Bayram Gelir Neyime!

Gökyüzünün suratsýzý, yaðmurun çýldýrmýþçasýna yaðaný, çamurun bulaþýcý olaný kem gözümü azdýrýyor. Ýnadýma saðanak inadýma batak… Dinlenmeden durmadan yýlmadan yaðýyor, biliyorum sýrf kendi inançlarýmla vurayým kendimi diye, sýrf bana inat.

Hepimiz sýrtýmýzdan kurþunlandýk. Ne katillerimiz cezalandýrýldý, ne faillerimiz yakalandý. Aklýmýza geldikçe gadre uðradýðýmýz, toplanýp üç beþ kiþi dökülüyoruz sokaða. Baðrýnýyoruz, zorumuz neyse! Tamam, hatýrladým. “ Hepimiz öldürüldük ha! Hepimiz faili meçhulüz ya!”

Zalim eziyetlere, açlýða, yok olma tehlikesine terk ettiðimiz hayvanlara iliþiyor gözümüz ara sýra. Dünyanýn onlarýnda barýnaðý olduðunu hatýrlýyoruz bir an için. Hayvanlar Gününde toplanýyoruz beþ on kiþi. Yapacak baþka bir þey yok, baðrýnýyoruz yine; “Hepimiz sokak köpeðiyiz, hepimiz hayvanýz!” diye.

Erkekler bile biliyor, zordur kadýn olmak. Hele yanýnda, baþýnda, kýçýnda bir erkek yoksa adeta eziyettir. Alýp baþýmý gideyim dese kadýn… Nereye? Dünyanýn neresine giderse gitsin alýn yazýsý deðiþmeyecektir.. Kaþýk düþmanýdýr. Fettan, sade sureti deðil ta kendisi þeytan, eksik etektir. Her felaketin azlettiricisi, faili ya da kurbaný olmasý mecburiyettir. Namuslu toplumumuzun namussuz kadýnlarýna taciz, tecavüz, dayak, þiddet, zulüm, ölüm dinimize ve törelerimize göre de haktýr. Hak olmasýna haktýr da; ara sýra yufka yüreklilerin vicdaný sýzlamaktadýr.. Deðil mi ki aklý kýttýr, güçsüzdür, zayýftýr! belki bir gün o da insan olmayý baþaracaktýr. Bir þans daha tanýyalýmgünahtýr,yazýktýr. Bu sebeple hepimiz kadýnlar gününde duyarlýlýk abidesiyiz. Hele de o gün bizi kutlayan, kollayan gözeten erkeklerimiz. Hep beraber kutlarýz kadýna þiddete hayýr gününü, ee ne de olsa o gün, hepimiz kadýnýz!

Ýþte yine belirli ve deðerli bir günün dönümündeyiz. Kelimelerin anlam aðýrlýðý nasýlda dolu dolu. Söylerken bile gururlanýyor insan “ Emekçi ve Ýþçi Bayramý”. Söyleyiþ güzelde niyeyse duygumda gururdan eser yok düþünürken. Nedense ezik, sinik, korkak, yitik, bomboþ bakan insanlarýn ve güdülen koyunlarýn doluþtuðu imgeler geçiyor gözlerimin film þeridinden. Yok caným bunca deðer atfedilen emekçilerin fotoðrafý olamaz bunlar. Tabi ya gözlerim bozuk benim, bir de gökyüzü…Karamsarlýðým, yýlgýnlýðým, öfkem hepsi tepemde ki þu suratsýz gökyüzünün yüzünden.

Meþhur þiirinde; “….Ben bir ýþýk için tepmiþim rahatýmý/ellerimi kemirmekten memnunum/Bu güleç yüzlülerin bu acý türkülerini/Bu yoksul yerleri anlayarak seviyorum/ delice anlayarak…” diyen büyük þair Hasan Hüseyin’in yüreðine, cesaretine ve bilgeliðine hayraným… Öte yandan ne olmak istediðimi bilmiyorum artýk fakat ne olmak istemediðimden eminim. Yürekli, cesur ya da bilge olma arzusu yok bende. Belki böyle bir cevher de yoktur malzememde. Ne yüreðe ne akla güvenim tam ve kâh biri kâh diðeri çekiþtirirken yularýmý anlayýþlý olamam. Anlamanýn ve sevmenin delicesini bile, hak vermenin yeter gerekçesi sayamýyorum. “Kurtuluþun kendine, yalnýz sana ve zihnen, vicdanen aydýnlanmana baðlýdýr” diyen nicelerini göz kýrpmadan telef eden büyük kalabalýðýn kör vicdanýný ve kurnaz aklýný yalnýz cehalete ve saflýða baðlayamýyorum.
Ýnsanlýk olarak bir cennete uydu gönderemedik, bir tanrýyla haberleþemiyoruz. Ve buna raðmen ve çocuklarýn bile saf kalamadýðý bir çaðda ve yüzyýllardýr ve hala; kendine bahþedilen sýnýrsýz gücü dostça, kardeþçe, hakça paylaþmak ve yaþamak yolunda kullanmayanlarla yan yana durabilen insan kalabalýðýna sevgi duyamýyorum. Karanlýðýndan haberdar ve halinden memnun, sayýca çok varlýkça az, hem büyük hem küçücük, hem saf hem kurnaz, deðerini sadece eder cinsinden hesaplayabilen büyük çoðunluða þefkat besleyemiyorum. Yani hala ermediðim için, hala biraz eksik ve çok kusurlu olduðumdan ve sýrf bu sebeple; ezdiren, sömürten, emeðiyle, desteðiyle zalimi semirten ve kesinlikle masum olmayan hiçbir emekçi ve iþçinin bayramýný kutlayamýyorum. Ve en küçük bir suçluluk duyamýyorum.

Bu gün 1 Mayýs Emekçi ve iþçi bayramý. Aman unutmayalým. Ýþçi yada emekçi deðilsek de boru deðiliz. Her birimiz duyarlýlýk kelebeðiyiz. Derhal kanatlanalým! Fýrsat bu fýrsat meydanlara akalým. Davullar zurnalar çalalým, zoraki halaylarýn ucundan tutalým. Bayram diye adet yerini bulmasýn mý kardeþim! Tabi ki, baðrýnalým, baðrýnalým bir yerlerimiz yýrtýlýncaya kadar baðrýnalým!!!

Yok caným siz gidin, ben bu gün gelmeyeceðim. Harem sönük, kanadým kýrýk.Ýçimde yine bir pür-ü paklýk kol geziyor. Samimi olma ihtiyacýyla yanýp tutuþuyorum. Oldu olacak dosdoðru söyleyeyim benim artýk yýrtýlacak bir yerlerim aðrýyor.

Arzu KULAÇ SEVÝMLÝ
1 Mayýs 2011/Ýzmir