Sinan köyde yaþayan yaðýz bir delikanlýdýr . Daha hayat denilen denizin kýyýlarýnda dolaþmakta hayat denizinin içine bir kez olsun girmemiþtir. Hayata atýlým yapmýþtýr. Annesi onun iyi bir eðitim almasýndan yanadýr. Ama o köyde ava meraký olduðundan okuldan kaçmalarý okul eðitiminden uzaklaþmasýna neden olmuþtur. Arkadaþlarýyla dolaþýr onlarla sigara içer, kötü alýþkanlýklarý öðrenirken okulunun bitmesi sevindirici bir durumdur. Sinan köyde yaþlý annesi ve kýz kardeþleriyle yaþayýp gidiyorlar. O evde bulunan iþlerle pek ilgilenmez köyün meydanýnda arkadaþlarýyla oturup gününü gün ederdi. Yaþlý anasý oðlunun bu durumdan yakýnýr. Onunla sürekli tartýþýr.

-Okumadýn bari evde görünen iþleri yap der. Ama Sinan bu sözlere kulak asmaz. Sinan köyün muhtarýnýn kýzýna sevdalýdýr. Onun aþkýyla yanýp tütmektedir. Ama bu durumu bir türlü açamaz, sevdiðini söyleyemez. Muhtarýn evi çok yakýndýr evlerine. Sinan sevdiði kýzý görebilmek için evlerinin yakýnda uzun süre bekler, o ay yüzlü yüzünü görüp hayallere dalardý. Bu hayaller aleminde zaman geçiverirdi. Akþam olur döner eve.Ýçeriye girdiðinde annesini aðlarken görür. Yaþlý annesi hayvanlarý kýrda otlatýrken yitirmiþtir. Kadýncaðýz hayatýn verdiði olumsuz þartlara yenik düþmüþtür. Sinan’ýn böyle sallan seyit gezmesine çok kýzmaktaydý. Söylenen sözler Sinan’a deðil sanki taþa söyleniyordu.O hayal aleminden çýkmýyordu. Geceleri Sýla Sýla diye muhtarýn kýzýnýn adýný sayýklýyordu. Artýk arkadaþlarýyla da sýklýkla buluþmuyor,onlara bir yabancý gibi davranýyordu. Köy meydanýna da hiç gitmiyordu. Yanlýz kalmayý þiirler yazmayý ilke edinmiþti adeta.

O içinde büyüyen sevdanýn filizlerini hayalleriyle büyütüyordu. Aðaçlara taþlara sevgilinin adýný kazýyordu. Ama bundan haberi olmayan sýla salýnarak çeþmeye gidip, helkesini doldurup salýna salýna eve dönerdi. Onun yüzünü bir kere görmesi onun için dünyada ki her þeyden daha önemliydi, daha deðerliydi. Ýçinde ona karþý öyle temiz hisler vardý ki anlatamýyordu bile... O çizgi oyununda oynanan taþý Sýla’nýn eli deðdiði için uzun süre saklamýþtý. Onu koklayýp dururuyordu her gece...

Günler cabuçak geçip gidiyordu. Anlatmam gerek anlatmalýyým diyerek akþam oturmaya gitti Sýla’nýn evine... Evde annesi Sýla bir de küçük kardeþi vardý. Sinan sanki dünyada deðildi, ahraz çocuklar gibi hiç ses çýkarmýyordu. Ama onu görünce öyle bir yürek sýzýsý oluþtu ki kalbinde sanki hançer sokulmuþ gibiydi. Sinan küçük kardeþinden bile kýskandý. Bir ara Sýla’nýn yüzüne uzun uzun baktý. Nasýl olduysa bir ara cesarete gelip etkili olmasa sevdiðini söyledi.Sýla sustu kaldý. Sinan hýzlý atan kalbiyle ve kýrmýzýlaþmýþ yüzüyle bir cevap bekliyordu.Sinan umduðu evet cevabýný Sýla da bulamadý. Sýla ona dedi ki;

-Sinan ben sana öyle bir gözle bakmadým. Seni hiç öyle düþünmedim. Ne olur beni anla. Seninle biz sevgili olamayýz. Bir de sizin paranýz, iþiniz yok, fakirsiniz babam beni size vermez. Bu sözlerle Sinan’ýn baþýna sýcak sular döküldü. Anlam veremedi bu olanlara ve yapacak bir þey yoktu yapacak. Ýçindeki buruklukla evinin yolunu tuttu.Eve geldiginde zavallý annesi merak etmiþ uyumamiþ onu bekliyordu.

