O sabah bir garip uyanýyorum.
Çýplak ayaklarým, bir anda fýrlýyor yataktan.
Yerin soðuðunu duyamýyorum.
Telaþtandýr herhalde, ayaklarým deðmiyor yere.
Kendimi aynanýn karþýsýnda buluyorum bir koþu,
Ýyi de, bu ne perhiz bu ne lahana turþusu.
Sonra bir ses duyuyorum.
‘Bu yüz daha yuvarlak olsa’ diyor.
Evi kolaçan ediyorum, herkes mýþýl mýþýl uyuyor.
Ýyi de, kim konuþuyor?
Birden saat dikkatimi çekiyor, 3’ü 49 geçiyor.
Bildiðin akþam olmuþ, herkes neden uyuyor?
Annemi kaldýrmaya koþuyor ayaklarým.
Yer yine vasýfsýz üþütmüyor beni.
Yolum sapýyor yine kendimi aynada görüyorum,
Þaçlarýma saplanýyor gözlerim.
‘Biraz daha kýsa olsa.’ Yine o ses.
Yine bir telaþ ayaklarýmda, yine aynanýn karþýsýnda,
Elimde bir makas, baþlýyor ellerim tepemdeki saçlarý kýrpmaya.
Durdurmak istiyorum, sesim çýkmýyor.
Biri sesimi çalmýþ, yerine kendini koymuþ gibi,
Ýyi de, kim bu yabancý?
Yeni emir geliyor ayaklarýma ‘Biraz temiz hava olsa.’
Sokaða çýkýyoruz hep birlikte,
Yabancý ses, sessizliðim ve saçlarý gitmiþ bedenim.
Her adýmda þaþýrýyorum, ne bir top ortada, ne bir sabahçý çocuk
Bakkal amca da açmamýþ daha dükkaný,
Ortada bir kuþ sesi yok, rüzgar yok, güneþ yok,
Ayaklarým çýplak, asfalt ayaðýmý yakmýyor.
Okulun önünden geçiyoruz, çýt yok, dersteler herhalde,
Birazdan daðýlýr okul, þenlenir sokak.
Merdivenlerden iniyoruz, ayaðým taþýn soðuðunu da almýyor.
Zemin kat evin penceresine takýlýyor gözüm,
Ýçimdeki baþlýyor beni korkutmaya ‘Boyu biraz daha uzun olsa’
Büyüyorum, ellerim, ayaklarým, bedenim büyüyor.
Eczane de boþ, kýrmýzý E’si bir yanýp, bir sönmüyor.
Ýyi de, içerdeki saat yine 3’ü 49 gösteriyor.
Camekanda yansýmamý görüyorum, o da artýk bana benzemiyorum.
Gözüm ýsýrýyor bir yerden, ama çýkaramýyorum.
Ayaklarým telaþlý karþýya geçiyor, durakta bekliyoruz.
Yol boþ, ne bir korna sesi, ne bir hareket,
Refüjdeki aðaçlar bile salýnmýyor.
Duraktaki billboardda görüyorum siluetimi,
Artýk ben yabancýyým kendime.
Ýstilacý ses, ‘Biraz sakal olsa.’ Diyor.
Korkuyorum görmekten sürekli deðiþken halimi.
Bir bahçeden geçiyoruz, her yer taþ, toprak, su,
Ýyi de, ayaklarýmda ne bir acý, ne toz ne çamur.
Çöpe doðru yaklaþýyoruz, kokusunu alamýyorum.
Yerde kýrýk bir cep aynasýna kilitleniyor ses,
‘Ýki de gamzesi olsa.’ Görüntü bulanýk seçemiyorum.
Ayaklarým hiç olmadýðý kadar çevik,
Bütün yolu tekrar koþuyor gerisin geri.
Kapýdaki paspasýn tüylerini hissetmek istiyorum, olmuyor.
Kapýyý açtýðýmý hatýrlamýyorum, ne ara girdik içeri?
Zaman nasýl bu kadar umarsýz olur, saat tam karþýda yine 3.49.
Ayaklarýmda yine bir çekiþtirmece,
Bizi yine aynanýn önüne sürüklüyor.
Ýþgalci ses son kez söylüyor, ‘Gözleri de bal rengi olsa.’
Baþým kalkýyor, göz bebeklerim çekiliyor,
Aynadaki adam nasýl da ona benziyor.
Koþuyorum yataðýma,
Ayaðým terliðe takýlýyor, fark ediyorum.
Giriyorum yorganýn içine,
Çekiyorum yorganý tüm gücümle üstüme.
Nefesim sýklaþýyor, içerisi ýsýnýyor, gerisi yok.
Uyuyorum sanýrým.
Gece susuyorum, uyanýyorum.
Ayaklarým telaþla koþuyor, gözüm aynaya takýlýyor,
Kendimi görüyorum, burnumu çekiyorum, caným yanýyor.
Saate bakýyorum, daha 3.49, biraz daha uyuyayým diyorum.