Her vakit lahza kendi lisanoyla sormuþtu
Ýçinden çýkamadýðým ve bir tutkuyla baðlandýðým derd-i gamýmý
Emel adýna hezeyanýmý, azim namýna sarfettiðim hýrsýmý, içine düþtüðüm ahýmý
Ýnanç dediðim kuruntularýmý, tahkikine eriþemediðim hakikatte salan umutþarýmý



Nasýl olsa bir ömrü zaman geçiyordu
Bahþedilen nimetlerin kadri ne kadar biliniyordu, kalbim ne acý çekiyordu
Ruhum sessizliðine çekilerek, kýt aklýma ve irademe hangi istikameti öneriyordu
Nefsim boþluk kabul etmiyordu, ne kadar açlýðý varsa zafiyetlerin içine çekiyordu



Oysa neler öðrenmiþtim büyüklerimden
Hiç önemsemediðim edebi nezaketten, adab-ý muaþeretten, aklýma gelenlerden
Neden bu kadar kayýtsýz ve bir hesapsýzlýðýn bendindeyim, söyle nasýl bir köleyim
Hala niçin esaretin içinde nefeslenen biçareyim, yoksa hakikatten nasipsiz miyim



Su için yol ne kadar aranan hardýr
Ýnsanýn ruhunu aþk kuþatmazsa nasýl bir itminanlýðýn rüknüyle yaþanmalýdýr
Ýhlas ve ihsan dilden düþmeyen hicrandýr, insanýn kalbi ne kadar takvay-ý haktýr
An ve zaman nefsin vuzuhu için bahþedilmiþ furkandýr, sevda olmazsa heyecandýr



Ne vakit sormaya niyetlensem ahýmý
Ýçinden çýkmaya cesaret edemediðim meramýmý, sukuta davet eden umutlarýmý
Nezaketin ve vecdin lisanýyla, azim be niyetin senasýyla yeganesine býrakmalýyým
Her vakit benliðimi sorgulamalýyým ve hadsizlik yapmamalýyým aþk yaþamalýyým



Mustafa CÝLASUN