KENDÝ ÝRADEMÝZ VARSA ÖZGÜR OLABÝLÝRÝZ.

Özgür düþünen, özgür geliþen bir birey olabilmek için, öncelikle, kendimize saygýlý olmasýný bilmeliyiz. Kiþiliðimizi geliþtirirken, bu sürecin merkezinde, benim, kendi özgür iradem mi var; yoksa, irademe raðmen, beni yönlendiren, beni yönetip peþinden sürüklemek isteyen, benim dýþýmdaki baþka iradeler mi belirleyici olmaktadýr?

Kendimize saygýlý isek, kendimize yalan söylememeliyiz; içimiz, dýþýmýz bir olabilmelidir. Baþkasýna göre kendi kiþiliðimizi þekillendirmeye çalýþýrsak, herkese þirin görünme ihtiyacý duyarsak, kendimizin dýþýnda kalan herkesin etkisinde kalmak zorunda kalýrýz. Kendi özümüzden, gerçek kiþiliðimizden kendimizi koparýp, kiþiliðimizi, þirin görünmek istediðimiz kiþilerin sayýsýnca, böler, parçalar, yok ederiz. Sonunda bireysel bir özgürlüðümüz ya da özgür bir irademiz kalmaz; biz de, zamanla kiþiliksizleþir ve iradesizleþiriz. Ýstediðimiz bu mudur; ya da idealimiz böyle mi olmalýdýr?

Oysa, doðru olan, kendi kiþiliðimize, erdemli kriterler katarak, onu yüce duygularla besleyerek; kendi baþýna inceleyebilen, araþtýrabilen, kendini geliþtirebilen, güzel idealleri hedefleyebilen kiþiliðimizi, özgür bir kiþilik haline getirebilmektir.

Hayalimizdeki ideal toplumu gerçekleþtirebilmek için, demokratik özgürlüklerden beslememiz gereken özgür iradelerimizi, birbirleri arasýnda karþýlýklý ve özgür etkileþimlerle, toplumumuzu, özgürleþtirecek bir ideal sürece kanalize edebilmeliyiz. Bunun için, kendimizle barýþýk ve çevremizdeki farklýlýklara da tahammül edici bir biçimde davranýþlarýmýzý düzenlemeliyiz. Kendimizi, doðru olarak ifade etmesini bilmek kadar, karþýmýzdakinin yerine kendimizi koyarak, empati ile, onlarý, dosdoðru anlamaya çalýþmak da çok önemlidir. Kendi irademizden feragat etmeden, baþkasýnýn iradesine de, kul- köle olmadan, olaylara, olgulara ve her türlü sosyal meselelere objektif bakmasýný öðrenebilirsek, doðrulara, doðruluklara da o kadar hýzla ulaþýr ve her þeye daha güzel vakýf olabiliriz.

Bir diðer önemli nokta, kendi ulusal deðerlerimize; bin bir türlü badirelerden, acýlardan, mücadelelerden geçtikleri halde, halk adýna, bizlerin adýna, kiþiliklerini koruyan, her türlü baský karþýsýnda kendi duruþlarýndan ve misyonlarýndan taviz vermeyen, aydýnlarýmýza, sanatçýlarýmýza gereken deðeri vermesini bilmeliyiz.

O deðerlerimiz, karpuz tarlasýnda yetiþmiyorlar; onlarýn yaþadýðý süreci herkes yaþayamaz ve o baskýcý süreçten herkes böyle onuruyla sýyrýlamaz. Onlarýn yaþadýklarý çok çok zordur; onlarý harcamak, harcatmak da ona göre, asla kolay olmamalýdýr. O deðerlerimizin, yaþadýðý ve herkes gibi bizlerin de þahit olduðu o koca fedakârlýk sürecini yok sayýp, birilerinin, keyfi suçlama ve karalamalarýyla, onlarýn emeklerini bir çýrpýda yok sayamayýz, onlarý bir kalemde silemeyiz.

Çünkü, onlarýn yeri kolay doldurulamaz. Onlar, kimsenin okus-bokus’uyla yetiþmemiþtir; onlarýn yetiþmesinde, kendilerini geliþtirmek için harcadýklarý yoðun emekleri, baskýlar karþýsýnda dik durabilen yurtsever yürekleri ve bizatihi yaþadýklarý, acýlarý, sürgünleri, özlemleri ve onurlarý vardýr. Onlar, sadece partilerinin, örgütlerinin, dernek veya vakýflarýnýn malý sayýlmazlar; onlar, baþta kendi halklarý olmak üzere, bütün dünya halklarýnýn evrensel malý, sesi, canýdýrlar. Onlar, bütün insanlýðýn malý olacak kadar, canlý insanî deðerlerdirler. Onlarý, bir çýrpýda harcamak veya harcatmak bir suç olduðu kadar, asla gerçekleþemeyecek bir hayal olur. Onlar, varlýklarýyla, emekleriyle, söylemleriyle, duruþlarýyla, kendi halklarýnýn þahsýnda, bütün dünya halklarýna mesajlarý, katkýlarý olan deðerlerdir ve onlar, bizim deðerlerimizdir.

