Ýnsan her an bir hata yapabilir, günah iþleyebilir. Hiç kimse kusursuzluk iddiasýnda bulunmamalý, kendini hata yapmaktan müstaðni görmemelidir.

Kur’an, Allah’tan baðýþlanma dilemenin çok doðal bir mümin özelliði olduðunu bildirir. Allah’tan baðýþlanma dilemek, yani istiðfar etmek, insanýn günahlarýnýn örtülmesi için Rabb’imize yalvarmasý ve O’nun sonsuz merhametine sýðýnmasýdýr. Müminleri inkarcýlardan ayýran en önemli özellik baðýþlanma dilemek ve tevbe etmektir. Ýnkarcýlar kendilerinin hatasýz ve günahsýz olduklarýný düþünürler. Müminler ise kendilerini hatadan müstaðni görmek gibi bir iddiada bulunmazlar. Kuþkusuz mümin hata yapmak, günah iþlemek istemez ancak kötülüðü emreden nefsine bir an yenilebilir ya da ibadetlerinde gevþeklik gösterebilir. Ancak ardýndan piþmanlýkla Rabbine yönelip baðýþlanma dileyerek, Allah’ýn sonsuz affediciliðine ve rahmetine sýðýnýr.

Allah’tan baðýþlanma dilemek için mutlaka bir hata yapmýþ olmak gerekmez. Mümin baðýþlanma dileyerek kulluðunu, Rabb’i karþýsýndaki aczini, O’nun yardýmý olmaksýzýn hiçbir þeye güç yetiremeyeceðini dile getirir. Baðýþlanma dilememek ise acizliðinin, hata ve günahlarýnýn þuurunda olmamaktýr. Bu gaflet içindeki ruh hali zamanla kiþinin kalbinin katýlaþmasýna, nefsinin bencil tutkularýný ilahlaþtýrmasýna, þeytanýn enaniyetli karakter özelliklerini taþýmasýna ve sonsuz azabýna sebep olabilir.

Dua etmek gibi, baðýþlanma dilemenin de yeri ve zamaný yoktur. Baðýþlanma dileme, bilerek ya da bilmeyerek yapýlan tüm hatalar için Allah’ýn affediciliðine sýðýnmaktýr. Ayrýca bir mümin, diðer müminler için de baðýþlanma dileyebilir.

Tevbe ise, belirli bir günah için yapýlýr ve tevbe eden insan, yaptýðý hatayý düzeltmeye kesin karar verir, bir daha ayný hataya düþmemek için Rabb’imizden yardým diler. Ancak unutulmamalýdýr ki, baðýþlanma dileme de tevbe de samimi ve içten olmalýdýr. Allah’ýn "Rabbinize yalvara yalvara ve için için dua edin..." (Araf Suresi, 55) buyruðu, baðýþlanma dilerken de, tevbe ederken de insanýn yaþamasý gereken ruh halidir.

Bir Kur’an ayetinde, “Arþ’ý yüklenmekte olanlar ve çevresinde bulunanlar, Rablerini hamd ile tesbih etmekte, O’na iman etmekte ve iman edenlere maðfiret dilemektedirler: "Rabbimiz, rahmet ve ilim bakýmýndan her þeyi kuþatýp-sardýn, tevbe edenler ve senin yoluna tabi olanlara maðfiret et ve onlarý cehennem azabýndan koru." (Mü’min Suresi,7) ifadesiyle, meleklerin, Allah’ýn buyruðuna uygun olarak hem arþý taþýdýklarý, hem Allah’ý tesbih ettikleri, ayrýca iman edenler için de baðýþlanma diledikleri haber verilir. Meleklerin baðýþlanma dilemesi ise insan için büyük bir lütuftur. Onlar göðü tutup, hamd edip, baðýþlanma dilerken, insanýn büyüklenerek yüz çevirmesi ise büyük gaflettir. Ýnsan, tatmin bulmuþ olan bu varlýklarýn baðýþlanma dilemesine de layýk yaþamalýdýr.


Peygamberimiz (sav) de, insanlara her zaman tevbe edebileceklerini bir hadisinde þöyle hatýrlatýr:

"Tevbe kapýsý açýktýr, Güneþ garpten doðuncaya kadar kapanmaz." (G.Ahmed Ziyaüddin, Ramuz El Hadis)


Allah, insanlara karþý sonsuz merhametli ve baðýþlayýcýdýr. Ýnsan, doðru yola yönelmesi için Allah’ýn bir rahmet olarak verdiði süreyi iyi kullanmaz, vakit varken tevbe edip baðýþlanma dileyerek Rabb’ine yönelmezse sonuç kaçýnýlmaz bir azap olabilir. Kendisi için belirlenen sürenin ne zaman dolacaðýný bilemeyen insan, imanýný güçlendirmek ve ahlakýný güzelleþtirmek için çaba göstermelidir. Henüz yaþýyorken, her insan için Allah’tan baðýþlanma dileme ve tevbe yolu her an açýktýr.


"Rabbimiz, bizim günahlarýmýzý baðýþla, kötülüklerimizi ört ve bizi de iyilik yapanlarla birlikte öldür" (Ali Ýmran Suresi, 193)