Bir mahzene mühürledim renklerimi ben ýssýz
Okudum yüzüne tüm affedilmiþ suçlarýmý
Ardýna sýðýnmak yoktu bahanelerin
"Evet" dedim "ben bir zaman güneþi sevdim"
Biteviye bir heves bildim aydýnlýðýný
Korunaklý bir limanda örselemedim denizini
Neden sonra toparlayýp usul sevinçlerini
Kayboldu ufkumdan, ismini solarak güneþim
Ve karardý evrenin gözünü kapadýðý yarýsý
Þarkýlara bir baþka öykündü yollar
Bense karanlýðý sevdim yalan gölgelere inat
Hiç bir coðrafyaya umut vadetmeyen
O betimsiz, o yalnýzlýðý gaipten meçhul karanlýðý
Yalnýz düþerken okunurdu, bir düþtü bendeki
Uçurumlara yazdým, sevdanýn yarýnlarý için
Ben oldum susan, yanýlan
Anladým karanlýðým çekip gittiði an
Bir mahzene mühürledim ben yine renklerimi
Ta ki sen tutana dek bir bahar sabahý gibi ellerimi
Uzaklarý yakýn eden uðultusu gibi haylaz rüzgarlarýn
Bir akþamüstü huzurlu bir nehir gibi
Getirene dek gözlerini
Kaplayana dek ruhumu bu uyuþma, bu telaþ
Bitene dek yorgunluðum
Ve anlamlanana dek geceden geçilen puslu sabahlar
Ben çok sustum senden önce, biriktirdim hasretlerimi
Bir mahzene mühürledim renklerimi
Sen istesen de istemesen de anahtarý sende...