Kazak Abdal ' dan Taþlama

Ormanda büyüyen adam azgýný,
Çarþýda pazarda insan beðenmez.
Medrese kaçkýný softa bozgunu,
Selam vermeye derviþan beðenmez.

Elin kapýsýnda karavaþ olan,
Burunu sümüklü, gözü yaþ olan,
Bayramdan bayrama bir traþ olan,
Berbere gelirde dükkan beðenmez.

Aleme taþ atar, yanýna varsan,
Seni yanýltýr, bir mesele sorsan,
Bir cim çýkmaz, eðer karnýný yarsan,
Camiye gelirde erkan beðenmez.

Bir çubuðu vardýr gayet küçücek,
Aklýnca kendine keyf getirecek,
Kýrýk çanaðý yok, ayran içecek
Kahveye gelirde fincan beðenmez.

Yaz olunca, yayla yayla göçenler,
Topuz korkusundan þehre kaçanlar,
Meþe yapraðýný, kýyýp içenler,
Rumel yenicesi duhan beðenmez.

Aslýnda neslinde giymemiþ hare,
Ýþ gelmez elinden, gitmez bir kâre,
Sandýðý gömleksiz duran mekkâre,
Bedestene gelirde, kaftan beðenmez.

Kazak Abdal söyler bu türlü sözü,
Yoðurt ayran ile hallolmuþ özü,
Köyden þehre inse bir türkün kýzý,
Ýnci yakut ister, mercan beðenmez..
Kazak Abdal


Namýk Kemal'den Taþlama

Edepsizlikte tekleriz,
Kimi görsek etekleriz,
Hak'tanda yardým bekleriz,
Ne utanmaz köpekleriz...

Geldik vatan kavgasýna,
Düþtük kürbe yaðmasýna,
Daldýk dünya sefasýna,
Ne utanmaz köpekleriz....

Ýnsan mý neyi bilinmez,
Bir zehirdirki içilmez,
Tavrýmýzdanda geçilmez,
Ne utanmaz köpekleriz..

Biz bakarken saða sola,
Düþman girdi Ýstanbul'a,
Vataný sattýk bir pula,
Ne utanmaz köpekleriz...

Dalkavuklukla irtikap,
Ýþte etti bizi harap,
Sen söyle ey þevketmeap,
Ne utanmaz köpekleriz...

Vatanýn girdik kanýna,
Leke getirdik þanýna,
Cümlemizin b..k canýna,
Ne utanmaz köpekleriz..
Namýk Kemal
Sevgilerimle... A.G.