Bir zamanlar, uzak ülkelerin birinde, çook uzak bir zamanda yaþayan genç bir adam varmýþ. Bu genç adamýn hayattaki en büyük tutkusu ise resim yapmakmýþ.
Her sabah, gözlerini açtýðýnda gördüðü ilk þeyi resmeden bu genç adam, gece gündüz demeden, tüm yalnýzlýðýna aldýrmaksýzýn çizer çizer dururmuþ.
Bir gün, bu genç adam tesadüf eseri bir kadýnla karþýlaþmýþ. Ve o geceyi, bu kadýnla birlikte geçirmiþ. Sabah gözlerini açtýðýnda ise ilk gördüðü o kadýnýn yüzü olmuþ.
Uzun zamandýr ilk defa, kalemi kaðýdý eline alýp bir portre çizmeye baþladýðýnda ve çizmeyi bitirdiðinde, kendini çok mutlu hissetmiþ. Çünkü ilk defa, cansýz bir nesneden ziyade, çizdiði þeyin canlý bir insan olduðunun bilincinde iken kendini bir mücadele içerisinde hissetmiþ. Ve resmi bitirdiðinde, karþýsýnda uyuyan kadýna baktýðý anda, ne kadar baþarýlý bir iþ çýkarttýðýnýn bilinci ile gülümsemeye baþlamýþ.
     Kadýn gözlerini açtýðýnda, genç adamý karþýsýnda oturmuþ, bir elindeki kaðýda bir kendine bakarken bulmuþ. Gülümseyerek yataktan kalkmýþ ve:

     “Nedir o?” diye sormuþ.

     Genç adam, o ana kadar hiçbir çizimini baþka bir insana göstermemiþ olduðu için ilk baþta tereddüt etmiþ. Ancak yaptýðý iþten o denli memnunmuþ ki tereddütü kýsa sürmüþ ve resmi kadýna göstermiþ.
     Kadýn resmi gördüðü anda ilk birkaç saniye hiçbir þey söylememiþ. Genç adam, kadýnýn onun yeteneðinden etkilendiðini fark ederek gülümsemeye baþlamýþ. Kadýn ise, sessizliðinin hemen ardýndan bir öfke krizine tutulmuþ. Bir yandan kýyafetlerini toplamaya baþlarken, bir yandan da adama baðýrmaya, haykýrmaya baþlamýþ. Ancak kadýnýn aðzýndan çýkan kelimelerin çoðu Ýspanyolca olduðu için adam dediklerinin hiçbirini anlamamýþ.
     Kadýn evi terk ettiðinde adam durup resme bakmayý sürdürmüþ. Ýçine büyük bir þüphe düþmüþ bir anda. Kadýnýn ne dediðini anlamamýþ olsa da resme öfkelendiðini anlayabilecek kadar beden diline hakim olduðunu düþünmüþ. Peki ama bu resimde onu öfkelendiren ne olabilirmiþ?
     Derken, adam uzun zamandýr bir çekmecede gizlemiþ olduðu ufak aynasýný çýkartarak kendi resmini çizmeye koyulmuþ. Ýþi bittiðinde, yine gayet kendinden tatmin ve mutluymuþ. Kadýnýn öfkelendiði her ne ise, bu aslýnda o kadar da önemli deðil, diye düþünmüþ. Çünkü kendisinin ne kadar baþarýlý bir ressam olduðunun kanýtý hemen karþýsýnda imiþ.
     Hem önceki geceki küçük seks macerasý sonrasý, hem de yaptýðý portrelerinin baþarýsýnýn ona verdiði bir ego patlamasýyla genç adam uzun zamandýr ilk defa çizmeyi býrakarak kendini sokaða atmýþ. Çarþýda yürümeye, çevredeki insanlarý izlemeye koyulmuþ. Yürümüþ yürümüþ… Bir yerde yaþlý bir Çingene kadýndan bir demet kýrmýzý gül almýþ ve gülleri yolda gördüðü ilk güzel kadýna hediye etmiþ. Sonra bir sokak dansçýsýný izlemeye koyularak onunla dans düellosuna giriþmiþ. Sonra, bir sokak kumarbazý ile ‘bul karoyu al parayý’ oynamýþ. Yürümüþ yürümüþ yürümüþ. Yüzünden eksik olmayan bir gülümseme ve kendine karþý inanýlmaz bir öz güven ile…
     Derken, yol kenarýnda insanlarýn portrelerini çizen bir sokak ressamý ile karþýlaþmýþ. Kendi yeteneklerine olan sonsuz güveni ile, adamýn yeteneksizliðinden emin olarak oturmuþ karþýsýna.

     “Hadi çiz bakalým beni” demiþ. “Bakalým benden iyi çizebilecek misin?”

     Sokak ressamý hiç sesini çýkartmadan genç adamýn portresini çizmeye koyulmuþ. Çizmiþ çizmiþ. Kaðýdý genç adamý uzattýðýnda ise genç adam kaðýda bakarak kahkahalar atmaya baþlamýþ.

