþürüm
Takvimler hep hüzün saðar gam bulutu kelep kelep
Ýçimde harlanan koru yaðan karla bölüþürüm
Hem mahzunum hem çaresiz bu hâllere sensin sebep.

Bir çay demle oralarda iki bardak koy masaya
Buðu buðu dirhem dirhem çayý sevdiðimi düþün
Sen üzülme sýr olayým gönlündeki her tasaya
Beni yorumcusu eyle gördüðün en güzel düþün.

Kar yaðarken Ankara’ya içim daralmasýn gel de
Buðulu bakýþlarýnla anlat bana efsaneler
Çayý birlikte içelim mecal kalmasýn kederde
Ben de sana diyeceðim bir gelsen ah! Neler neler…
Ankara,08.03.2011 Ý.K