Kalbim umut doluydu

Ne bir korku ve ne de yeis bulunurdu, sanki hülyalar ruhum için yaðmurdu

Günlerin peþinde sürüklenirken, yarýnlar için düþleri derlerken, yýllar ne çabuk yoðurdu

Kiminle hem hal olmuþsam, dinlediðim hikâyeleriyle ibretin izlerini bulduysam, anýyordu





Kimi zaman çok daraldýðým oldu

Henüz keþfine muttali olamadýðým bir ürkeklik vardý, mütereddit olmak, halime yakýndý

Henüz yeni yetmeydim, merakýn selinde gezinirdim, ukdeleþen ne varsa sabrederdim, ardý

Ne zaman haclýðým olsa, bin bir düþünceden sonra, en ucuz olan ne varsa alýrdým, kanaatti





Her ne hikmetse þefkati çok tatmadým

Melül bir vaziyette bakmayý ne kadar ayýplardým, fevkalade utanýr, yüzümü saklardým

Hissetmesin diye ne çareler aradým, lal olan hevesimi saklar, umutlar hülyasýnda yaþardým

Bir oyuncaðým dahi olmamýþtý, sanki suya hasret kalan bir andý, heyecan olsa ki ne yazardý





Ýmrenirdim kendi kendime, hiç ses etmesem de yine

Sahipsiz deðildim fakat hangi yakýnlýðýn uzaðýnda kalsam bir bahane, yutkunurdum yine

Arkadaþlarým ne kadar þendi, çocukluðunun keyfindeydi, oyun oynamak için çareler eþiðinde

Ne kadar güzel gülerlerdi, bazen katýlarak halinden geçerdi, elbise batmýþ kimin derdindeydi





Sabah ezanýyla kalkardým, heyecanla abdest alýrdým

Sonra kimseye rahatsýzlýk vermeden kapýyý açarak, camiye gitmek için yol alýrdým, ufaktým

Cami çok sessizdi, o kadar ki sanki þefkat yeri deðildi, amcalar þaþkýn bir haldeydi, uzaktým

En çok hoþuma giden, sýcaklýðý yakýn olan sobaydý çok candandý, biraz kýzarmýþtý, yakýndým





Ýmam efendi çok ciddiydi, her nedense bir yabancý gibiydi

Sesinin ahengi için yüksek sesle öksürmesi çok garipti, sanki duvarlar inledi, gereklimiydi

Müezzin efendi kamet getirmek için etrafýna göz gezdirdi, sonra vakit gelmiþ ki, davet etti

Bir hizada, sýký saf tutmamýz için imam efendi ikaz etti, sonra tekbir getirerek imamlýk etti





Ýki rekâttan sonra gür sesiyle selam verdi, müezzin arkasýný getirdi

Kendi kendime bakýnýyordum, amcalarýn melalini anýyordum, suskunlaþtýran an, ne isterdi

Demek ki herkes kendi derdinde ve umut âlemindeydi, hürmet etmek gerekti, yaþlýlýk ne dedi

O kadar küçükken, ihtiyar amcalarýn halini gözlemek içimi sýzladý, vuslat kim için bir aþktý





Mustafa CÝLASUN