Her zerresinde edebin aþký nüfus etmiþtir
Fevkalade sessiz, esir eden emelden habersiz, bir lisan-ý halin sahibidir
Nezaket ve naiflik mühim özelliðidir, kim nazar etse bilir, ahenksizliði sevmeyendir
Maraz bir halin elemindedir sabrý ve kanaati elhak aksettirdiði feragatiyle hasretmektedir


Raks eden bir asudedir, tebessüm içindedir
Ne gamý, ne de insaný çileden çýkartan bühtana yabancýdýr, derde ramdýr
Her halinde ihsan saklýdýr, muarýz olan her þeye yabancýdýr, hakikat þadýnda namdýr
Þehretmeye, esrarýnda ki ülfeti anlamaya, insanýn melalini anlatmanýn aþkýna tavdýr


Kim koparýrsa ses çýkartmaz ve aðlamaz
Hak ve hakikatin ilhamýnda ki aþktan uzaklaþamaz, figanýný anlatamaz
Nasibin mizaný aþktýr, nizam edilmiþ sevdadýr, niyet ve azmin hicranýnda umut vardýr
Her anýnda sahibiyledir, ne kadar çilenin müptelasý olsa da ebette aþk-ý muhabbet ardýr


Ötenin insicamýndan söz eder sessizce
Aþikâr eylediði kokuyu salar teklifsizce, bilme ki nasýl bir feyzin lehçesinde
Hangi vecdinden bahsetsem, asýrlara sâri ülfetini zikretsem, kokladýðýmda aþk kimde
Ruhum fevkalade susuzluk içinde, esaret zincirleri neden irademin aciz zafiyetlerinde


Neden her gül kokmaz, aþký yaþamaz
Þekli yet içinde nefeslenen zümrelerin kederinden kurtulamaz ve uzaklaþamaz
Ýnsan, kalbi ve ruhunun vecdiyle idrakiyle yaþayan, vakýalarý yorumlayan aziz candýr
Hesabýn esrarýnda ki perdeleri aralayandýr, tahkiki bu nispetle vardýr, akýl þuura tavdýr


Bitap olmuþ bir ten kim için vuslattýr
Arasat nasýl bir vaktin nizamýdýr, aþkýn ilhamýna yaban olan gönül nasýl insandýr
Hevesler muhakkak ki edebin tanzimine muhtaçtýr, nefsin istek ve emelleri sonsuzdur
Ehl-i hal sahibi nefesler, ilmin sahihliðinde ki gayretler, elbette aþkýn nazarýna muhtaçtýr


Gayesi hak olmayan, aþka yabandýr
Nefsi telakkiler içinde zikredilen heveslerdir, tene nüfus eden bir çirkinliktir
Edep kalbin ve ruhun vazgeçemeyeceði zenginliktir, hak ve hakikat üzere ahenklidir
Farký fark edemeyecek kadar ihsan ve inþirahtan yoksun bir nefes bu sevdayý nasýl bilir


Mustafa CÝLASUN