Yürüyorum nefes alýyorum terkedilmiþcesine duran o sokaklarda delice yürümenin keyfini anlatamam yollara devrilmiþ
çöp kutularý,arabalarýn altlarýna saklanmýþ ve uzaktan uzaða yoldan gelip geçenleri süzen kediler, her adýmýmda
daha fazla heyecan duyuyorum hele o renklý bazen turuncu bazen beyaz yanan sokak lambalarý ve saçtýðý o eþsiz güzellikteki
ýþýðý farketmemem münkün deðil. baþýmý göðe kaldýrdýðýmda beni takip eden bir þeyin olduðunu farkediyorum ay'ý o eþsiz
güzellikteki ay'ý ve güzelliðini görüyorum, her adýmýmla birlikte benim peþimden geliyor onunla sonsuza dek yürüyebileceðimi
farkediyorum o an, kalbimi acýtan hiç birþeyin var olmasýný istemiyorum yaþamýmda, belkide kendimi soyutlayýp çekilmek istememde
bu yüzdendir sanýrým, bu aþktada öyledir birine baðlandýðýmýz zaman kalbimizde mutlaka yer açmýþýzdýr demektir ve kalbimizde
olan herþeydende yine kendimiz sorumluyuzdur, bu kalplerin uzakta ama hiç birþey düþünmeyeceði anlamýna gelemez. hisler vardýr
anlatýlmaz ,duygular vardýr tartýþýlmaz birde aþk vardýr bazen belalýdýr bazen yararlý biz yine kendimizi hep kontrol ederek ilerlemeye
devam etmiþizdir, öyle olmasý gerekirdi ve olmasýda gerekecek, fýrtýnalardan hep korkmuþuzdur zira sýðýnacak limanlar bulmak zordur
insan sevmek, ister sevilmek ister, güven ister, sadakat ister ,baðlýlýk ister tutku ister, ama herkez en son aþký isteyemez hep en önce aþký
istedikleri için þuan ayaklar altýnda bulunmakta aþk, ve o serüvende var olanlar, bizler ve bizim gibi düþünenler ise biraz daha tedbirli
davranýp o serüvencilerin tabiriyle aþktan korkanlarýzdýr aslýnda bizler aþktan deðil aþkýmýzýn fazlalýðýndan ve doðruluðundan korkanlarýzdýr.
o yüzden bekleriz o yüzden elden geldiði kadarýyla adýmlarýmýzý saðlam atanlarýzdýr ve sabýrla beklemesini ve hayatýn mucizelerine þahit
olmayý bekleyenlerizdir belki iyi belki kötü belkide koca bir zaman kaybý ama yinede en güzel aþk hep en zor olanýdýr en çok
zorlandýðýmýz anlardadýr. herkez mutlu olmak ister kimileri aza kanaat eder kimileri çoðu ister ama tüm bu isteklerimiz hayatý ve göreceðimiz
kýsaca görmemiz gereken günleri deðiþtiremez, örneðin þuan sorunsuz devam ediyorsak þayet hayatýmýza o uyandýðýmýz her sabahta
yanlarýmýzda ve hayatlarýmýzda olan tüm o insanlarý bir kez daha ruhumuzla saralým çünkü biliyoruzki baþka bir sabaha aðlayarak ve çýðlýklar
atarak uyanacaðýzdýr, hüzünlere gömüleceðimiz anlar mutlakaki olacaktýr. Bu dünyada hiç bir þeyin sonsuza dek var olmadýðýný biliyoruz.
ve tüm o sevdiðimiz þeylerde günün birinde ellerimizden alýnacak kalplerimizdende zamanla silinip gidecektir. evet bizler þuan varýz ama her an
yok olup sonsuzluða uðurlanýp bir zaman sonra hafýzalardanda silinecek insanlarýzdýr. bu durumlarý düþündüðüm çok olur bir ölüm gerçeðini
yok sayamam ama 24 saatte anýp duramam. sadece uyandýðým her sabah görmek istemeye devam ettiðim insanlarýn sayýlý zamanlarý kaldýðýný
günden güne zamanlarýmýzýn ve hayatlarýmýzýn kýsaldýðý düþünürüm.Ve bu durum beni herþeyin ne kadar var ve gerçek olduðunu iki kez daha
düþünmeye sevk eder.Amacým bilmek çünkü bilirsem daha az hayal kýrýklýðýna uðrarým ve daha az þaþýrýrým günün birinde yok olacak ve uzaklaþacak
buna kendi ruhumuzda dahil (kimbilebilirki/ ruhlar bizi muhtemelen daha az yaralayacaktýr. elimizden birþeyde gelemez sanýrým hayat ve kanunlarýný
deðiþtirebilmek gibi bir yeteneðimizde yoktur...biliyoruz,farkediyoruz,bazen duyuyor bazen hissediyoruz, herþeyi ama herþeyi buna uzaðýmýza attýðýmýz
gibi duran ama içimizde hep var ettiðimiz aþklar yada aþkta...


Edibe Toðaç
Hayata dair kýsa kýsa