‘Esrarlý Ada’

Kitabýn adý; “Esrarlý Ada”, yazarý; Jules Verne…
Kitabý az önce bitirdim…
Kitabý az önce bitirdim ama hala kendimi kitabýn etkisinden kurtarabilmiþ deðilim. Bedenen her ne kadar bu külüstür bilgisayara oturup bir yazý devþirmekle meþgulsem de ruhen ben hâlâ Jules Verne’ nin Esrarlý Ada’sýnda gezinmekteyim…
Esrarlý Ada, 62 bölüm ve 680 sayfadan oluþuyor…
Eski yazarlar bu kalýnlýkta kitap yazar ve okuyucularý da býkmadan (benim gibi) zevkle okurlardý.
Þimdi öyle mi?
Þimdi ne yazarlar o kalýnlýkta kitap yazýyor ne de o kalýnlýkta kitap okuyacak okuyucu bulabiliyorsunuz.
Örneðin benim yayýnlamýþ yarým düzine kitabým var ama hepsinin kalýnlýðý ancak bu kitap kalýnlýðý eder ki; 680 sayfalýk, az-buz deðil yani…
Sizi bilmem ama ben bu kitabý ancak bir haftada okuyabildim…
Þimdi baþa dönecek olursak; beþ mahkûm bir köpek bir de ben vardým kaçarken. (Yoksa siz kitap okurken kendinizi iþin içine katmýyor musunuz? Ben kitap okurken; kitapta adý geçenlerle birlikte olduðum için her okuduðum kitapta bir de ben varým okuduðum her kitapta…)
Fýrtýnalý bir günde kaçmýþtýk garip bir balonla…
20 Mart 1865 akþamý saat dörtte, dev su çölü Pasifik üzerinde alçalýþa geçmiþti uçaðýmýz (pardon) balonumuz. 4500 fite kadar yüksekte olan balonumuzun hýzla düþüþe geçmesiyle üzerimizde ne var, ne yok, -iki bin altýn dolar dâhil- hepsini aþaðýya atmýþtýk. (Demek ki, can boðaza dayandýðý vakit insan altýn da olsa atabiliyormuþ, vazgeçebiliyormuþ…)
Rüzgârýn hâlâ güneybatýya doðru sürüklediði balonumuz þafaktan beri birkaç yüz mil yol almýþtý/alabilmiþti. Bizler kasýrganýn sahile attýðý profesyonel ya da amatör havacýlar deðil, cesaretleri sayesinde böyle olaðanüstü bir þekilde kaçmayý baþarmýþ savaþ esirleriydik…
Þimdi üzerimizdeki elbiselerden baþka çýrýlçýplak, bin bir sýkýntýdan sonra -hatta bir arkadaþýmýzýn köpeðiyle birlikte balondan düþüp azgýn dalgalara karýþmasýyla bir daha kavuþamayacaðýmýzý düþündüðümüz halde- tekrar hep birlikte yapayalnýz, aç susuz bu esrarlý adada yaþama mücadelesini veriyoruz…
Gerçek hayatta da bu böyle deðil mi?
Ýnsanlar dünyaya ilk geldiklerinde çýrýlçýplak gelmiyorlar mý?
Sonra hayatta kalmak için hep birlikte mücadele etmiyorlar mý?
Ýþte bizim esrarlý ada da onun gibi bir þeydi…
Jules Verne’ni, tâ çocukluðumdan beri takip etmeye çalýþan ancak parasý olmadýðý için kitabýndan alamayan ve okuyamayan bir okuyucuyum. Ýlkokuldayken ayný okulda okuduðum bir okul arkadaþ(!)ýmýn elinde görürdüm Jules Verne’nin kitaplarýný. Arkadaþa gýpta ile bakardým ancak kitabýndan bana vermediði için -maalesef- okuyamazdým. O yüzden Jules Verne’ni okumak, içimde hep bir ukde kalmýþtýr.
Fazla okuma imkânýný bulmadýðým halde Jules Verne benim hafýzamda bir denizci ve çocuk kitaplarý yazarý olarak kalmýþtýr…
Jules Verne’ni bir denizci ve çocuk yazarý olarak hafýzamda kaydetmiþtim meðer ergenler için de yazýyormuþ (Esrarlý Ada’da olduðu gibi…)
Gerçi bir masal gibi yazýyor Jules Verne ama eðlenceli yazýyor…
Jules Verne, Esrarlý Ada’sýnda benim çocukluðumda dinlediðim masallarýn benzerini anlatmýþ/yazmýþ. Belki de bunun için hoþuma gitti. Ya da serde yazarlýk olduðu için, ben de yazý yazma manyaðý olduðum için.
Evet, yanlýþ duymadýnýz; tüm yazarlar ‘manyak’týr. Manyak olmayan bir insan yazý yazamaz, yazar olamaz. Zira bu kalýnlýkta kitap yazmak hangi sabýr taþýný çatlatmaz ki…
Esrarlý Ada’ya tekrar dönecek olursam; bir haftalýk tatil yaptýrdý bana. Bir haftada okudum yani bir haftadýr Esrarlý Ada’da yaþama mücadelesini verdim ve yaþadým.
Sanal âlemde de olsa maceralý ve adrenalinin hep yüksek dozunu yaþadým Esrarlý Ada’da…
Hâsýlý; “Esrarlý Ada” sabýrla okunmasý gereken bir kitap.