Çok istedin. Aldýn. Sevindin. Coþtun. Kalýcý olacaðýný sandýn geçici olduðunu unuttun. Üzerinden çok geçmedi ki sýkýlmaya baþladýn. Sýkýldýkça da yerinde duramadýn. Çok oldun.

Çok hýrs yaptýn. Geceler ile gündüzleri birbirine tamamladýn. Yemedin. Ýçmedin. Hep bekledin. Beklemiþ olduðun o gün geldi. Çok yýprandýn.

Çok hopladýn. Zýpladýn. Durdun. Kemale ereceðini sandýn. Bir arpa boyu yol alamadýn. Sek sek oynamak istedin. Çizgilere basýp durdun. Sektin. Çok yoruldun.

Çok sevildin. Aynalara bakmadýn. Çok seviyor olduklarýný dillendiren dilleri bal ile ayný kefeye koydun. Gramý bir kenara býraktýn. Çok kýrýldýn.

Çok güçlüydün. Gücün her zaman arkanda olduðunu sandýn. Gücün el verdiði sürece güçlendin. Damla sakýzý gibiydin. Þiþirildin. Patlatýldýn. Çok gücüne gitti.

Çok fiyakalýydýn. Çalým atýp durdun. Beþlik simitler yapýp durdun. Asýlacak olan yer þehir içi hatlarý vapurlarýydý. Bilemedin. Her þey “Ne ayaksýndý.” Anlamadýn. Çok sarsýldýn.

Çok eveledin geveledin. Dudaklarýn çatladý. Dilin kurudu. Söz ise döndü. Dolaþtý. Tam gediðine oturacak iken arap saçlarýna takýldý. Çok duruldun.

Oysa…

Sessizlikti.

Sakinlikti.

Ve…

Yosun tutmuþ olan duvarýn üzerine çýkýp oturduk. Yaþanmýþlar denizini seyre daldýk. Kýyýya vuran her dalganýn, ne anlama geldiðini bildik.

Gel git zamanýný bekledik.

Yaþanmýþlar denizinin çekildiði anda kumsalýna yazýlar yazdýk.

Çocukçayým. Adamlýðýn gölgesinde kurduðum salýncakta sallanýyorum. Ama sen üflemesen de olur. Hem de çok iyi olur.

15/04/2011 Ýstanbul.