/dört nala kiþner omuzlarýmýn üstünde bir deli kýsrak
acun daðdaðasýyla serbeser divane bir nefse tutsak/

yüreðime dayasam kulaðýmý
duyamam afakýn demdemesinden

duyamam
serseri bir kargaþanýn
akla zarar zemzemesinden

askýda kalýr bir yaným
kaybolamam
el mahkum cismimin divanesiyim

kim bilir hangi ulaþýlmaz bir sýrrýn
dönüp duran sonu belli pervanesiyim

nurlu aydýnlýklarda
ilahi bir ýþýk seçemez aþka zavallý gönlüm

kandýramam kendimi
kandil kadar ýþýðý dilenirken
nerede ölmeden önce ölüm

kandýramam
çok sesli bir hengamenin içinde
yok olurken bedenim

vuslata çok var bilirim
topraðýn altýna girse de
can kafesim nedenim

hamken piþmeye durdum
yanmaya engel cihanýn keþmekeþi
ah bu yüzden gözyaþlarýmda boðulurum

kaç çocuk ölmeye durur
kaç kadýn can çekiþir
kaç yiðit emre itaatten yollara düþer
ben kahrolurum

Ýlahi kudretin izni olursa kim bilir belki bir gün
bakarsýn kurtulurum
kurtulur
cümle yaratýlmýþla beraber haþrolurum

kim bilir belki bir gün
sonsuzluk deryasýna ulaþýverirse asi ruhum
bakarsýn durulurum