Kur’an’ýn bize bildirdiði din ile bugün toplumda yaþanan din karþýlaþtýrýldýðýnda aradaki büyük farký görmemek imkansýzdýr. Kur’an’ýn tarif ettiði Allah’ýn hak dini, toplumun yaþadýðý din ise þeytanî sistemin kendi ürettiði batýl dindir. Toplumdaki bu sapkýn dinin ölçülerini ve bu dini yaþayan insan karakterlerini inceleyelim:

Bu dinin mensuplarýnýn görüþleri ve sözleri tutarsýz ve mantýk dýþýdýr. Ýslam’a uymanýn öneminden söz eder ancak belli hükümlerin uygulanmasýný yeterli görürler. Çünkü bu sýð görüþlü kiþilere göre diðer hükümleri uygulamak aþýrýlýktýr. Hatta kendileri ’beðenmedikleri için’ Kur’an’ýn buyruklarýna uymadýklarý gibi, diðer insanlarýn da uygulamamasý yönünde tavýr alýrlar. Söz konusu kiþiler "Müslümaným" der ancak Ýslam’a göre yaþamayý istemezler.

Bu kimseler açýkça dini inkar etmezler. Çýkarlarýna uygun olan kýsýmlarý kabul ederler ama kendi düþük akýllarýnca dinin bazý hükümlerinin deðiþtirilmesi gerektiðini düþünürler. Kur’an, Allah’ýn son hak kitabýdýr; eksiksiz, noksansýz ve kusursuzdur. Bu kiþilerin Kur’an’a dair söyledikleri bir anlamda inkârdýr. Kur’an bu yapýdaki kiþilerden þöyle söz eder:

"... Yoksa siz, kitabýn bir bölümüne inanýp da bir bölümünü inkar mý ediyorsunuz? Artýk sizden böyle yapanlarýn dünya hayatýndaki cezasý aþaðýlýk olmaktan baþka deðildir; kýyamet gününde de azabýn en þiddetli olanýna uðratýlacaklardýr. Allah, yaptýklarýnýzdan gafil deðildir. (Bakara Suresi, 85)

Dinden uzak sistemde Allah’ýn hayat rehberi olarak indirdiði Kur’an, genellikle cenaze evlerinde okunan bir kitap olarak insan yaþamýndan uzak tutulur. Atalardan kalma batýl kurallar ise din olarak benimsenir. Din de, yalnýzca miras aldýklarý kurallarýn bir parçasý olduðundan, bu sistemin mensuplarý içlerinde Allah’a karþý saygý dolu korku taþýmazlar. Namaz, oruç gibi ibadetleri yapar ancak bunlarý vicdani bir duyarlýlýkla yerine getirmezler. Allah’ýn gücünü gereði gibi takdir etmez, ahirete de kesin bilgiyle inanmazlar; kalpleri bomboþtur.

Bu kimselerin dualarý da farklýdýr. Müminlerin dualarý imanda ve ilimde derinlik, Allah’ýn rýzasýný ve rahmetini kazanabilmek yönündeyken, onlarýn dualarý iþlerinin açýlmasý, daha iyi bir araba alabilmek, sevdikleri kiþi ile evlenebilmektir. Yetiþkin çocuklara sahip olan birer anne baba ise çocuklarýnýn bir an önce evlenmesi ve mürüvvetini görebilmek amacýyla Allah’a yakarýrlar. Oysa içinde rahmani merhamet duygusu taþýyan anne ya da baba, çocuklarýnýn ahiretini düþünür, dualarýnda öncelikli olarak onlarýn sonsuz yaþamdaki mutluluklarýný ister.

Toplumdaki bir baþka sapkýn inanca göre Allah Yaratýcý olarak kabul edilir ancak yarattýklarý üzerindeki eþsiz kudreti -haþa- önemsenmez. Birçok insan doðumu ve ölümü Allah’ýn belirlediðine, insaný zorluktan kurtaranýn ya da hastalýk durumunda þifa verenin Allah olduðuna inanýrken, günlük hayatta yaþananlarýn Allah’tan baðýmsýz geliþtiðini düþünür. Oysa evrendeki küçük-büyük her detay, insan yaþamýndaki her an, her yeni olay Allah’ýn dilemesiyle, O’nun üstün aklýyla ve O’nun belirlediði þekilde meydana gelir.

Bazý kimseler de kendilerince yeni bir Müslüman kavramý üretir, "fýrsatým olduðunda namazýmý kýlarým, kimse hakkýnda kötülük düþünmem, hýrsýzlýk yapmam, iyi bir insaným, neden cehenneme gideyim?" gibi din dýþý sözler söylerler. Oysa Müslümanlýk , ’insanlara kötülük yapmamak’tan ibaret deðildir, gerçek Müslümanlýk samimiyettir; ihlasla Allah’ýn sýnýrlarý içinde yaþama çabasýdýr.

Kur’an’ýn bazý hükümleri konusunda, hayatlarýnýn çok yoðun tempolu olmasý yüzünden ibadete vakit bulamadýðýný söyleyen kesim ise kendilerince teviller ileri sürer. Bu kiþiler, gerçek bir ahiret inancýna sahip deðildirler. Dinin birçok hükmü gibi, ahirete iman konusunu da yalnýzca dilleriyle kabul eder; kalpten inanmazlar. Bediüzzaman bu yapýdaki kiþilerin durumu hakkýnda, imansýz Ýslâmiyet’in kurtuluþ sebebi olamayacaðýný söyler.

Devam Edecek...