Böyle bir hikayeye en baþtan baþlanýr.Ýlk rolden,evlat olmaktan.Modern ama paranoyak bir baba on yýlýný hapiste geçirirken,evinin geçimini sýrtlanan, onsekiz yaþýnda bir evlat vardýr hikayenin baþýnda.Hýrsý ve sevgisi sayesinde aldýðý resim eðitiminden sonra ise eþ olmaya gelir sýra.Deðiþken ruhlu alkolik bir adamýn eþi olur.Arkadan.bir rol daha, annelik..Biri büyüdükçe uzaklaþan ama sonra doðrularý anladýkça yeniden ona yaklaþan,diðeri hep ona daha yakýn olan iki kýz evladý vardýr artýk.Bir yandan kendini dinler, geliþtirir, resim yapmayý mesleði yapmýþtýr zaten, zaman içinde sanatý haline getirir.Seneler evindeki tiner,süt,ve mutsuzluk kokan üç odada geçer.Tiner kokanda üretir,süt kokanda öper,mutsuzlukta yatar.S onra sonra ona yakýn olan kýzý uzakta yaþamaya baþlar,diðeri iki sokak ötede.

Duvarýn nemi yavaþ yavaþ içine iþlemektedir,duvarý nem insaný gam yýkmaktadýr ama henüz kimse -kendi bile- anlamamýþtýr.Bir zaman sevdiði ve seçtiði eþi hiç býrakmaz,eþ hastalanýr alkolden ,iki sene bakar ve en sonunda eþ gider..Nem heryeri sarmaktadýr.Uzun süre kendini dinler ve giderek yalnýzlaþan hayatýnda arada kýzlarýnýn ve az sayýdaki dostunun varlýðýyla yaþar..Hep üretir hep resim yapar.Kuruluþuna katýldýðý yirmi yýllýk sanat grubunu ayakta tutmaya çalýþýr.O aralar babasý da hastalanýr ve kýsa zaman içinde o da gider.

Birgün göðsünde bir beze hisseder fýndýk kadar.Doktora gider kýzýnýn ýsrarý ile. Yangýlý diye bezeye antibiyotik verir eski ahpap doktor.Bir daha gider bir daha antibiyotik verir.Ve sonra bir kez daha. Halbuki týpta öðretilen ilk bilgidir bir hastada kist varsa biyopsi gerekliliði.Ahpap doktor gerek yok der ama.kýzý biyopsi yaptýrmasý için ýsrar eder, tartýþýrlar ama biyopsiye gitmez .Sýzýsý cok olur dikiþ yerlerinin diye bir cerraha baþvurmaz.Yaz sonunda fýndýk beze ceviz olur ,yangýsý büyür ve cerraha gider.Teþhis konur.Artýk meme kanseri olduðunu biliyordur.Belkide tam bu ara kýzlarýna bile söylemediði, küçücük, yýllardýr yaþadýðý tek ve hoþ iliþkiyi bitirir.Yakýnlarýna ,kýzlarýna emzirme görevini tamamlayan ,artýk iþe yaramayan memelerle, sonradan taktýracaðý silikonlarla ilgili espriler yaparTedavi baþlar.Hiç su içmez hiç .Kýzýyla bunun içinde tartýþýrlar.Kemoterapilerden yorulur.Saçlarý dökülünce bir peruk alýp kýzýyla kuaföre gider. Kýzýna bakmaya dayanamýyorsa çýkabileceðini söyler. Kýzý tutar kendini, annesi kafasýný kazýtýrken ya da aslýnda annesinin saçlarý adamýn elinde kalýrken.Sonra aðlar.Bir ay sonra uzaktaki kýzýný yakýndaki kýzýnýn evinde niþanlar.Hiç bir þey yiyip içemez ama mutludur.Ýki ay sonra ise annesi ölür.Baþýnda anne gelemedim hastaydým diye aðlar,mutsuzdur,aslýnda sadece annesine hasta,peruklu ya da kanserli görünmek istememiþtir .Artýk kimsenin evladý deðildir.

En sonunda baharda ameliyat olur.Sol memesi yoktur artýk.Ameliyattan beþ gün sonra sergi açar.Herkes gücüne hayran olur.Arkadan midilliye gider. Kýzlarýna hediyeler getirir.Sonra yaz baþýnda karaciðer metastazýný öðrenir.Þiþtttt.Kimseye bir þey demez. Yaz ortasýnda uzaklardaki kýzýnýn düðünü yapýlýr uzaklarda,yaþadýðý deniz þehrinde.Çok sinirlidir cok .Anlam verememektedir ama gergindir iþte kýrar yakýnlarýný.

Yaz sonu gelmiþtir . Yine kemoterapi baþlayacaktýr.Son tetkikler akciðerinde de metastaz olduðunu söyler ona. Ama þiþttt. O kimseye söylemez yine.Galiba o gece midlliden getirdiði þarabý açýp kendi baþýna hiç yapmadýðý gibi bitirir.Yakýndaki kýzýný arar, kýkýrdar ,neþelidir.Kýzý annesinin çakýrkeyf haliyle eðlenir ,baþým dönüyo der yine kýkýrdayarak telefonu kaparken.O gece anlar ve kabul eder gitmeyi.

