Karanlýktayým, alkollüyüm, sinir ilaçlarýný içmiþ vaziyetteyim, damarýma enjekte edilen morfinleyim, bileklerimdeki kesiklerleyim... En kötü haldeyim, hayatýn torpido gözündeyim. Bir þehrin manzarasý en güzel yamacý gibi karþýma çýkma. Hayatýn çukurlarýndaysan eðer, yüksekliðin aþaðý yanlarýndaki bir çakýl taþý düþer bahtýna. Bu yüzden, ben senin yüz güzelliðini deðil de, ayak bileklerindeki malleollarý severim. O çýkýntýlarý bir çakýl taþýný öper gibi sevmek isterim. Ayaklar ki, bir insanýn tüm yükünü sýrtlanýr, bir türlü itibar görmez. Bir düþüsün, bir yuvarlanýþýn en kötü anýnda ayaklar gökyüzünü görür ancak. Ey sevgili, ben seni yukardan aþaðý deðil de, aþaðýdan yukarý severim. Çünkü bana dersin ki: " Karýncalarda ölmeye yakýn kanatlanýp uçarlar. Kartallar belki yüksek uçar, acýktýklarýnda mutlaka yerde avlanýrlar. Sonbaharda yapraklar yerlere dökülseler de bir bir. Bir rüzgar gelir, kaldýrýr onlarý yerlerinden bunu bil.". Ben de bu inançla ayaklarýna dökülürüm. Saçlarýndn çýkan rüzgarýn, beni dudaklarýna bir yaprak gibi yapýþtýrmasýný beklerim. Denizden teninde dudaklarýmý bir taþ gibi sektirmek isterim. Ayaklarýn bir su kenarýndaki saza benzer. Düþünce ayaklarýn suya, malleollarýn týpký çakýl taþlarý gibi parlar. Ýþte o manzara kafamý yarar. Aklým ayaklarýnýn altýnda bir kilim olur. Islak ýslak dökülürsün üzerime. Motiflerimdeki çiçekler, coçar. Duygularým bir çocuk gibi koþar. Ýzin ver bana sevgili. Ayak bileklerinde halhal olayým. Her adým atýþýnda yanýnda olayým. Sen nereye gidersen ben de orada olayým. Ýzin ver bana sevgili. Koþmaya ve coþmaya seninle adým atayým. Ayak bileklerinin iki yanýnda malleollarýn olayým. Ey sevgili!.. Ayaklarýn mermer bir yontudur. Ayak parmaklarýna þekil veren çizgiler ben olayým. Seni ayaklarýndan yakalayýp, ipek yollarda koþturayým. Bir aðrýdýr aþk, tabanlarýndan baþlayan. Býrak aþk acýlarýný dindireyim. Ayaklarýný uzat, sevgi dolu yürek kovama. Ayaklarýný aþkýmla yýkayayým. Malleollarýndan damla damla akayým. Býrak seni öpmeye ayaklarýndan baþlayayým.