“ Kadýn ikinci sýnýf vatandaþ mý ? ” diye kime sorsam; eminim herkes veya büyük bir çoðunluk, “ Hayýr ! Asla !.... Kadýn – erkek eþittir.” diye yalan söyler. Evet, yalan söyler. Çünkü, toplumumuzda kadýn- erkek asla eþit deðildir. Ailede, çarþýda, pazarda, iþ yerinde, tatilde, piknikte, nikâh salonunda, hatta camide bile kadýn ikinci sýnýf vatandaþ muamelesi görür. Ýþin kötüsü kadýnlarýn büyük bir kýsmý; kendilerinin ikinci sýnýf vatandaþ konumunda olduklarýnýn farkýnda bile deðillerdir. Doðru olanýn bu olduðunu sanýrlar. Daha da kötüsü, kadýn, ikinci sýnýf vatandaþ muamelesi görmeye o kadar alýþmýþtýr ki; bu tutumun devam etmesi için çaba bile gösterir. Kendini hep geriye atar.

Alýn size bir örnek: Televizyonda bir programda bir kadýna “ Kocanýz sizi döver mi ? ” diye sordular. Þöyle yanýtladý: “ Kocam deðil mi? Döver de, sever de.”. ..Bir baþka kadýn da; “ Kocam beni hiç dövmedi. Bir kabahatim olsaydý döverdi.” diye yanýtladý. Sonra bir erkeðe sordular, “ Karýnýzý döver misiniz?” diye. O da; “ Lâftan anlamazsa ne yapýlýr abi ? Arada sýrada oluyor.” diye cevapladý gülerek. Programda, ayný sorunun yöneltildiði kiþilerin büyük bir çoðunluðu; erkek iseler, eþlerini dövdüklerini, kadýn iseler kocalarýndan dayak yediklerini söylediler. Kýsacasý, erkeklerin ve kadýnlarýn çoðu, kadýnýn eþinden dayak yemesini doðal karþýlýyor.

Kadýn, aile ortamýnda da ikinci sýnýf vatandaþ muamelesi görür. Çalýþan bir kadýn bakýn ne diyor: “ Eþim bana ev iþlerinde hiç yardým etmez, ama ortalýðý daðýtmak için çok uðraþýr. Bu konuda çok ustadýr. Sabahleyin giyinirken, üç- beþ gömleðin provasýný yapar. Sonuçta birini giyer, diðerlerini ortada býrakýr. Gömleðe uygun bir kravat bulmak için, üç beþ kravatý takar takar, çýkarýr. Beðendiðini takar, diðerlerini oraya buraya atar. Sigara elinde evin içinde dolaþýr, yerlere sigara külü dökülür.

Eve geldiðinde ceketini çýkarýr, kendisine en yakýn sandalyeye takar. Kravatýný da asacak herhangi bir yer bulur. Çoraplarýný çýkarýr, ortaya atar. Gazeteyi okur, sayfalarýný daðýtýr, öylece býrakýr. Lavaboya gidip yüzünü yýkadýðýnda, içeriye havluya silinerek gelir. Ýþi bitince havluyu da bir kenara atar. Sonra efendim, “ Soba da söndü mü ne? Bir bak þu sobaya.” der. Ya da “ Ýçerisi çok sýcak oldu, sobayý kapat.” emrini verir. Arada bir, “ Bir bardak su ver.” ya da “ Çok hararet bastý. Soðuk bir þey yok mu içecek? Þöyle ayran falan.” der. Beni ayaðýnda döndürür.

Aradan biraz zaman geçer; “ Bir çay demle de, içelim.” emrini verir. Ben mutfakta ertesi günün yemeðini hazýrlama telâþýndayken, içeriden eþimin “ Bir bardak daha çay içeyim.” diyen sesi duyulur. Bu arada çalan kapýya ve telefona bakma görevi yine benimdir. Çünkü eþim televizyon seyrediyordur. Ýzlediði programý býrakamaz. Ayrýca çocuklarýn dersleriyle ilgilenmek, yine benim görevimdir.

Piknikte bile durum aynýdýr. Piknik yerine varýnca hanýmlar için hummalý bir çalýþma baþlar. Masalar açýlýr, örtüleri örtülür. Kadýnlar baþlarlar salatayý yapmaya. Bir haným soðanlarý soyar, bir diðeri domatesleri doðrar, bir üçüncüsü salatalýklarý. Erkekler çoktan dinlenmeye geçmiþlerdir. Baþlarlar kadýnlara emirler yaðdýrmaya:

Kömür nerde? Biraz daha kömür getirin. / Tutuþmadý bu mangal. Gazete kâðýdý verin de kömürü tutuþturayým./ Islak bez nerde? Ellerim kirlendi. /      Müyesser, oðlana salýncak kur da kapatsýn çenesini. / Þurda keskin bir býçak vardý, kim aldý? Elimdeki kesmiyor. /     Melâhat ! Sabun nerde sabun? / Ayþe ! Hava soðuk. Oðlana bir hýrka giydir. / Fatma ! Benim hýrkamý getir. / Haným ! Elime su döker misin? / Salatayý yaptýnýz mý? Soðanýný bolca doðrayýn. / Bagajdan raký þiþesini getirin de, siz salatayý yaparken biz ufak ufak demlenmeye baþlayalým. / Aysel ! Turþuyu unuttun mu yoksa? vs….Yani; kadýnlar çalýþýr, erkekler kadeh tokuþturur.

Nikâha gidersiniz. Çýkýþta, bir kadýn olarak beklersiniz. Çünkü, önce erkekler çýkacaktýr…. Peki, camide neler yaþanýr dersiniz ? Anlatayým: Hacý mevlidi için camiye gidersiniz. Mevlidin sonuna doðru, kadýnlara ait bölümden, kadýnlarý çýkarýrlar. ” Burayý boþaltýn, erkekler çok kalabalýk; namazý burada kýlacaklar. Siz, en yakýndaki falanca camiye gidin.”… Kadýnlar da mevlidin daha duasýný yapmadan kuzu kuzu çýkarlar. Hiçbirisi kalkýp da, “ Neden biz baþka camiye gidiyoruz ? Erkekler gitsin!” demez. Bir erkeðin anasý, eþi, kýzý, kardeþi, bacýsý olan kadýnlara yapýlan bu hareket, hangi mantýða sýðar? Allah’ýn evinde dahi, kadýna ikinci sýnýf vatandaþ muamelesi yapýlýr.

Camiden çýkýp, hacý aþý yenen yere gidersiniz. Diyelim ki biraz geç kaldýnýz. Daha tabaðýnýzdaki yemek bitmeden, kadýnlarý uyarýrlar: ” Çabuk olun, camiden çýkan erkekler gelecekler yemek yemeye.” …Gelsinler…. Bugüne kadar hiçbir kadýn, hiçbir erkeði yemedi. Hiçbir erkek de biz kadýnlarý yemedi. Erkek dediðiniz kiþi; beni babam, eþim, oðlum veya aðabeyim. Niye uzak durayým erkeklerden ? Kadýnlarý erkeklerden kaçýrmanýn mantýðý ne?

Þimdi siz bana , “ Kadýnlar erkeklerle eþit haklara sahiptir.” diyemezsiniz. Kadýnlara ikinci sýnýf vatandaþ muamelesi yapanlara ve bu muameleye karþý çýkmayan, erkek egemenliðine boyun eðen hemcinslerime yazýklar olsun !