Ama yakýndaki kýz anlamaz. Her kemoterapiye eþlik etmesine raðmen,doktorlarýyla karþýlaþmasýna raðmen,yakýndaki kýz burnunun dibindeki hiçbir þeyi fark etmez.Annesi ona arkadaþlarýna verilecek resimleri gösterir ve emanet eder.,baþka paralel evrenler olup olmadýðýndan konuþurlar, bazen anne durup dururken aðlar .Ama..kýz ..hiç..bir..þey..anlamaz…

Ýlk bayram gelir.O bayramý evlat beklemekle geçirmek istemediðini söyler kýzlarýna þakayla ve priziene gider arkadaþlarýyla.Buralarda yaþayayým býrakýn beni dediði, sisli, yaðmurlu, kara daðlar görür.Neþeyle ve hediyelerle geri döner yine.

Kemoterapiler devam eder..Kýzlarýna doktorlarýn sað göðsündeki þüpheli bir nokta için önlem olsun diye kemoterapi yapýldýðýný söyler..Doktora beraber gelmek isteyen yakýndaki kýzýna hep bir bahane uydurur,doktorla karþýlaþtýrmaz.Son kemoterapide hemþire damarýný bulamaz.damarlarý yanmýþtýr kimyasallardan artýk.caný çok yanar.Yakýndaki kýzý da hastanede odasýnda yaný baþýndadýr.Ona yalvarýr onu hastaneden hemen o dakika çýkarmasý için, dayanamýyorum artýk der ,coookkk aðlar.Annesini ilk defa öðle gören kýz çok korkar .Çýkarýr annesini hastaneden hemen .Anne bir daha kemoterapi lafý ettirmez ,hatta acaba kemoterapi almasam daha mý iyi olurdu der.Ama kýz hala anlamaz.

.Artýk hazýrlanýyordur.Nefes almakta zorlanmaya baþlar .Üþütmüþüm der kýzlarýna,göstermelik antibiyotikler kullanýr yakýndaki kýzý ýsrar edince,kullanýr sessizce.Yakýn arkadaþlarýna durumu anlatýr yavaþ yavaþ.Cerraha gitmekte geç kaldýðýný,göðsündeki kitleye sürekli antibiyotik veren ahpap doktora inanmayý kendisinin seçtiðini söyler dostlarýna .Dünürüyle, uzaktaki kýzýný emanet ettiði anneyle konuþur aðlayarak.

Hazýrlanýyordur artýk ikinci bayrama.Gücü azalmýþtýr ama hazýrlanýyordur ,yakýndaki kýzýyla alýþveriþe giderler .Uzaktaki kýzý gelecektir.Kýzlarýna hediye pijama alýr.Bayram sabahý herkes yanýndadýr,gezerler.Ama gücü yoktur,hemen yorulur ve sýk uyur.Uzaktan gelen kýzý endiþelenir.Yakýndaki kýzý hala anlamaz…

Daha bayram sürerken cok hastalanýr kardeþinin evinde ve ambulans çaðrýlýr .Yakýndaki kýzý ambulansa biner, siren seslerini arasýnda aðlayarak hastaneye ulaþýrlar.Hastaneye girerken anne panik yapma der kýzýna.

Ne gariptir ki;iki kýzda doktor metastazlarý onlara söylediðinde panik yapmazlar gerçekten.Yakýndaki kýz durumu anlayýnca….Ýþte bütün gücü orda biter. Uzaktan gelen kýz demir gibidir.Ýki kýz annelerine yüzlemeden, sessizce, ona göstermeden, dostlarýyla aðlayarak, yirmi gün annelerine bakarlar.Hiç sormazlar neden anne diye…..

Anneleri sadece son gün ölmeden birkaç saat önce ikisini de yanýnda ister ;belki bir daha göremem sizi der…Sadece o an orda ölümü söyler.Ve sonra gider…

Ertesi gün, yakýndaki kýz morgun önünde, aðlayarak, yaðmur altýnda sigara içerken siyah bir kedi bacaklarýna sürtünür.Ona dokunur dokunur en sonunda boylu boyunca ayakkabýlarýnýn üstüne yatar.Kýz anlar.Hatýrlar kara kedileri annesinin hep kolladýðýný, uðursuz denmesine üzüldüðünü .Anladým annem der aðlamaya devam eder.Soðuk yaðmurlu o günde anne bir köydeki küçük bir tepede uðurlanýr.

Geride bir tavlanýn içine özenle saklanmýþ metastaz raporlarý,yaklaþan sonu bilen yakýnlarýn tesellileri, baþucuna kardeþinin diktiði bir zeytin fidaný kalýr.uzun uzun uzuun zaman yakýndaki ve uzaktaki kýz öylece bu hayatta kalakalýr… Hikayenin sonunda bir mezar taþýnda ÝLKNUR ERCAN KOCABIYIK-RESSAM VE SERAMÝK SANATÇISI-EVLAT-ABLA-EÞ-ANNE-ÖÐRETMEN yazýlýr.