kenarlarý annesiz yollar
derinden gelen palet sesleri
ter içinde uyanýyorum
televizyon açýk kalmýþ
belli belirsiz aralýklarla gelen
demokrasi yaðmurlarý baþlamýþ.

baskýn basanýndýr,
ama devrim devirenin deðil
ne çabuk geçti
paranýn üstünü çikolataya yatýrýðýmýz zamanlar
insanýn büyüdükçe koþmak
konusunda düþtüðü ikilem
dizimde, mahallemin izleri.

ince diye üzülmedim seni görünce
tekrar okurdum ne de olsa.
oysa sen kelimesi ne gibi anlamlarý,
hangi dillerde sýrtlanýp gelecek belli deðil.
leyla, eline saðlýk
mecnun çok deli olmuþ.

abim olsa insanlarýn ölümlerine
sebep bir doktor olmaktan korkup
bol sevgilimli þiirler yazan bir þair olurdum
yaralara tütün basan.

her yorgunluk bir sonraki
savaþa hazýrlýktý oysa
bilmiyordum,
sahipsiz bir vicdan vurdu sað omuzumu
þehadet parmaðýmý kaldýramýyorum.

kar topunun içine taþ koymak gibi,
demokrasinin içine füze koymak
ve çantamda kocaman bir susuþ
kitlelerin yüzünde kalan.

Mart 2011, Güzelyalý.