Ýnsan, nefsini kötülüklerden arýndýrýp-temizlediði ve Allah’ýn ilhamý olan vicdanýna uyarak nefsinin tutkularýndan sakýndýðýnda Allah’ýn dilemesiyle kurtuluþ yoluna ulaþýr. Bu, gerçek ve sonsuz kurtuluþtur, yani Allah’ýn hoþnutluðunu ve cennetini kazanmak...

Ýnanan insanlarla inkarcýlar arasýndaki en önemli farklardan biri burada ortaya çýkar. Müminlerin aksine inkarcýlar içlerindeki bu kötülüðe teslim olur, nefislerini örter ve tutkularýnýn tutsaðý olurlar. Yaþamlarýný nefislerinin telkinlerine göre düzenleyen kiþiler, adeta içgüdüsel bir yaþam sürerler.

Dünyevi istek ve tutkularý nedeniyle birçok kiþi için ahlaki deðerler önemini kaybeder, sonunda karakterlerini þekillendiren tek ölçü maddiyat haline gelir. Yaratýcýnýn buyruklarý, emrettiði güzel ahlak, bu insanlarýn yaþamýndaki önceliðini yitirir; mal yýðýp biriktirmek tek amaç olur. Ýnsan iliþkilerinde dünyevi çýkarlar her zaman ön plandadýr.

Ancak bu kiþilerin göz ardý ettikleri bir gerçek vardýr. Her þeyin sona erdiren ve inkarcýlar için azapla dolu olan gün… Ýþte o beklenen gün çok yakýndýr.

Sonsuz yaþamýn baþlangýcýnda, Allah’a ve ahiret gününe inanmýþ olanlar cennette aðýrlanýrken, Allah’tan yüz çevirerek yaþamýþ olanlar cehenneme sevk edileceklerdir.

Bu, insaný bekleyen en önemli gerçektir ve bu gerçeðin üzerinde düþünmek gerekir. Kaçýlamayacak olan bu gerçeði gözardý etmek, asla kaçýþý olmayan sonsuz hayatý azapla geçirmeye neden olacaktýr.