- Anne yüreði o oðlunun yaptýðý bu davranýþlara kýzamadý.Oðlum bu saate kadar nerdeydin? Bir yere gidecek olduðun zaman haber ver. Hýrlýsý var hýrsýzý var. Sen beni öldürecek misin oðlum meraktan? Sinan annesinin boynuna sarýldý. Annesine söz verdi evde bulunan iþleri yapacaðýna dair.Onun sözlerinden çýkmayacaðýna dair. Sinan o gece sabahlara kadar aðladý.Sabahýn ilk ýþýklarýyla kahvaltýsýný yapýp hayvanlarý otlatmaya çýkardý. Ama Sinan’ýn aklý hep o nazlý dilberdeydi. Bazý þeylere pek anlam veremiyordu.Onun deliler gibi sevmesi,hayatýný ona adamasý bunlar varken ama o sözler kulaklarýný kemiriyordu söylenildiði günden beri... Ama Sinanýn annesinin sözünü tutmasýndan kaynaklanan huzur vardý içinde.Kendi kendisine söylendi;

-Oglum Sinan el kýzý paraya bakar. En iyi yar annen seni gecelere kadar bekliyor kötü olmaný istemiyor. Sabah erkenden kalkýp kavaltýný hazýrlýyor. Hastalanýnca baþýndan ayrýlmýyor.Senin baþka kimsem yok annenden baþka. Bundan sonra sözünden çýkma diye öðütler veriyordu kendi kendine. Sinan günün yorgunluðuyla eve gelir. Ama kýz kardeþinin aðzýný arar.Sýla’dan bir haber almýþmýydý acaba?

- Sýlanýn yanýna gittin mi? Diye sorar. Kardeþinin gittiði duyunca sevinir. Kardeþine;

-Benim hakkýmda bir þey söyledi mi? Ya da söyledin mi?

-Yok abi biraz durgundu her zaman ki Sýla bu gün o Sýla deðildi sanki. Dalýp dalýp gidiyordu. Ama seni hayvanlara gittiðini görmüþ.

-Ne zaman görmüþ?

-Sabah sýðýrlarý sürerken...

-Baþka bir þey söyledi mi?

-Akþam abinin morali nasýldý diye sordu. Ben uyumuþtum görmedim,bilmiyorum dedim.

Sinan artýk hayatýmda sevgili olmayacak derken bir çeliþki yaþýyordu. Onu soruyor onu hayal ediyordu. Ne olursa olsun zorluklara göðüs germek zorundaydý.Bir an ondan habersiz kalmak susuz yemeksiz kalmak gibiydi. Kardeþini yanýna çaðýrarak;

-Bak bacým sana bir þey söyleyeceðim ben Sýlayý seviyorum.--- Biliyorum.

-Nerden biliyorsun? Ben bu konuyu hiç anlatmadým ki?

-Ýçinde bulunduðun hallerinden abi,deve kuþu gibi kafaný kuma gömsen de gövden görüyor. Ýkincisi ise Sýla söyledi. Geçen gün teklif etmiþsin öyle dedi

.-Vay ayaklý gazete seni vay demek öyle... Manþete mi attýn bu haberi yoksa?

-Yok abi bu sýr. Sýr anlatýlmaz kimseye bacý ile abi arasýnda bir sýr bu.

-Tamam bakalým artýk halimi sen de biliyorsun. Bana yardýmcý olursun zahar.

-Tabi ki abim ne gerekirse.

-Tamam o zaman bana onla ilgili haberler getir. Onun benim hakkýmda görüþlerini söyle olur mu? Onlarýn evine daha sýk git.

