Sahil yine sessizleþti biliyormusun
güneþin doðuþunda..
minik yaðmur taneleri týkýrdarken boþluða..

oturduðum yer kalk diyor nedense yokluðunda.
ýslanmýþsýn .hadi diye üzülüyor iþte..

biliyorumm..
biliyorum..
ama yorgunum yine..
ýþýltýsýndaki bir sabaha durgun...
kalkmak için aradýðým hiç bir destek yok nedense.

herkez ve sen gibi bitmiþ onlarda..
takýlmýþ gözlerimde öylece boþluktaki ýþýltýlara.
hani bir an irkilip arkamdan bir el
hadi bin arabaya gidelim desin diye
umsamda..

Ve irkilip þu söz hücum eder beynime..

Minik bir böcek kelepçelenir sessizce aðlarýna..hýçkýrýklarýndaki minik gözyaþlarý feryatlarýna karýþýr delice..Bir an susup bakakalýrsýn örümceðe.Sensindir aslýnda böcekte örümcekte..