Söylediði incitici sözlere aldýrýþ etmeden, onun baþkasýyla çýkmasý ve çýktýðý kiþinin en yakýnda arkadaþý olmasý sonucun hissettiði duygudur “üzüntü”.

Ama gene seviyorsundur onu. Onun için saygý duyarsýn, bir þey demessin, çünkü sevdiðin,aþýk olduðun kiþiye saygýn vardýr.

Onunla bazen konuþtuðun da hiç bir þeyi düþünmeden sadece ona papaðan gibi “seni seviyorum” demendir aþk. Bazen sýkýlýr, aðlarsýn. Derdini söyleyecek birisini bulamazsýn ya iþte bu çok sýkar insaný, çok rahatsýz eder. Kendini bilmeyen bir deli gibi açarsýn bir kaðýt, yaþadýklarýný anlatmaya baþlarsýn, aynen benim gibi. Bir de bu düþünceler içindeyken bir utangaçlýk ele geçirir vücudunu, ruhunu.

Baþkasýna rahatsýzlýk vermemek istersin. Bazen yanýna gelen arkadaþlarýna göstermessin kaðýda yazdýklarýný. Bütün bunlarý yaparken sen, o kankanla konuþmaktadýr. Ýçini bir þiire dökersin, içinde ki büyük aþkýn yardýmýyla güzel bir þiir çýkar ortaya… Bunu ona gönderdiðin de sadece verdiði cevap “güzelmiþ” demektir. Bu çok acýtýr insanlarýn içini, ama en çok da benim.

O karþýna geçtiðinde, senin yaptýðýn tek bir hareket vardýr, oda tir tir titreyerek, utanmaktýr. Ama baþka bir erkek bunu yapamaz. Çünkü sevmemiþtir, aþýk deðildir.

Onun karþýsýndayken bir þeyler söylemek istersin ama söyleyemezsin, çünkü; aklýnda hep “ya onu kýrarsam” düþüncesi vardýr. Ama þuan yalnýzým ve haykýrýyorum:

Seni Çok Seviyorum SEVDÝÐÝCÝÐÝM…