Dilersen ne sen sor nede ben söyleyeyim
Býrakalým þimdi, kendi sinemle yüzleþeyim
Düþüneyim afaký kaybolan anbean zamaný
Ruhuma olan bu yabancýlýðý niye unutayým


Hastayým, yaslarýn karasýnadýr, tüm ahým
Hangi yaþtayým, þuur içinde mi ne harabým
Gamlýyým kalpren habersiz olan bir nazarým
Ne arsýzým, atiyi hiç anlamayan duyarsýzým


An ve zaman, neler anlatýyor eðer anlarsan
Halin serencamýnda, o muvazeneyi bulursan
Hilkatin vuzuhunda hisleri aþkla yudumlarsan
Aklýný kullanýp idrakin içinde aþkýna bakarsan


Mevt anlatýr hükmünce, can soluyan manaydý
Damarlar içinde ki halinde deveran eden kandý
Ahde vefa ruh için en elzem olan ne anlaþmaydý
Mizan vardý, nefsi itminanlýk kalbinin nizamýydý


Aþk; hakikat nazarýnda alaþýmlayýnca bühtandýr
Ýnsan için izan niye vardýr, hevesler hezeyandýr
Vermeden muttali olmak, ona ulaþmak, suizandýr
Cahillik kul için ar olan ve alaþýmlayan feverandýr


Yalnýz bilmek neye kifayet edecek aþk olmasaydý
Hakkýn rýzasýna ram olmadan, vecdiyle solumadan
Kul için tanzim edilen rahmetin farkýna ulaþmadan
Hak rýzasýný ummadan, idrakin þadýyla uyanmadan


Ne denir, þimdi kime ne söylenir tefekkürün yoksa
O emeller, niyazla kefenlenmeyi hiç anlamayacaksa
Canýn için kalbi itminanlýk senden çok uzaklardaysa
Hal ayazlarda, kalp hýçkýrýklarda ve ruhun hicranda




Mustafa CÝLASUN