Kendi halkýnýn aydýnlarýna, sanatçýlarýna vb. deðerlerine karþý olanlar, kendi halkýnýn topyekun varlýðýna karþý olmuþ olurlar. Onlar ki, kendi halklarýný, tüm dünyaya karþý temsil eden, halklarýn yoðunlaþmýþ emekleri, deðerleridirler.
Örneðin bir Þývan Perwer’in yerini kim doldurabilir?! O, tüm Kürtler için Kürdistanî bir idol, bir ekol, bir simgedir. O, her Kürdün yüreðinde, bir çýðlýk, bir haykýrýþ, bir yeniden var oluþtur.

Onu, en güzel ifade edecek bir anekdotumu sizinle paylaþmak istiyorum:
1988 Aðustos’unda, Halepçe katliamý sonucu bölgemize iltica eden ve Kýzýltepe Peþmerge Kampý’na yerleþtirilen Kürtlerimizin yanýna her yurtsever gibi, ben de gidiyordum. Onlarýn kültürel etkinlikleri arasýnda Musikî Grubu çalýþmalarý da vardý. O sýrada ben, Þývan Perwer’ýn sesine ve müziðine övgüler düzüp, onun sesini çok beðendiðimi söyleyince, peþmergelerden biri coþa gelip; onun, güzel olan, yalnýz sesi ve müziði tek deðil ki, bizler, onun o haykýrýþlarýnda, isyan çýðlýðýmýzý yaþarýz.

Bir seferinde, daðda Saddam askerleriyle bir çatýþmamýz olmuþtu ve bir peþmergemiz aðýr yaralanmýþ ve mermi vücudunda kalmýþtý. Yarasýna müdahale edip mermiyi vücudundan çýkarmamýz gerekiyordu; ancak saðlýk ekibimizde morfin vb. yara bölgesini uyuþturacak her hangi bir þey kalmamýþtý.

Telaþýmýzýn nedenini fark eden yaralý peþmergemiz; ”Arkadaþlar, o kadar telaþlanýp fazla dert etmeyin, zamanýmýz yok ve burada fazla kalmamýz hepinizin hayatýný tehlikeye düþürecektir. Siz, benim için, teybe bir Þývan Perwer bandýný koyun ve hemen ameliyata baþlayýn, gerisini dert etmeyin”, dedi. Bizim de, onun dediðini yapmaktan baþka çaremiz yoktu; yanýmýzdaki teybe bir Þývan Perwer bandýný yerleþtirdik ve çaresiz ameliyata baþladýk. Gerçekten, yaralý arkadaþýmýz, o bandýn tesiriyle, sanki hiç acý duymuyor gibiydi, duygularýný ve benliðini Þývan Perwer’ in sesindeki, o yüreklerin derinliklerine iþleyen, o yüce yurtseverlik aþkýnýn duyarlýlýðýna, kendini müthiþ kaptýrmýþ olarak, o zor ve acýlý ameliyata dayanabildi, dedi.

Gerçekten, Þývan Perwer, iþte böyle bir sestir ve dünyanýn her yerinde yaþamakta olan bütün Kürtler için büyük bir deðerdir. Kim, bu deðeri, bir çýrpýda harcayabilir ki veya kim, bu deðeri, halkýmýzýn yüreðinden bir çýrpýda söküp atabilir ki?!. Yeter ki, Þývan Perwer, sesindeki ve çýðlýðýndaki o yüce duyguyu, o týný, o duygu yüklü derin coþkusunu bozmasýn… Yoksa, güneþi balçýkla sývamak isteyenler, çok yorulurlar ve hevesleri kursaklarýnda kalýr.

Sonuç olarak, biz, özgür irademizi, özgürce oluþturup þekillendirmeliyiz. Bunun için, deðerlerimize gereken özeni ve saygýyý göstermenin yanýnda, kendimizi de her konuda geliþtirmeli; her eðilim ve görüþten eserleri araþtýrýp, incelemeli ve kendimize, halkýmýza ve insanlýða yararlý olanlarý seçip almalý; yaþanmasý gerekeni yaþamalý ve böylece irademizi güçlendirmeliyiz.

Bizi, bizden alacak, irademizi yok sayacak olanlara; iradesizleþenlere, deðerlerimizi hiçe sayanlara, iç huzurumuzu bozmak isteyenlere karþý var olmasýný bilmeli; süreci, hiçbir detayýný kaçýrmadan izlemeli ve istisnasýz her þeyi sorgulayarak özgürleþmeyi öðrenmeliyiz. Özgürleþmek, idealimiz ve yaþama inadýmýz olsun.
Selam ve sevgiyle kalýn.

M.Nazým Güler- 14.03.2011
info@mnazim.com

Not: Ýbrahim Tatlýses’e kurþun sýkanlarýn gerekçeleri ve bahaneleri her ne olursa olsun; öyle uluslar arasý özel bir sese sahip olan ve on yýllarýn sanatçýsý bir insaný, böyle kolay harcamayý istemek, gözü kara bir insafsýzlýktýr. Saldýrýyý kýnýyor ve lanetliyorum.
Ýbrahim Tatlýses’e acil þifalar diliyorum.

http://www.mnazim.com/konu-kendi-irademiz-varsa-ozgur-olabiliriz-873.html