Öyle bir sükut et ki unut kendi sesini,
Hislerine perde çek öl ve tut nefesini...

Gözlerini uyandýr kendini rafa kaldýr,
Düþlerini tehir et onlar yalnýz masaldýr...

Ne boyunun hükmü var; ne kilon ne de tenin,
Makamýnsa bir roldür hiçbiri deðil senin...

Faniliðin' bilirsin ölümü göre göre,
Diðer insancýklarla didiþirsin bir süre...

Aldanýrsýn maddenin soðuk ýþýltýsýna,
Kaygan arzularýnýn çirkin parýltýsýna...

Nefsine yoldaþ olup takýlýrsýn peþine,
Burnun Kaf'dadýr sanki rastlanmamýþ eþine...

Cismini gayen sanýp gölgene eðilirsin,
Gördüðün her suskunu deli diye bilirsin...

Þimdi sus ve de dinle içinde bir ses vardýr,
O varlýðýnýn tözü ben sandýðýn duvardýr...

Ýþte sen bu benliðe kapatýlmýþ bir ruhsun,
Hayata hapsedilmiþ vücudunda mahkumsun...

Gözlerin gerçekliði bir kere görmemiþtir,
Zindaný nakýþ nakýþ tabiat örmemiþtir...

Hissettiðin her duygu tutunduðun her rüya,
Boynunda bir ilmektir nimet sanýrsýn güya...

Ürkütücü bir sahne hayat gerçek sanýlan,
Bilincin oynadýðý zevklerine kanýlan...

Kulaklarýný kapat bütün sesleri dindir,
Öyle bir sükut et ki kendini duymayasýn...

Hislerini tehir et üstüne perde indir,
Ruhuna bir damla su sonra geç kalmayasýn...

Umut Salih TÝRYAKÝOÐLU