Çok
Sýkýldým yine
Dolaþmak istiyorum
Kendi derlerimin serinliðinde

Yutkunmalarýmýn
Sensizliðinde, yumruklaþan
Parmaklarýmýn dinmeyen hazin çilesiyle

Sana sevgimi
Anlatamamanýn hicranýyla
Sendeki duyarsýz kalan zarif yüreðine

Kimseye
Bir þey söyleyememenin
Üzüntüsüyle, dalgalarýn efkârýndan

Yükselen
Naðmeyle, halimin hazanlaþan
Sakinliðinde, çok uzaklarda ki ümidimle

Söz vermiþtik,
Her ne olursa da asla
Bizi vazgeçiremez kimse demiþtik

Biz
Birbirimizin
Adeta ruh ikiziydik

Düþüncelerimizi
Tuval üzerine resmederken,
Renklerin izlerinden giderken,

Kalbin
Sahibini bilirken,
Nasip olmasýna bu kadar yakýnken

Birden
Fýrçandan akseden
Resimlerde kara bulutlarýn,

Gün
Batýmýnýn, hazanýn,
Hüznün çizgileri aðýr basýyordu.

Yemyeþil baharý
Güze çeviriyor, umutlarý
Dalgalarýn hýrçýnlýðýna emanet ediyor,

Zarifçe
Yaðan yaðmuru
Afete dönüþtürüyordun.

Bu zaman
Diliminde sessizliðimi koruyor
Ve seni anlamaya çalýþýyordum,

Fevkalade
Naif hislerinizin
Duyarlýlýðýný bildiðim için,

Yüreðine inmek,
Seni o kapkaranlýk vehimlerden

Bir hýþýmla
Çekip umudun vadisinde çay
Ýkram etmeyi o kadar çok diliyordum ki

Ama sen
Sadece hazin bir nazarla
Gözlerimden her zaman ýþýk saçan,

Yüreðimi baðlayan
Nazarlarýný saklýyordun,
Bir türlü efkârýný anlatamýyordun,

Daraðacýna
Mahkûm edilen
Suçsuz bir yareni resmediyordun

Kime
Neye kýzacaðýmý,
Halini nasýl anlayacaðýmýn
Ýpuçlarýný bir türlü vermiyordun,

Kaderine
Teslim olmuþ bir
Mürebbinin sakinliðinde,
Gözyaþlarýnýn refakatiyle seyrediyordun

Dünyayý
Karþýma almayý göze
Almamanýn bahanesi olur mu

Nefeslerin
Hükmünden arî olunur mu

Ömrün
kalanýyla hayat solunur mu

Hak aþkýna
Aþka pranga vurulur mu

Anlat
Ne olur susma,
Suskunluðunu yüreðine kusama

Kalbini
Þeksiz þüphesiz bir anla

Ýtminanlýk
Ýçinde ruhuna uzansana,

Bir
Nefsin sahibi olarak
Mizan senin uðrunda

Ne derler,
Vehimler, icbar edenler
Reddiye çekenler olmayacaklar yanýnda




Mustaaf CÝLASUN