Ölüm; hasrete aðlar, uzlet ise bahane
Bir sevda vurgunu ki nefesimi düðümler
Bilinen bütün diller zakkumdan bir terane
Beliyye gecelerde çözümsüzdü çözümler
Ayrýlýðýn dehþeti aþklardaki anane
Ölüm; hasrete aðlar, uzlet ise bahane






Testiden içer gibi günümü içti yýllar
Kara hüzün çizgisi dudaðýma oturdu
Masalýmda yürürken zamansýz yordu yollar
Yazgým hiç deðiþmedi, gülmeye dargýn durdu
Tebessümsüz mimikler yanaðýma oturdu


Kalbimdeki kuyudan gözyaþýmý çekerken
Bazen umut etsem de, mutluluk koymaz kader
Kaderdeki bahçeme elemleri ekerken
Toprakta filizlenen kördüðüm deli eder
Çektiðim çilelere bir türlü doymaz kader


Gözlerime sapladýn aðlayan hayalini
Aynadaki damlayý silemem baktýðýmda
Hafýzama kazýdým hýçkýrýklý hâlini
Zorunlu ayrýlýkla kalbimi yaktýðýnda
Gökler gönlüme girse gülemem baktýðýmda


Hiç sevmemiþ olsaydýk, bunlar rüya olsaydý
Belki de ayrýlýðýn acýsýný bilmezdik
Kararan umuduma biraz ýþýk dolsaydý
Doðan güneþe bakýp gözyaþýný silmezdik
Aðlayan kalbimizin sancýsýný bilmezdik


Kader, mutlu günümden mutluluklarý çaldý
Dileklerim olmadý, sarardý mevsimlerim
Kurduðumuz hayaller yine mahþere kaldý
Yarýnlarým sahipsiz, öksüzken resimlerim
Baðýþladým umudu, karardý mevsimlerim


Kederlerin kanýný emmiþim parmaðýmdan
Ýþte o günden beri kan kardeþi olmuþum
Ta baþýnda usandým gülmeyen yanaðýmdan
Hüzün gölüne düþüp kahýrlarla dolmuþum
Kan kardeþim kederin, kopmaz eþi olmuþum



Ta baþýnda usandým gülmeyen yanaðýmdan
Kederlerin kanýný emmiþim parmaðýmdan



2010
Müjgân Akyüz/MAJ