-Tamam abim.Gerekini yapacaðým.

Sinan’ýn derdi biraz olsun hafiflemiþ gibiydi. Aklý fikri Sýla’daydý.Sýla’nýn aklý neredeydi acaba? Sýla’nýnda içinde bir sevgi ýsýnmýþtý Sinan’a karþý ama evet demesi biraz abes kaçardý. Onun tam olarak niyetini öðrenmek istiyor. Bu iliþkisini saðlam temeller üzerinde inþa etmek istiyordu. Ona hayatýnda ilk defa teklif Sinan olmuþtu. Bu Sýla’nýn hoþuna gitmiþti.Kendisini naza çekmesi belki de ondandý.Ama o da Sinan’ý eskisi kadar evde göremiyordu. Sýla Sinan’ýn kardeþine sýk sýk Sinan’ý soruyordu. Ama sinan da pek umursamýyordu. Belki de Sýla’nýn nabzýný ölçmek istiyordu bu gayeyle.Ama ona olan sevgisini þiirlere dökmüþ kýrlara, otlattýðý keçilere þarký gibi söylüyordu. Artýk sonbahar bütün heybetiyle gelmiþ, hafif bir rüzgar dallardaki yapraklarý periþan ediyordu. Yayla eski þenliðini kayýp etmiþti.Yaylacýlar geri kýþlaklarýna dönmüþtü.Sessizlik hakim olmuþtu doðaya.Ýn cin top oynuyordu kýrlarda. Kurtlar artýk köylere kadar inip hayvanlarý hatta insanlarý bile yiyormuþ diye bir duyum ortalýða yayýldý. Ve baþka bir köyde bir çobaný ve koca bir koyun sürüsünü telef etmiþ. Kýzýl kurt diye adlandýrýlan bu kurt çok vahþi olduðunu silahsýz kýrlara çýkýlmamasý gerektiðini muhtar ev ev gezip söylüyor, durumdan köylüleri haberdar ettiyordu. Sinan pek aldýrýþ etmiyordu. Gençliðin vermiþ olduðu o cesaretle ben silah kullanmam diyordu.Muhtar çay içip evine gittikten sonra keçilerin bir kaçýnýn aðýlda olmadýðýný annesi Sinan’a söyledi.Sinan;

-Bir koþu bulur gelirim anam merak etme deyip kestirmeden yola koyuldu. Ama akþam olmak üzereydi. Güneþ doðaya son tebessümünü saçýyordu.Rüzgar dallarý huzursuz ediyordu. Sinan’ýn aklýnda Sýla vardý. Onu uzun zamandýr görmemiþti. O nazlý salýnýþýný, o kara gözlerini o siyah saçýný... Keþke onu görseydim diye bir ah çekti. Bir piþmanlýk ateþi alevlendi içinde.Ama yarýn görürürüm sevdiceðimi diye söylendi ve yoluna devam etti. Artýk güneþ batmýþ aydýnlýktan eser kalmamýþtý.Doðanýn hakimi zifiri karanlýk olmuþtu. Tek tük yeni doðan yýldýzlar adeta Sinan’ý izliyorlardý. O zifiri karanlýðý aydýnlatmaya yetmiyordu.Ama onun elindeki pili bitmek üzere olan fener çevresini aydýnlattýðýnda bir sürünün gözleri ýþýldýyordu karþýsýnda. O ilk defa böyle bir durumla karþýlaþmýþtý. Ve bir hýrlama sesi doðayý parçalýyordu adeta. Kendisine dogru koþan bir þeyler vardý. Sinan yakýnýnda bulunan kamalak aðacýna var gücüyle týrmandý.Ama aðacýn bütün çalýlarý dallarý o narin bedeni çizmiþti, incitmiþti. Acýyordu. Ve eli ayaðý titriyordu.Bu hýrýldayan sürünün kýzýl canavarlar olduðunu artýk biliyordu.Yardým çaðýrsa bile kim gelecekti ki bir yaþlý annesi yada iki kýz kardeþi. Ama onlarýda bu aç kurtlar yemez miydi. Sinan çaðýrmanýn çare olacaðýný düþünmüyordu. Zaman var gücüyle geçmekteydi. Günün verdiði yorgunluk ve uykusuzluk bedenini kaplamýþtý. Ama kurtlar dibinde baðdaþ kurmuþlar Sinan’ýn yere düþmesini bekliyorlardý.Ama beden dayanmaz olmuþtu ölüm Sinan için an meselesiydi. O bütün benliðiyle dua ediyordu. Ama kurtulmak imkansýzdý bu çemberden. Kurtlara yem olacaktý. Ama sadece zaman geçiriyordu.Öleceðini bile bile dayanmaya çalýþýyordu.Ýþte öyle bir anda havadan halý þeklinde bembeyaz birþey düþtü. Kurtlar onu yediler ve çekilip gittiler. Sinan bu beyaz þeyi merak etti. Sabaha karþý kurtlarýn gittiðinden emin olunca agaçtan inip bu beyaz þeyi aradý, o beyaz halý þeklindeki þeyden kalýntý kýrýk aradý.Ve bir taþýn arasýnda kalan küçük bir parça buldu. Ve onun tadýna baktý. O þey bedenine girince yaktý bütün yerlerini çok acý verdi . Ve o acý onun bayýlmasýna yol açtý.Uyandýðýnda kurda dönüþmüþtü Sinan.. Ve uluya uluya kurtlara karýþtý.