     “Karþýlýðýnda para bekleme dolandýrýcý” demiþ. “Sen ressamlarýn yüz karasýsýn.” Ve sonra kahkahalarý ile birlikte kendini yorgun argýn evine atmýþ.

     Ertesi sabah uyandýðýnda, yaný baþýnda duran, sokak ressamýnýn yapmýþ olduðu resme bakaran tekrar kahkaha atmaya baþlamýþ. Resimdeki portrenin kendisiyle en ufak bir alakasýnýn olmamasý, kendi yeteneðinin ne derecede had safhada olduðunun bir kanýtý imiþ onun için. Hatýra olsun diye resmi saklamaya karar vermiþ. Ünlü bir ressam olduðunda bu resme bakarak kendi kendini neþelendirmeye karar vermiþ. Ve resmi kendi portre çizimlerinin yanýna koyarak tekrar evden dýþarý çýkmýþ.
     Cinsel güdülerinin artýþý o gün onu çarþýya deðil, sokak fahiþelerinin yaþadýðý o ünlü sokaða gitmeye zorlamýþ. Fahiþelerden birini kaptýðý gibi evine getirerek önceki gül ‘bul karoyu al parayý’ oynarken kazandýðý parayý ona yatýrma kararý ile kadýna soyunmasýný söylemiþ. Kadýn soyunduðunda ise erkekliðinden emin bir þekilde, onu defalarca inleterek tatmin etmiþ ve tatmin olmuþ. En sonunda yorulduðuna karar verdiðinde fahiþe kalkýp giyinmeye baþlamýþ. Ve o sýrada adamýn çizimlerini görmüþ.
     Adam, kendi yeteneðinden yine emin bir þekilde “Merak etme bak” demiþ. Kadýn kaðýtlarý eline alarak incelemeye baþlamýþ.

     “Bu kim?” demiþ ilk resim için.

     Adam resme bile bakmadan, gülmeye baþlamýþ. Sonra kadýn diðer resme bakarak.

     “Harika!” demiþ. “Bunu sen mi çizdin? Kendine bu kadar benzetmeyi nasýl baþardýn?” Adam yattýðý yerde gözlerini açarak, yüzünde tatmin bir ifade ile kadýnýn gösterdiði resme bakmýþ. Ve iþte o esnada yüzündeki ifade donup kalmýþ. Çünkü kadýnýn ona benzettiði resim, kendi çizimi deðil, önceki günkü sokak ressamýnýn resmiymiþ. Genç adam büyük bir öfke ile kadýnýn elindeki kaðýdý kapmýþ ve onu, sanattan anlamayan bir sokak fahiþesi olarak adlandýrarak evden kovmuþ.
     Cahil fahiþenin yorumunun siniri ile, þimdi masasýnýn üzerinde durmakta olan aynayý eline alarak tekrar çizmeye baþlamýþ. Çizmiþ çizmiþ… Yemeden, içmeden, uyumadan tam 3 gün boyunca kendi portresini çizmiþ. Ve sonra çizimi kaptýðý gibi kendini sokaða atmýþ. Aradýðý sokak ressamýný bulduðunda tekrar karþýsýna oturmuþ ve ondan portresini çizmesini istemiþ. Ressam çizimi bitirdiðinde, kendi çizimleriyle onunkileri karþýlaþtýrmaya baþlamýþ. Kendi çiziminde, adamýn kývrýmlý dolgun dudaklarý, kalýn ama biçimli kaþlarý, ince bir burnu, þekilli bir çenesi varmýþ. Oysa ressamýn çizimindeki adam, sivri burunlu ve ince dudaklý, pörtlek gözlü ve yuvarlak yüzlü bir adammýþ. Genç adam, delirmenin eþiðinde, yanýndan geçen ilk kiþiye resimleri göstererek hangisinin kendisine daha çok benzediðini sormuþ. Ve sonra ikinci ve üçüncü… Her birinin cevabý, sokak ressamýnýnki olmuþ.
     Genç adam, elinde resimlerle birlikte gördüðü ilk aynanýn karþýsýna geçmiþ ve kendine bakmaya baþlamýþ. Ýlk baþta görünüþü týpký kendi çizimindeki o yakýþýklý erkeðe aitmiþ. Ancak sonra karþýsýndaki görüntü deðiþmeye baþlamýþ. Önce gözleri pörtlek olmuþ. Sonra dudaklarý incelmiþ ve burnu sivrileþmiþ. Taa ki yüzü, sokak ressamýnýn gösterdiði yüze deðiþene kadar kendine bakmýþ. Ve sonra elindeki kaðýtlarý rüzgara doðru býrakýrken baðýrmaya baþlamýþ:

     “KÝMÝM BEN?”
     “KÝMÝN BEN?”