Bugün bir kadýn gördüm. Titrek bedeninde, sarsýlmaz tek yer dudaklarýydý. Dudaklarý keskin çizgilerle yüzünde bir býçak gibiydi. Dudaklarý tüm suskunluklarýný ve haykýrýþlarýný taþýmaktaydý. Kollarýný üst üste kavuþturmuþ, elleriyle su þiþesini tutmaktaydý. Yalnýzdý kimsesiz bile olamayacak kadar. Kadýndý erkeksizlikten utanmaycak kadar. Ýnsan gölgeleri arasýnda dolaþmaktaydý. Mahkeme kapýsýnda sýrasýný beklemekteydi. Yanýnda ne oðlu vardý ne kocasý ne de kýzý. Bedeni öyle yorgundu ki, tuttuðu su þiþesinin verdiði aðýrlýk omuzlarýný koparacaktý. Omuzlarý göðsüne doðru yumulmuþtu. Kadýn gözümdeydi, nurumdaydý. Gözlerimi yumsam göz bebeklerimi acýtacaktý. Neden Tanrý hayatý bir kýzgýn þiþ yapýp gözlerime sokmaktaydý? Kör olmaktan korkmam, gözlerimi alabildiðine açmama sebep olmaktaydý. Gözlerim dolunay gibi yüzümde dururken, içimdeki kurt adamlar yüreðimi parçalamaktaydý. Gözlerim acýlarýmýn giriþ katýydý. Kadýn göz kapaklarýmý kýrmaktaydý. Görüntüsü göz çukurlarýma dolmaktaydý.