Annesi Sinan’ýn yataðýný yokladýðýnda Sinan eve gelmemiþti gece. Annesi uyumamýþ. Sýla rüyalar görmüþ Sinanla ilgili. Sabah olunca köye haber verdi Sinan’ýn annesi. Bu cocuðun baþýnda bir iþ var diye. Bütün köylü aramaya koyuldular. Sýla koþarak Sinan’gilin evine gider. Son durumu öðrenir. “Ama o artýk ölmüþ ya da kurt yemiþ olabilir” diye konuþup duruluyordu köyde. Köylü akþama kadar aradýlar Sinan’ý ama bir ize rastlanmadý. Bir yýrtýk pýrtýk olmuþ kýyafetten baþka... Sinan’ýn ölmüþ yani kurtlara yem oldugundan baþka ihtimal kalmamýþtý. Anne ve kardeþler periþandý. Annenin aðzýndan ölü mü diri mi belli olmayan bir mezarý bile yok yavrumun diye aðýtlarý köyü inletiyordu.Sýla oldukça üzgün,periþan olmuþ kendini seven birinin yok olmasý onu derinden etkilemiþti. Ama hep merak içindeydi gecen o gece Sinan ne yapmýþtý. Nasýl ölmüþ veya olayýn gerçekleþmesine dair bazý tasavvur ortaya atýlmýstý. Ama annesi gözünde yaþlarla onun öldüðü coðrafyada ona aðýtlar yakarak gidiyor, geliyordu hayvan otlatmaya... Sinan diger kurt sürüsüne katýlmýþ beraber avlanýyorlardý. Zaman geçiyordu, uzun yýllar bu þekilde yaþadý. Onlarla beraber avlandýlar. Ama sonbahar aylarýnýn bitmesiyle doðada kendilerine yetecek av bulunmuyordu. Bir gece öyle aç kaldýlar ki artýk bu kurtlar köylere kadar indiler. Köyde köpekler bu kurtlarý kovalammaya baþladý. Sinan kaçarken bir çalýlýða takýldý. Köpekler gelince onlar hoþt hoþt diye seslendi. Köpekler bu sesi duyunca çekilip gittiler. Sinan insan oldu geri ama kulaklarý kurt gibi kaldý. Bu olayý duyanlar, görenler þasýrdýlar. Ama Sinan’ýn annesini o sevgi gösterileri bambaþkaydý.Annenin sevinci görülmeye deðerdi. Sinan Sýlayla sevgili oldular. Sinan’a benim kurt adamým diye hitap ediyordu Sýla. Sinanla Sýla nisanlandýlar.Mutluydular. Sinan askerden geldikten sonra da düðün yapýp onlar mutluluða eriþti. Artýk darýsý bize;)