Ey benim
Dirliðim, ahirin mürebbisi rehberim
Sen þimdi beklediðine elinle gidersin

Zaman
Deðil mi can, içinde kayboluyor insan
Ýnsan için önemlidir, namütenahi olan

Anlatýrdýn
Pak yüreðinle melalime nakýþlar iþledin
Sanat adýna varlýðýna inanan þaheserdin

Anaydýn
Canlar için bulunmaz bir kandýn, anýldýn
Sen hilkatinle tarih sayfalarýnda yer aldýn

Seni
Yaratan, seni insanlýk adýna hep koruyan
Nesilleri ihtar eden bir ulûhiyetin þanýydýn

Farklýydýn
Güzellikler, sevdalar, aþklar, yýldýzlarlaydýn
Sen Ummanlarýn girizgâhý þefkatin bahtýydýn

Gülün rengi
Kokusuyla etkilediði her mekânda sen vardýn
Sen bir nisaydýn, kitabý celilde sürekli anýldýn

Zaman
Seni anlatýr, bazen Asiye, bazen Meryem diye
Ve bazen de, Hatice, Fatýma, Rabia sesleriyle

Sensiz
Kâinat, yapraksýz aðaç, suya hasret olan yürektir
Ýnsana, adamlýðý anlatan ve öðreten bir mihenktin

Düþündükçe
Yapraðýný teker teker býrakan bir dal gibi çaresizim
Vuku bulacak nasip karþýsýnda elbet metinim derim

Lakin
Sen, dönüþü olacak bir itminanlýkla ameliyata yattýn
Anlatmadýn, vasiyet etmedin, sen þimdi hali kuþattýn

Anasýn
Yârsin, evlat için en vazgeçilmez bir hazinesin bilesin
Yokluðun bile varlýðýna kefil olup hasenatla anýlacaksýn




Mustafa CÝLASUN