Zifiri bir karanlýk hakim bugünün akþamýna
Her yer soðuk ve karanlýk
Hep sessiz gölgeler, tek bir kýpýrtý dahi yok akþamýn sessizliðinde
Sen þimdi uzaklarda çok uzaklarda neyi düþünüyorsun.
Neyi düþlüyorsun, hep bir merak içindeyim.
Sensiz, acý veriyor.
Ellerin uzak, gözlerin uzak, sen uzaksýn
Þimdi çok yalnýzým sessiz akþamlarda.
Sensiz, tadý da kalmadý mehtaplarýn
Býrakma böyle yüz üstü gün batýmlarýný
Oysa göreceðimiz yeni gün ve yeni gün batýmlarý var.

Þimdi yine söylüyorum sen gitme!
Kalbim yerinden sökülecekmiþ gibi aðrýyor.
Sen gidince üþüyor ellerim.

Sen gidince aðaçlar üþüyor, yapraklar üþüyor, toprak üþüyor
Mevsimler üþüyor, kýþ üþüyor, gökyüzü üþüyor.
Sen gidince sevgilim her þey üþüyor.
En çokta ben üþüyorum, ellerim üþüyor, dudaklarým üþüyor...

Senin sýcaklýðýna öyle alýþmýþým ki, mevsimlerden kýþ olduðunu unutmuþum.
Þimdi farkýna varýyorum güz yaðmurlarýnýn
Þimdi fark ediyorum yaný baþýmdaki o büyük boþluðu
Sen, sen gidince kalbim çok acýyor...